W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej; wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.
- DAWISON Bogumił (1818-1872) artysta dramatyczny 2°
- RUTKOWSKI Andrzej Jan (1760-1830) aktor, śpiewak, dyrektor teatru 2°
- RUTKOWSKA Karolina (1766-1828) aktorka, śpiewaczka 2°
- ASZPERGEROWA Katarzyna (zm. 1835) aktorka 3°
- ASZPERGER Wojciech (1790-1847) aktor 4°
- LASOCKI Marian Henryk (1860-1919) dyrygent, dyrektor teatru 5°
- ASZPERGEROWA Aniela (1816-1902) aktorka 5°
- GIEŁGUD Adam Jerzy (1834-1920) urzędnik brytyjski, publicysta 6°
- TARCZYŃSKI Franciszek (1833-1900), powstaniec styczniowy, malarz, fotograf 8°
- GIEŁGUD Michał (2. poł. XVIII w.) marszałek nadworny litewski 8°
- KUKIEL Adolf Józef (1840-1888) powstaniec 1863, działacz społeczny 8°
- JASIŃSKI Kazimierz Julian (1849-1914) literat, adwokat 9°
- DĄBROWSKI Kazimierz (1869-1931) przemysłowiec 9°
- FREDRO Andrzej Maksymilian (1827-1851) spiskowiec, powstaniec 9°
- ŚWIRSKI Józef (1794-1854) minister spraw wewnetrznych Rządu Narodowego w r. 1831 9°
- KUKIEL Adam (1747-1831) pedagog, kartograf, archidiakon podolski 9°
- SZEMIOTH Franciszek (1802-1882) powstaniec listopadowy 9°
- GIEŁGUD Antoni (1792-1831) generał 9°
- TARCZYŃSKI Hipolit (1851-1892), literat 10°
- SROCZYŃSKI Marian Antoni (1820-1877) spiskowiec galicyjski, uczestnik wydarzeń l. 1846 i 1848, ziemianin 10°
Uwagi
„Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973: STARZEWSKI Szczęsny (ok. 1787 Lwów - 9 X 1857), aktor, reżyser, dyr. teatruBył bratem - Jana S., mężem => Anieli S., ojcem => Wandy S. Od ok. 1804 występował w zespole amatorskim w pałacu S. Wronowskiego we Lwowie. W 1807 z innym amatorem, Klugerem, organizował publiczne przedstawienia amatorskie w budynku t. zimowego we Lwowie, a następnie, aż do 1809, sam prowadził tam zespół amatorski. W 1809 zaangażował się do zespołu J.N. Kamińskiego i odtąd występował już stale na scenie t. lwowskiego. Od 1851 pełnił także funkcję reżysera, a od połowy stycznia do wiosny 1854, po wyjeździe J. Pfeiffera ze Lwowa, prowadził w jego zastępstwie teatr. Następnie za dyr. T.A. Chełchowskiego był tam aktorem i reżyserem. Był aktorem wykształconym, znał obce języki, tłumaczył wiele sztuk z franc. i niem., m.in. „Fiesca”, „Emilię Galotti”, „Śniadanie trzpiotów”. Grał przede wszystkim komicznych amantów; wg K. Estreichera „był zawsze mile widziany w charakterach, gdzie wesołość łączy się z naturalną komicznością”. Zarzucano mu pewną jednostajność i szarżowanie. K. Estreicher podkreślał jednak, że był „zawsze pilny, skromny i pracowity”. Grał m.in. Terefere („Syrena Dniestru"), Szarmanckiego („Powrót posła"), Wesołowskiego („Płaksa i Wesołowski"), Blazia („Wioska tarantella"), Papkina („Zemsta"), Szambelana („Pan Jowialski"). W 1855 opuścił scenę. Pracował następnie w „Gazecie Lwowskiej”. W 1857 mieszkał przez dwa miesiące u córki Wandy Dawisonowej w Dreźnie.
„Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.81284.4
„Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.81285.2
„Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.81288.1
Nekrolog w „Kurierze Warszawskim” 278/1857, 279/1857 http://ebuw.uw.edu.pl/dlibra/editions-content?id=42533 (za: A. Tyszka, Nekrologi Kuriera Warszawskiego): Szczęsny STARZEWSKI artysta dramatyczny sceny lwowskiej przez lat 50, grywał role kochanków i trzpiotów, tłumacz wielu dzieł scenicznych, emeryt, mąż zmarłej Anieli z Rutkowskich Starzewskiej; zm. 9 X 1857 we Lwowie
Polski Słownik Biograficzny t. 33 str. 213: psb.27293.10
Polski Słownik Biograficzny t. 42 str. 441: psb.31735.1
n.8672a Nekrologia Minakowskiego (8672)
n.9294 Nekrologia Minakowskiego (9294)
|
|