Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  SOLARSKI Eugeniusz, pseud. Norwicz (27 III 1901 Chrzanów - 21 VII 1959 Kraków), aktor
  Był synem Jana i Jadwigi S. Ukończył gimn. i przez dwa lata studiował prawo i filozofię na Uniw. Jagiellońskim. Był jednocześnie uczniem L. Bończy-Stępińskiego i F. Wysockiego. Debiutował pod pseud. Norwicz ok. 1919 w operetkowym zespole T. Pilarskiego w Krakowie. W 1919 występował też w zespole objazdowym S. Knake-Zawadzkiego. W sez. 1920/21 należał do zespołu T. im. Słowackiego w Krakowie i tu po kilku występach pod pseud. zaczął we wrześniu 1920 używać nazwiska Solarski. W 1921-24 występował w t. Bagatela, w 1924-26 w T. im. Bogusławskiego w Warszawie, w 1926-32 w T. Narodowym, a także w T. Nowym i T. Letnim, w 1932-35 znów w T. im. Słowackiego w Krakowie, w 1935-37 na scenach TKKT w Warszawie (głównie w T. Polskim), w sez. 1937/38 w T. Miejskich we Lwowie, a w sez. 1938/39 w T. Narodowym i T. Nowym w Warszawie. Podczas II wojny świat. pracował jako kelner w kawiarni Pod Znachorem, a także występował w jawnych t. Komedia (1941) i Miniatury (1943-44). Od września 1945 do końca życia występował stale w T. im. Słowackiego w Krakowie, a okresowo także w T. Starym.
  Wg W. Natansona „naturalne warunki predysponowały go do ról amantów. Znawcy teatru przeczuwali w nim jednak inne jeszcze możliwości: przede wszystkim charakterystyczne”. Grał m.in. Księcia Reichstadtu („Orlątko"), Leonarda („Nie-boska komedia"), Figara („Cyrulik sewilski"), Gustawa („Śluby panieńskie"), Pana Młodego („Wesele"), Fircyka („Fircyk w zalotach"), Morwicza („Wilki w nocy"), Markiza („Mirandolina"), Papkina („Zemsta"), Rzecznickiego („Fantazy"). Występował w filmach.
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.17749.1
  Polski Słownik Biograficzny t. 40 str. 254: psb.30958.1

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim