Wsiewo³od W³odzimierz Stra¿ewski
(ID: psb.32327.1)
|
|
|
Rodzice
|
|
|
| |
|
|
| rodzice |
Zaloguj siê
?1860- |
|
Zaloguj siê
?1860- |
|
| |
|
| |
| 2 |
|
3 |
|
|
|
|
| |
| Wsiewo³od W³odzimierz Stra¿ewski, bohater PSB, 1897-1973 |
|
¶luby
i dzieci, wnuki, i do prawnuków
Rodzeñstwo, bratankowie lub siostrzeñcy/bratanice lub siostrzenice
-
Zaloguj siê
1892-
-
Zaloguj siê
1895-
-
**Wsiewo³od W³odzimierz **
Uwagi
Polski S³ownik Biograficzny t. 44 str. 298: psb.32327.1
sejmprl.5809 http://bs.sejm.gov.pl/ Stra¿ewski W³odzimierz (1897-1973); oficer WP; Genera³ major Armii Czerwonej, genera³ dywizji Wojska Polskiego, pierwszy wiceminister obrony narodowej.
W roku 1917 ukoñczy³ w Sura¿u seminarium nauczycielskie i pracowa³ jako nauczyciel na terenach ZSRR. W 1920 ukoñczy³ Wy¿szy Kurs Pedagogiczny w Moskwie. Od 1923 roku by³ oficerem zawodowym Armii Czerwonej, gdzie pe³ni³ s³u¿bê jako dowódca kompanii 66 pp 29 Dywizji Piechoty. W l. 1927-1928 by³ komisarzem 86 Pu³ku Piechoty w tej dywizji. Potem na wy¿szych stanowiskach s³u¿bowych w Sztabie G³ównym. W czerwcu 1938 roku aresztowany w ramach wielkiej czystki, ale zwolniony i formalnie przeniesiony do rezerwy. W grudniu 1940 roku powróci³ do s³u¿by jako wyk³adowca na Wy¿szych Kursach Doskonalenia Szefów Sztabu. W l. 1941-1944 walczy³ na frontach: Stalingradzkim, 2 Ukraiñskim i 1 Bia³oruskim, m.in. jako szef sztabu 299 Dywizji Piechoty i 33 Korpusu Piechoty Gwardii w stopniu pu³kownika. By³ obywatelem ZSRR, ale mia³ polskie korzenie, jego przodek bra³ udzia³ w powstaniu listopadowym. W marcu 1944 roku zosta³ skierowany do Polskich Si³ Zbrojnych w ZSRR: zosta³ zastêpc± szefa sztabu Armii Polskiej ds. mobilizacyjnych, potem szefem sztabu 1 Armii Wojska Polskiego. -- 2 listopada 1944 roku awansowano go na na stopieñ genera³a majora Armii Czerwonej, a 3 listopada genera³a brygady przez Krajow± Radê Narodow±. Od marca 1945 roku by³ pierwszym wiceministrem obrony narodowej. 9 sierpnia 1945 Krajowa Rada Narodowa mianowa³a go na stopieñ genera³a dywizji. Potem kolejno by³ dowódc± okrêgu wojskowego: III Poznañskiego (1946-1948), I Warszawskiego (1948-1949), IV ¦l±skiego (1949-1956). By³ przewodnicz±cym Wojewódzkiego Komitetu Bezpieczeñstwa w Poznaniu. W listopadzie 1956 roku powróci³ do ZSRR, gdzie w marcu 1957 zosta³ zdemobilizowany. W czasie wydarzeñ czerwcowych w Poznaniu bra³ udzia³ w pracach sztabu gen. Pop³awskiego. Przyje¿d¿a³ czêsto do Polski, gdzie siê m. in. leczy³. Zmar³ w Warszawie. ¯ona i córka pozosta³y w Polsce.
¼ród³a:
- pogrzeb: http://www.cmentarzekomunalne.com.pl/mapa/
|
|
Baza danych na stronach www.sejm-wielki.pl to drobny wycinek Wielkiej genealogii Minakowskiej, siêgaj±cej ¶redniowiecza, zawieraj±cej ponad 1.200.000 osób nawzajem skoligaconych, w tym znaczn± czê¶æ s³awnych Polaków wszystkich epok; wiêcej na ten temat na Wielcy.pl .
Baza jest uzupe³niana codziennie
— bardzo proszê o nadys³anie uzupe³nieñ na adres mj@minakowski.pl . Z góry dziêkujê!
Serwisowi Sejm-Wielki.pl patronuje Stowarzyszenie Potomków Sejmu Wielkiego, dzia³aj±ce pod patronatem Marsza³ka Sejmu RP.
Znani: literaci, malarze, muzycy, aktorzy, dziennikarze, odkrywcy, historycy, wojskowi, filozofowie, ludzie Ko¶cio³a, prawnicy,
politycy: przedrozbiorowi, dziewiêtnastowieczni, przedwojenni, powojenni, wspó³cze¶ni, parlamentarzy¶ci II i III RP oraz PRL,
uczeni (cz³onkowie akademii nauk): nauk spo³ecznych, nauk biologicznych, nauk ¶cis³ych, nauk technicznych, nauk rolniczo-le¶nych, nauk medycznych, nauk o ziemi
