Leon Łuszczewski (ID: psb.30870.4)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. SOKOŁOWSKA-ŁUSZCZEWSKA Halina (1895-1970) aktorka, reżyser, dyrektor teatru, pedagog 1°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  ŁUSZCZEWSKI Leon (31 III 1893 - 9 II 1956 Łódź), aktor, reżyser
  Był bratem aktora Juliusza Ł., mężem aktorki Haliny Sokołowskiej-Łuszczewskiej (ślub w 1917). Debiutował w 1914 w T. Miejskim we Lwowie, w 1914 i 1915 grał w T. Ludowym w Krakowie, następnie w T. Polskim w Kijowie, skąd w 1918 powrócił do kraju. W 1918-21 występował w T. Polskim w Poznaniu, w pierwszej poł. 1919 w objazdowym zespole Marii Ursyn w Wielkopolsce; później na scenach stołecznych: w 1921-26 w T. Polskim i T. Małym, w 1927 w T. Ćwiklińskiej i Fertnera, w 1927-33 w T. Miejskich gł. na scenach T. Narodowego, Nowego i Letniego, w listopadzie 1933 krótko w T. Rozmaitości pod kier. T. Trzcińskiego, w 1934 w T. 830 (luty), 26 IV 1934 na jubileuszu trzydziestopięciolecia pracy scen. K. Adwentowicza w roli Zbigniewa („Mazepa"), w sez. 1934/35 i 1935/36 w T. Polskim, od 1936 do 1939 w T. Narodowym, T. Nowym i T. Letnim. Dzięki doskonałym warunkom zewnętrznym (twarz o rysach regularnych, zgrabna, szczupła postać) grał z powodzeniem role amantów; wg J. Lorentowicza „bardzo wytworny w rolach amantów dramatycznych, posiadał ładną i miłą dykcję”. Najlepsze role: Książę Reichstadtu („Orlątko"), Percinet („Romantyczni"), Pierrot („Papierowy kochanek"), Lizander („Sen nocy letniej"), Orsino („Wieczór Trzech Króli"), Damis („Świętoszek"), Gaston („Dama kameliowa"), Hrabia Neipperg („Madame Sans Gene"), Krzesławski („Panienka z dancingu"), Tadeusz Wilski („Mąż naszej panienki"), Lubomir („Pan Geldhab"), Hulatyński („Gęsi i gąski"). W czasie okupacji niem. podczas II wojny świat. krótko występował w jawnym t. Niebieski Motyl w Warszawie; później pracował jako kelner w warsz. „Gastronomii”. Po wojnie występował w Krakowie (1945), Lublinie (1945-47), w Miejskich T. Dramatycznych w Warszawie (sez. 1947/48), w T. Wybrzeże (sez. 1948/49; tu także reżyserował, m.in. „Srebrną szkatułkę"). Od 1949 do zgonu należał do zespołu T. im. Jaracza w Łodzi; reżyserował tu m.in. „Dom otwarty” (1950), „Zwykłego człowieka” (1951), „Ballady i romanse” (1955). Po wojnie grał role charakterystyczne; ciekawsze: Chopin („Lato w Nohant"), Rejent („Zemsta"), Harpagon („Skąpiec"), Książę Radosław („Pan Geldhab"), a także ostatnia rola, świetnie zagrany Profesor Androsow („Człowiek z teką"). W okresie międzywojennym występował w wielu filmach pol., m.in. „Niewolnica miłości” (1923), „Iwonka” (1925), „Trędowata” (1926).
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.16310.1
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 2: teatr.16185.4
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 2: teatr.20204.4
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 2: teatr.4209.5
  eKartoteka miasta Poznania - epoznan.623423
  Polski Słownik Biograficzny t. 40 str. 105: psb.30870.4

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim