Sobiesław Fabian Sebastian Bystrzyński (ID: psb.30730.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. SZEMPLIŃSKI Tadeusz (1878-1940?) działacz społeczny, polityczny i gospodarczy 4°
2. SZEMPLIŃSKI Kazimierz Włodzimierz (1899-1971) szermierz, działacz sportowy 5°
3. SZEMPLIŃSKI Zygmunt (1900-1967) sowietolog, publicysta 5°
4. SZEMPLIŃSKA-SOBOLEWSKA Elżbieta (1909-1991) pisarka 5°
5. PERZYŃSKI Władysław Henryk (1841-1898) dziennikarz, redaktor 6°
6. KLECZKOWSKI Kazimierz (1856-1898) architekt 7°
7. PERZYŃSKI Włodzimerz Stefan (1877-1930) poeta, pisarz, felietonista, tłumacz 7°
8. LESZCZYŃSKI Józef (zm. po 1815) podczaszy, poseł rawski 7°
9. SZYMANOWSKA Stanisława (1884-1938), śpiewaczka 7°
10. FILIPKOWSKI Stanisław Pobóg (1843-1900) inżynier, powstaniec 7°
11. ŁEMPICKI Jan (1910-1944) historyk filozofii 7°
12. von CAROSI Jan Filip (1744-1799) mineralog 7°
13. GALLE Karol Henryk (1782-1829) architekt 7°
14. KLECZKOWSKI Antoni (1856-1899) dziennikarz, autor, literat 7°
15. KĘPIŃSKI Władysław Stefan (1877-1958) rolnik, działacz oświatowy 7°
16. KLECZKOWSKI Tadeusz (1884-1945) okulista 8°
17. KLECZKOWSKI Michał Aleksander (1818-1886) dyplomata, sinolog 8°
18. KLECZKOWSKI Marian Adam (1883-1949) profesor germanistyki 8°
19. MOŚCICKI Kajetan Kazimierz (1855-1933) inżynier komunikacji 8°
20. JORDAN Henryk (1842-1907) profesor medycyny 9°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  SOBIESŁAW Włodzimierz, właśc. Sobiesław Fabian Sebastian Bystrzyński (20 I 1854 Kleczew - 27 IV 1927 Kraków), aktor
  Był synem Antoniego Bystrzyńskiego, burmistrza Kleczewa, i Nepomuceny z Aniszewskich. Ukończył gimn. w Warszawie. Debiutował pod nazwiskiem Bystrzyński w 1873 w zespole A. Trapszy w Lublinie; w tym zespole grał do 1875, m.in. w Kaliszu i Łodzi. W lecie 1875 wstąpił pod pseud. Sobiesław do zespołu t. krak. podczas jego występów w Tarnowie. W t. krak. pozostał do 1881. Jednocześnie studiował w Akademii Sztuk Pięknych. Wystawiał nawet swoje obrazy w Tow. Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie. W lutym 1880 był na gościnnych występach w t. lwow.; w lecie 1881 przeniósł się do Lwowa. We wrześniu 1882 powrócił do Krakowa. W kwietniu 1884 wystąpił gościnnie w zespole A. Jaroszowej w Tarnowie. W maju 1885 należał do zbuntowanej grupy aktorów, która opuściła Kraków po zatargu z S. Koźmianem. Udał się wtedy na występy gościnne do Lwowa, a potem do Warszawy, gdzie debiutował 31 VII 1885 w roli Marcelego („Robotnicy") i przez sez. 1885/86 był zaangażowany do WTR. Jesienią 1886 wrócił do Krakowa i został tam już do przejścia na emeryturę (1911). W czerwcu 1888 występował gościnnie w WTR, brał też udział w letnich wyjazdach zespołu krakowskiego. 21 III 1901 obchodził jubileusz dwudziestopięciolecia pracy. Miał „korzystne warunki zewnętrzne, kształtną postać, twarz pogodną i ożywioną, dźwięczny organ”, toteż w Krakowie uznano, że „stał się pożądanym nabytkiem dla teatru w rodzaju lekkich amantów” (wg charakterystyki w książce Z. Przybylskiego, zapewne pióra S. Koźmiana). Koźmian stawiał mu początkowo różne zarzuty, twierdził m.in., że „brak mu tego, co Francuzi nazywają la tenue”. Groziła mu również pewna monotonia recytacji, ponieważ przy pięknej dykcji miał dosyć wąską skalę głosu. Dzięki wieloletniej pracy pod kier. Koźmiana czynił jednak znaczne postępy i pod koniec swojej kariery był uważany za mistrza w swoim emploi. K. Estreicher przyznawał, że nie zawsze osiąga jednakowy poziom i tylko „gdy chce, gra arcypotoczyście i naturalnie”, sądził jednak, że to aktor „zrodzony na amanta, elegancki, z pięknym obejściem, z głosem melodyjnym”. Wysoko ceniono jego role fredrowskie, zwłaszcza Gustawa („Śluby panieńskie") i Barskiego („Dwie blizny"). Z powodzeniem grywał także rezonerów w „sztukach z tezą”. Po 1900 zaczęto mu powierzać postacie charakterystyczne, ale te grał niechętnie. Ważniejsze role: De Ryons („Przyjaciel kobiet"), Laertes („Hamlet"), Maurycy („Adrianna Lecouvreur"), Almaviva („Wesele Figara"), Chlestakow („Rewizor"), Genio („Pan Damazy"), Tholosan („Nasi najserdeczniejsi"), Ernest („Małżeństwo Apfel"), Marceli („Safanduły"), Armand („Dama kameliowa"), Henryk de Symeux („Francillon"), Don Fernand („Cyd"), Gospodarz („Wesele").
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.39280.1
  Polski Słownik Biograficzny t. 39 str. 521: psb.30730.1
  Wikidata: [label]Włodzimierz Sobiesław
  n.60378 Nekrologia Minakowskiego (60378)

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Kuzyni
• Poprzedni brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim