Ludwik Józef Bartłomiej Orpiszewski h. Junosza (ID: psb.23145.23)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. ORPISZEWSKI Władysław (1856-1942) ksiądz, zmartwychwstaniec, pisarz 1°
2. PLATER-ZYBERK Michał (1777-1862/63) wice gubernator cywilny wileński 2°
3. PLATER Kazimierz Konstanty (1749-1807) starosta, kasztelan, pisarz, targowiczanin 3°
4. PLATER Ludwik August (1775-1846) powstaniec kościuszkowski 4°
5. PLATER-ZYBERK Cecylia (1853-1920) pedagog, działaczka społeczna, publicystka 4°
6. PLATER Konstanty Ludwik (1722-1778) starosta, kasztelan 4°
7. ROPP Edward (1851-1939) arcybiskup mohylewski 4°
8. BORCH Jan Jędrzej (zm. 1780) kanclerz wielki koronny 4°
9. PLATER Konstanty (1778? -1849) marszałek szlachty 4°
10. PLATER Stanisław (1784-1851) oficer, historyk, geograf 4°
11. PLATER Józef Wincenty (1745-1806) pisarz polny litewski, kasztelan 5°
12. PLATER Włodzimierz Stanisław (1831-1906) kolekcjoner, bibliofil, wydawca 5°
13. PLATER Henryk Ludwik (1817-1868) biskup sufragan łowicki 5°
14. SKRZYŃSKI Henryk h. Zaremba (1822-1903) ksiądz, działacz społeczny, filantrop 5°
15. MAKOMASKI Konstanty Ludwik (1894-1969) prawnik 5°
16. POTOCKI Tomasz Ludwik (1860-1912) współtwórca podstaw finansowych Teatru Polskiego w Warszawie 5°
17. BUKOWIŃSKI Władysław (1871-1927) literat, redaktor, wydawca 5°
18. SOKOŁOWSKA Zofia Katarzyna (1896-1924) rzeźbiarka, nowicjuszka Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Służebnic Krzyża 5°
19. ROPP Stefan Gottfryd (1892- po 1954) inżynier metalurgii i górnictwa, ekonomista, dyrektor Międzynarodowych Targów Poznańskich 5°
20. PRZEZDZIECKI Stefan (1879-1932) dyrektor Gabinetu Ministra i Protokołu Dyplomatycznego 5°

