Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. KULIK Stanisław (1870-1931) działacz socjalistyczny 22°
2. SYMFORIAN Ducki (1888-1942) kapucyn, błogosławiony 22°
3. STROMFELD Wilhelm (1832-1913) farmaceuta, powstaniec styczniowy 23°
4. KOCZOROWSKI Stanisław Piotr (1888-1958) bibliotekarz, literat 24°
5. PICHELSKI Jerzy (1903-1963) aktor teatralny i filmowy 24°
6. ŁĘTOWSKI Mieczysław (1902-1951) instruktor harcerski 25°
7. SUŁKOWSKI Tadeusz (1907-1960), poeta 25°
8. LEWANDOWSKI Leopold Leon (1831-1896) skrzypek, kompozytor, dyrygent 25°
9. RZECKI Stanisław (1888-1972) rzeźbiarz, malarz, grafik 26°
10. MORYCIŃSKI Hugon Marian (1904-1973) aktor, reżyser, dyrektor teatru 26°
11. MILBERG Otton Henryk (1785-1863) generał, powstaniec 1831 26°
12. STROMFELD-KLAMRZYŃSKA Aleksandra z Szumińskich, 1. v. Klamrzyńska, 2.v. Stromfeld (1859-1946) śpiewaczka 26°
13. REICHER Michał (1888-1973) anatom, antropolog, profesor anatomii 26°
14. MOROZOWICZ-SEROCZYŃSKA Maria (1890-1958) działaczka PSL 26°
15. MAMCZAR Kazimierz (1888/91-1941) działacz socjalistyczny, radny 26°
16. KOWALEWSKI Bronisław (1870-1935) malarz 26°
17. KLĘBOWSKI Zenobiusz Stefan (1888-1962) profesor mechaniki 26°
18. QUATTRINI Jan Ludwik (1822-1893) dyrygent, pedagog, dyrektor Opery Warszawskiej 26°
19. LACHMAN Wacław (1880-1963) dyrygent, kompozytor, pedagog 26°
20. KOCZOROWSKI Adam (1890-1961) inżynier kolejowy 26°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  SIKORSKI Laurenty Grzegorz, Wawrzyniec (9 V 1849 Kraków - 1 VIII 1915 Warszawa), aktor
  Był synem Laurentego i Agnieszki S., mężem => Klementyny Janickiej (ślub w listopadzie 1881). Uczył się w Krakowie. Debiutował w 1868 w Częstochowie w zespole A. Raszewskiego w komedii „Uściskajmy się”. W 1869 występował w Płocku oraz w zespole H. Modzelewskiego w Białej Podlaskiej (październik-grudzień), w lipcu 1870 w Dąbrowie Górniczej w zespole J. Okońskiego, od czerwca do grudnia 1871 w Kaliszu w zespole L. Nowakowskiego, w 1872 w Kaliszu pod dyr. A. Carmantranda a także w zespole P. Ratajewicza: w warsz. t. ogr. Cassino i Eldorado oraz w Piotrkowie (do 24 X tego roku), następnie w zespole P. Ratajewicza w Płocku (do 20 V 1873) i w Częstochowie u J. Teksla, w sez. 1873/74 początkowo w t. pozn. (grał tu tylko do listopada 1873) a następnie w Lublinie w zespole J. Grabińskiego, w 1875 w warsz. t. ogr. Alhambra i Tivoli, w sez. 1875/76 w zespole J. Grabińskiego w Łodzi. Od 11 IV do 2 VII 1876 występował w Krakowie, latem 1876 w warsz. t. ogr. Pod Lipką, w sez. 1876/77 w Lublinie pod dyr. M. Kopystyńskiego, w sez. 1877/78 tamże u K. Filleborna, w 1878-80 w zespole J. Puchniewskiego: w Piotrkowie (sez. 1878/79; tu także reżyserował), Kaliszu (styczeń-maj 1879), Lublinie (sez. 1879/80). W sez. letnich występował w warsz. t. ogr. Alhambra (1877, 1879, 1880) i Arkadia (1878). 24 IX 1880 debiutował w WTR w rolach Beneta („Pan Benet") i Grzempielewskiego („Marcowy kawaler"). W tymże roku zaangażowany do zespołu farsy i operetki WTR, występował tu odtąd stale. Od 14 VII 1912 przeszedł na emeryturę, ale występował nadal aż do 1915. 28 XI 1908 w warsz. T. Letnim obchodził jubileusz czterdziestolecia pracy scen. w komedii „Sposób na żony”. Był znakomitym aktorem charakterystycznym w komedii i farsie. Bardzo drobny, szczupły, niepozorny, zawsze o smutnym wyrazie twarzy, a jednak nieodparcie komiczny był „mistrzem dyskretnego, kameralnego stylu, komiki jak najwytworniejszej” (A. Grzymała-Siedlecki). „Posiadał komizm spokojny, skoncentrowany, stłumiony, a przy tym jakby zupełnie nieświadomy samego siebie” (P. Owerłło). „W obrębie wszelkich postaci pociesznych i niedołęgów, pechowców, gapiów, nudziarzy, komicznych poczciwców itp. - Wawrzyniec Sikorski uchodzić mógł za talent aktorski wprost znakomity”, „jakiś zdawało się nieuleczalny smutek bił z jego wyrazu twarzy, a nawet można by powiedzieć z całej jego niepozornej postaci i z tego to smutku - przez dziwaczne przetworzenie - rodził się jego komizm, komizm jedyny, odosobniony od wszelkich innych rodzajów komiki”. Do słynnych i najbardziej popularnych jego ról należały: Mazurkiewicz („Żołnierz królowej Madagaskaru"), Fujarkiewicz („Dom otwarty"), Szczęsny („Wujaszek całego świata"), Klapson („Dom wariatów") ; świetne były także i inne (wśród nich wiele fredrowskich) : Twardosz („Dożywocie"), Radost („Śluby panieńskie"), Kapelan („Damy i huzary"), Ciaputkiewicz („Grube ryby"), Wójt („Czartowska ława"), Łykalski („Majster i czeladnik"), Kokoszkiewicz („Jestem zabójcą"), Pazurkiewicz („Żydzi"), Fromentel („Safanduły"), Grabarz I („Hamlet"). Potrafił też tworzyć znakomite, nie tylko śmieszne, ale i wzruszające postaci w tzw. komedii serio, np. jako Uszyński („Przed ślubem").
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.40977.1
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.77173.2
  Epitafium na cm. Powązkowskim:
  Ś. P. LAURENTY
  SIKORSKI
  ARTYSTA DRAM. TEATRÓW WARSZAWSKICH
  ŻYŁ LAT 66 ZM. D. 1. 8. 1915 R.
  
  Polski Słownik Biograficzny t. 37 str. 448: psb.29500.1
  n.49024 Nekrologia Minakowskiego (49024)
  n.52325a Nekrologia Minakowskiego (52325)

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Kuzyni
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim