W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej; wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.
- SULIMIRSKI Wit (1874-1943), przemysłowiec naftowy 3°
- SULIMIRSKI Tadeusz (1898-1983), archeolog 3°
- PLISOWSKI Kazimierz (1896-1962) pułkownik WP 4°
- PONIŃSKI Józef (zm. 1770) starosta piotrkowski i ostroski, poseł 4°
- PIETRUSKI Oktaw (1820-1894) prawnik, działacz polityczny 5°
- PETELENZ Czesław Karol (1879-1949) komandor, publicysta, działacz morski 5°
- SULIMIRSKI Tadeusz (1866-1940?), generał 5°
- PONIŃSKI Władysław (1823-1901) uczestnik kampanii węgierskiej 1849, generał 5°
- PONIŃSKI Antoni Józef (zm. 1742) instygator koronny, wojewoda poznański, poeta 5°
- PONIŃSKI Jan Nepomucen (1735- po 1782) konfederat radomski i barski, działacz wolnomularski 6°
- PONIŃSKI Wincenty (1790-1855) ziemianin, filantrop 6°
- SULIMIRSKI Stefan (1900-1953), inżynier naftowy 6°
- DAROWSKA WERYHA Marcelina (1827-1911) zał. zgromadzenia ss. Niepok. Pocz. NMP 6°
- ROGOYSKI Jan Witold (1841-1916) powstaniec 1863, burmistrz Tarnowa, poseł 6°
- ŚWIEŻAWSKI Adam (1891-1940) działacz Stronnictwa Narodowego 6°
- PLISOWSKI Konstanty (1890- po 1939) generał WP 6°
- BUDNY Nikodem (1863-1934) ziemianin, przemysłowiec 6°
- PLISOWSKI Józef (1877-1966) generał WP 6°
- PIETRUSKI Mieczysław Marian (1848-1905) kontradmirał marynarki, wynalazca wojskowy 6°
- STOBIECKI Karol (1908-1970) malarz, prawnik 6°
Uwagi
Polski Słownik Biograficzny - Uzupełnienia i sprostowania w t. 41 do art. Peszyński Tytus Henryk
Polski Słownik Biograficzny t. 25 str. 666: psb.22198.1
Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego: PESZYŃSKI Tytus Henryk - W armii Królestwa Polskiego 1826 wstąpił do 1 ppl. jako ochotnik, 8.10.26 przeniesiony do p. gw. woł., 9.30 wziął dymisję w stopniu ppor. W powstaniu ppor. 18 ppl., 13.9.31 por., Szawle, Wilno, wycofał się z Dembińskim z Litwy do Warszawy i otrzymał dyplom „dobrze zasłużonego Ojczyźnie”, Warszawa, wzięty do niewoli ros. pod Modlinem, zdołał zbiec do Galicji. Przybył 7.32 do Francji, należał początkowo do zakładu w Besançon, wziął udział w wyprawie frankfurckiej i 7.4.33 przeszedł do Szwajcarii. Za udział w wyprawie sabaudzkiej 6.34 wydalony do Anglii, od 6.34 pobierał zasiłek rządu bryt., 19.8.34 w Londynie potępił Czartoryskiego, 1.9.34 przystąpił do Ogółu Emigracji Polskiej, a 1837 do Zjednoczenia, z którego wystąpił 14.2.39, stając się członkiem TDP. Uczestnik wypadków Wiosny Ludów, 4.48 wyruszył do kraju, dotarł do Lwowa, dowodził tam 10 komp. gw. nar. Wrócił do Anglii. Wstąpił 1.6.55 do dyw. kozaków sułtańskich, początkowo w 2 p. kozaków, 10.55 przeniesiony do 1 bat. piech. organizowanego przez A. Wieruskiego, 15.3.56 kpt. 1 ppl. Pod koniec życia wrócił do kraju. Zm. 7.4.81 w Sanoku.
|
|