Uwagi

• Polski Słownik Biograficzny - Uzupełnienia i sprostowania w t. 40 do art. Orpiszewski Ludwik
  Polski Słownik Biograficzny t. 24 str. 250: psb.20952.1
  Polski Słownik Biograficzny t. 24 str. 253: psb.20954.2
  Polski Słownik Biograficzny t. 26 str. 694: psb.23145.23
  Rafał Gerber, Studenci Uniwersytetu Warszawskiego 1808-1831. Słownik biograficzny (str. 164): Orpiszewski Ludwik, Wydział Prawa i Administracji, sekcja Admin., wpis 1828
  Syn dzierżawcy Lubochni, Józefa, i Marianny Szymońskiej, córki pisarza rawskiego. (Według innych danych ur. w Rosz-kowej Woli pod Nowym Miastem). Brat Ignacego. W czasie studiów należał do akademickich stowarzyszeń spiskowych. Napisał elegię na śmierć wojewody Bielińskiego. Był jednym z osiemnastu belwederczyków, a po wybuchu powstania listopadowego został dowódcą 5 Kompanii Akademickiej Gwardii Honorowej w stopniu kapitana. 22 I 1831 podpisał adres do sejmu jako deputowany Gwardii. Po jej rozwiązaniu walczył w 2 P. Ułanów pod Grochowem, Liwcem, Raciążem i Ostrołęką. Był członkiem Tow. Patriotycznego. Po upadku powstania wyemigrował początkowo do Niemiec, gdzie spędził półtora roku z Badeńskiem, później zaś do Francji. W Królestwie został w 1832 skazany na powieszenie. W 1834 Mikołaj zamienił tę karę na wieczną banicję. W 1839 został członkiem Tow. Literackiego w Paryżu. Współorganizator Tow. Monar-chicznego „Trzeci Maj”. Bliski współpracownik ks. Adama Czartoryskiego, był w 1843 wychowawcą najstarszego syna ks. Adama, Witolda. W 1839-1841 redagował pismo „Trzeci Maj”, w którym prowadził dział społeczny. W 1844 został wysłany z misją dyplomatyczną przez ks. Czartoryskiego do Rzymu i działał tam do 1849 jako nieoficjalny agent dyplomatyczny Hotelu Lambert przy kurii rzymskiej, przeciwdziałając naciskom Rosji i Austrii. Równocześnie występował w 1848 przeciwko utworzeniu Legionu Mickiewicza, podpisując z ministrem papieskim układ o przyjęciu Polaków do Legii Papieskiej. W 1849 wycofał się z czynnego życia politycznego i ożeniwszy się z hr. Anną Plater Zyberg zamieszkał w Paryżu, w Rzymie, a potem w Lozannie. „Zgoła myślę – pisał w 1852 do W. Zamoyskiego – emigracja wychodząc na emigrację nie była ani republikańską, ani demokratyczną. Była błahą, słabą umysłowo, a z pretensjami do wielkich rzeczy... Kilka argumentów w imię cywilizacji przewrócą im w głowie. Lecz republikanów – demokratów myślę ledwie stu było, przechodzących przez granicę”. W sierpniu 1860 przypomniał sobie o jego stosunkach w Rzymie ks. Władysław Czartoryski i o dobrej pamięci, jaką tam zostawił, i zwrócił się do niego o wznowienie działalności w Rzymie, tym bardziej że papież również odzywał się o O. bardzo życzliwie („cieszę się i rad go będę widział”). O. zjawił się na nalegania ks. Władysława w Rzymie dopiero w listopadzie 1862 z listami ks. Władysława do papieża i kardynała Antonellego, u którego uzyskał w końcu miesiąca audiencję. Na początku stycznia 1863 opuścił Rzym, kończąc swą działalność. Był w bliskich stosunkach z Fryderykiem Chopinem, Zygmuntem Krasińskim i Cyprianem Norwidem. Autor pięknej w opinii współczesnych pieśni Bracia, rocznica, więc po zwyczaju, kilku utworów literackich, m. in. Wędrówek po Wielkopolsce i Mazowszu (Paryż 1858), ogłoszonych w „Roczniku Emigracji Polskiej” w 1836 wiersza Przykład, powieści, np. Pułkownik, czyli różny los dwóch kolegów (Paryż 1858) i dramatu Mikołaj Zubrzycki (Paryż 1872) oraz pism politycznych w języku polskim i francuskim, Les cinq grandes puissances de l'Europe (Paryż 1842), La Pologne, le germanisme et le tzarat de la Moscou depuis Pan 1000 jusqu'a 1860, Grand capitaines de l'ancienne Pologne (Paryż 1863) oraz Coup d'oeil sur les plus remarquables des poetes polonais (Lozanna 1877). Używał pseudonimu Ludwik z Krzewia. Zmarł w Lozannie. Nad grobem jego przemawiał Zygmunt Miłkowski (T. T. Jeż).
  Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego: ORPISZEWSKI Ludwik - Ukończył szkoły w Płocku, od 1828 student Wydziału Prawa i Administracji UW. Członek Sprzysiężenia Wysockiego. W powstaniu aktywny uczestnik Nocy Listopadowej, belwederczyk, 15.1.31 dow. 5 komp. akademickiej gw. honor, w stopniu kpt., 3.2.31 kpt. 2 p. jazdy mazurów, Grochów, Liw, Raciąż, Ostrołęka, członek Towarzystwa Patriotycznego, 5.10.31 przeszedł z Rybińskim do Prus, internowany przez Prusaków w Golubiu. Zdołał zbiec do Wrocławia, udał się do Drezna, wydalony, przebywał w Karlsruhe w Badenii. Przybył do Francji 4.33 pod nazwiskiem Adama Krasowskiego. Zamieszkał w Cha-lons-sur-Marne, od 1.35 w Paryżu, od 1837 członek Towarzystwa Literackiego, od 1839 Towarzystwa Historyczno-Literackiego. Związany z ks. Adamem Czartoryskim, od 1843 wychowawca jego s. Witolda. 1839-41 redagował pismo „Trzeci Maj”, gdzie prowadził dział społeczny. Od 1840 pracował zarobkowo w szpitalu Pitié. 1844 wysłany z misją do Rzymu, działał tam do 1849 jako nieoficjalny agent dyplomatyczny Hotelu Lambert przy kurii rzymskiej. 1848 występował przeciwko tworzeniu Legionu Mickiewicza, podpisał układ o przyjmowaniu Polaków do Legii Papieskiej. 1849 wycofał się z czynnego życia politycznego, ożenił się z Anną Plater Zyberg, mieszkał w Paryżu, Rzymie, potem w Lozannie. Autor kilku utworów literackich. Zm. 22.2.75 w Lozannie, nad grobem przemawiał Zygmunt Miłkowski. Za udział w powstaniu skazany zaocznie 13.2.32 na karę śmierci przez NSK, 16.9.34 Mikołaj zamienił ten wyrok na wieczną banicję, 1834 majątek jego uległ konfiskacie.
  n.17190 Nekrologia Minakowskiej (17190)
  n.178320o Nekrologia Minakowskiej (178320)
  n.37557a Nekrologia Minakowskiej (37557)
  sw.167210 Informacja p. Mirosława Paliszewskiego ze Wschowy (z 6.3.2011)
  sw.167679 Informacja p. Mirosława Paliszewskiego ze Wschowy (z 9.3.2011)

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Potomkowie - Drzewo
  
  
• Kuzyni
• Następny brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim