Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. PANCEWICZ Leokadia (1888-1974) aktorka 7°
2. PIĘTKOWSKI Radzimir (1888-1970) inżynier lądowo-wodny, profesor 8°
3. LESZCZYŃSKI Jerzy (1884-1956) aktor, reżyser 8°
4. KUPIECKI Edmund (1858-1918) aktor, reżyser 8°
5. LESZCZYŃSKI Bolesław (1837-1918) aktor, reżyser 9°
6. LESZCZYŃSKA Honorata (1864-1937) aktorka. 9°
7. RAPACKI Wincenty (1840-1924) aktor, reżyser, dyrektor teatru, literat 10°
8. JANCZEWSKI Władysław (1878-1949) lekarz 10°
9. JACKOWSKI Tadeusz Kryspin (1859-1924) działacz rolniczy 11°
10. RAPACKI Wincenty (1865-1943) aktor, śpiewak, literat 11°
11. SCHILLER Leon Jerzy (1887-1954) reżyser, dyrektor teatru 11°
12. RAPACKI Józef (1871-1929) malarz, litograf 11°
13. POPIEL Jan Sykstus (1821-1883) tancerz, pedagog 11°
14. MODRAKOWSKA Maria Ludmiła (1896-1965) Śpiewaczka, pedagog 11°
15. REYMONT Władysław Stanisław (1867-1925) pisarz 11°
16. SCHILLER Irena (1906-1967) psycholog, historyk teatru 12°
17. JACKOWSKI Maksymilian (1815-1905) działacz wielkopolski 12°
18. SZATZSZNAJDER Leon (1881-1972) rzeźbiarz, medalier, malarz 12°
19. HOFFMAN Kazimierz (1842-1911) kompozytor, pianista, dyrygent 12°
20. MAJERANOWSKA Honorata Anna (ok. 1828-1901) śpiewaczka, aktorka, pedagog 12°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980”, t. II, PWN Warszawa 1994:

  RZECKI Stanisław, także Szreniawa-Rzecki, właśc. S. Rzecznik (19 X 1884 lub 1888 Warszawa - 25 IV 1972 Warszawa), scenograf
  Był synem Lucjana Rzecznika (zob. t. 1) i Zofii Rawicz z Gurbskich (zob. t. 1), mężem Antoniny Muller (ślub w 1917). Ukończył gimn. w Warszawie, a nast. do 1908 studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie, m.in. u T. Axentowicza i S. Wyspiańskiego. Brał wtedy udział w programach Zielonego Balonika - rysował i komentował karykatury; występował także w 1909 w warsz. Momusie. W 1909-13 studiował w Paryżu. Po powrocie założył w Warszawie Tow. Młoda Sztuka. W czasie I wojny świat, walczył w Legionach Polskich. W 1915 rozpoczął współpracę z t. warszawskimi jako scenograf i projektant kostiumów. Współpracował: z T. Powszechnym (kostiumy do „Cyda”, 1915), z T. Polskim (kostiumy do „Księcia Niezłomnego” i dek. do „Cyrulika sewilskiego”, 1918), z Redutą (kostiumy do „Fircyka w zalotach”, 1920 i dek. do „Pierścienia wielkiej damy”, 1936). Projekty jego spotykały się z uznaniem. J. Lorentowicz pisał, iż „Rzecki wniósł do swych dekoracji i kostiumów taką dyskrecję tonu ogólnego, tyle smaku i harmonii, że odbijał nadzwyczajnie od jaskrawości barw najznakomitszych swych kolegów”.
  Po II wojnie świat. zrealizował jeszcze parę projektów scenograficznych: w T. im. Słowackiego w Krakowie (Fantazy, 1946), oraz w Warszawie w T. Kameralnym („Sprytna wdówka”, 1950) iT. Narodowym („Szkoła żon”, 1959). Był jednak przede wszystkim rzeźbiarzem, malarzem, grafikiem. Miał szereg wystaw w kraju i za granicą (Paryż, Bruksela, Berlin, Rzym, Nowy Jork, Wenecja). Był członkiem różnych grup artyst., założycielem Instytutu Sztuk Plastycznych w Warszawie i jego dyr. (od 1926 do 1937); także wieloletnim pedagogiem. Współpracował z tygodnikiem „Liberum Veto”. Był jednym ze współautorów zbioru „Teka Melpomeny. Autolitografie”, Kraków 1904.
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 2: teatr.23399.1
  Polski Słownik Biograficzny t. 34 str. 6: psb.27633.1
  S. Łoza, Czy wiesz kto to jest, Warszawa 1938 - loza.3667

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Potomkowie - Drzewo
  
  
• Kuzyni
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim