Natalia Borodzicz (M.J. Minakowski, Genealogia potomków Sejmu Wielkiego)

„Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

POMIAN Natalia, właśc. N. Borodzicz, zamężna Eychhorn (7 VII 1877 Warszawa - ok. 7 VIII 1944 Warszawa), aktorka, śpiewaczka
Była córką wyższego urzędnika Namiestnictwa Mikołaja Borodzicza i Tekli z Pomian-Grabskich. Po ukończeniu pensji w Warszawie uczyła się śpiewu. Miała głos mezzosopranowy. Jako śpiewaczka występowała na koncertach estradowych i w salonach melomanów warszawskich. Jako aktorka debiutowała 31 V 1902 w T. Ludowym w Warszawie w komedii „Kominiarze”. Na scenie używała początkowo pseud. Pomian, później występowała najczęściej jako Pomian-Borodzicz, lub niekiedy jako Borodzicz. W warsz. T. Ludowym pozostawała do 1905. 14 VII 1903 wyszła za Franciszka Eychhorna, studenta Politechniki Warsz., później architekta. W początku 1906 wyjechała z Warszawy; występowała w Łodzi, a latem 1906 z zespołem łódz. pod dyr. M. Gawalewicza w sali Filharmonii w Warszawie, m.in. w rolach: Ewy („Rabagas"), Heleny („Ogniem i mieczem"), Hanki („Chłopi"). W sez. 1906/07 i 1907/08 należała do zespołu T. Miejskiego w Krakowie i grała m.in. Laurę („Kordian"), Annę („Warszawianka"), Ludwikę Sczaniecką („Lelewel"), Barbarę („Zgon Barbary Radziwiłłówny"), Sonkę („Odwieczna baśń"), Celię („Jak wam się podoba"), Anielę („Śluby panieńskie"), Klarę („Zemsta"). W sez. 1908/09 występowała w T. Miejskim we Lwowie. W lipcu 1909 została zaangażowana do zespołu dramatu WTR; odtąd na scenach T. Rozmaitości i T. Letniego występowała stale do 1921. Następnie ze względów rodzinnych porzuciła scenę. W Warszawie grała m.in. Marynę („Car Samozwaniec"), Alinę („Balladyna"), Amelię („Horsztyński"), Anielę („Wielki człowiek do małych interesów"), Helenę („Sen nocy letniej"), Teresę („Orlątko"). W ostatnim sez. pobytu na scenie warsz. 1920/21 grała m.in. Panią Dobrójską („Śluby panieńskie") i Daumową („Panna Maliszewska"). W styczniu 1913 występowała gościnnie we Lwowie.
Była obdarzona dobrymi warunkami zewnętrznymi i głębokim, przyjemnym głosem. „Śliczna kobieta i bardzo uzdolniona artystka”, „używana w emploi tzw. amantek lirycznych, co szło w parze z jej usposobieniem na wskroś subtelnym” - wspominał ją A. Grzymała-Siedlecki. Grała jednak także z powodzeniem role wymagające siły dram., m.in. wiele udanych w dramatach S. Wyspiańskiego. Brała czynny udział w pracach ZASP; w 1919 była delegatem T. Rozmaitości na I Zjazd ZASP, a w 1921 członkiem Zarządu Głównego tej organizacji. Zginęła podczas powstania warsz., rozstrzelana przez Niemców.

Natalia Borodzicz (ID: psb.23635.1)

Rodzice

śluby i dzieci, wnuki, i do prawnuków

Rodzeństwo, bratankowie lub siostrzeńcy/bratanice lub siostrzenice

Stryjowie lub wujowie oraz ciotki, i kuzynki

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

Uwagi