Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. BENTKOWSKI Feliks Jan (1781-1852) historyk, filolog 2°
2. STRONCZYŃSKI Karol (1873-1938) inżynier technolog, przedsiębiorca budowlany 2°
3. BENTKOWSKI Władysław (1817-1887) powstaniec 1848, 1863, poseł 3°
4. BENTKOWSKI Leon Jarosław (1823-1889) kustosz muzeum 3°
5. BENTKOWSKI Alfred (1813-1850) lekarz, zmartwychwstaniec, emigrant 3°
6. KRZYŻANOWSKI Hieronim (1819-1875) profesor prawa kanonicznego 4°
7. DMOCHOWSKI Franciszek Salezy (1801-1871) tłumacz, redaktor, wydawca 5°
8. HEMPEL Jan Hieronim (1877-1937) publicysta, filozof, działacz ruchu robotniczego 5°
9. SŁOMIŃSKI Zygmunt Joachim (1879-1943) inżynier budowlany, prezydent m. st. Warszawy 5°
10. PAPIEWSKA Anna Wanda (1883-1974) działaczka społeczna, posłanka 5°
11. CHOMĘTOWSKI Stanisław (1838-1881) lekarz 6°
12. HEMPEL Jan Marian (1818-1886) naukowiec, organizator górnictwa 6°
13. PIRSZEL Ludwik Karol (1875-1954) inżynier górniczy, dyrektor 6°
14. MORGULEC Władysław (1880-1954) komandor porucznik, inżynier okrętowy 6°
15. MIERZEJEWSKI Henryk (1881-1929) inżynier mechanik, profesor Politechniki Warszawskiej 6°
16. HEMPEL Stanisław (1892-1954) inżynier konstruktor 6°
17. SZWEYCER Michał Teofil (1843-1919), powstaniec styczniowy, prawnik 6°
18. DMOCHOWSKI Franciszek Ksawery (1762-1808) poeta, działacz polityczny 6°
19. ROSTWOROWSKI Jan Nepomucen (1799-1847) pisarz, muzyk, rolnik, poseł 6°
20. HEMPEL Joachim (1884-1955) geolog naftowy 7°

Uwagi

• Adam Boniecki, Herbarz polski - 1.635.33 - t. I s. 164 (i uzup. w t. Uzupełnień): Bentkowscy v. Bętkowscy v. Bendkowscy h. Prawdzic
  Elżbieta Sęczys, Szlachta wylegitymowana - le.3546.1.1 - Stronczyński
  Polski Słownik Biograficzny t. 44 str. 365: psb.32364.3
  Polski Słownik Biograficzny t. 44 str. 366: psb.32365.1
  Rafał Gerber, Studenci Uniwersytetu Warszawskiego 1808-1831. Słownik biograficzny (str. 445): Stronczyński Kazimierz, Wydział Filozoficzny, sekcja Filozof., Fizycz., wpis 20 IX 1825
  Archeolog i numizmatyk. Syn Wincentego, właściciela ziemskiego, byłego oficera wojsk cesarsko-francuskich przed powstaniem Księstwa Warszawskiego, wychowawcy synów ministra sprawiedliwości hr. Feliksa Łubieńskiego, w ostatnich latach sędziego pokoju z okręgu piotrkowskiego. Chodził do szkół w Piotrkowie, Wieluniu i Warszawie. 9 IX 1828 uzyskał stopień mgra filozofii (nauki przyrodnicze). Do 1830 był zatrudniony jako nauczyciel nauk przyrodniczych w szkole wojew. praktyczno-pedagogicznej, a chemii w szkole rzemieśl-niczo-niedzielnej na Lesznie w Warszawie. W 1830 zleciła mu Komisja Rządowa Oświecenia Publicznego podróż naukową po kraju. Odbył więc 6-miesięczną wyprawę w okolice nadwiślańskie dla zapoznania się z płodami natury tych okolic pod względem zoologicznym i mineralogicznym. Wydział Górnictwa polecił udostępnić mu informacje o rządowych zakładach górniczych. Niezależnie od obowiązków nauczycielskich wszedł 24 III 1831 jako urzędnik do Banku Polskiego, a po zamknięciu szkół wojewódzkich przeniósł się tam na stałe, najpierw jako adiunkt kontroli oddziału biletów bankowych, potem podsekretarz Banku, a w 1834 otrzymał nominację na sekretarza wydziału handlu Banku. W Banku Polskim poznał też tajniki sztuki litograficznej przy S. Oleszczyńskim. W 1834 towarzyszył służbowo prezesowi Banku, J. Lubowidzkiemu, do Petersburga. W 1836 przeniósł się po reorganizacji władz do Heroldii, a w 1843 otrzymał nominację na dyrektora jej kancelarii. Odtąd też zaczyna się działalność jego na polu archeologii i numizmatyki, musiał bowiem poznać ze względu na rodzaj swej pracy zawodowej gruntownie archeologię, paleografię i sfragistykę. W 1848 został przeniesiony na stanowisko naczelnego sekretarza Kancelarii Ogólnej Zebrania Warszawskich Departamentów Rządzącego Senatu, najwyższej magistratury sądowej Król. Pol. 13 XI 1849 awansował na referenta tejże, a od 1860 był również członkiem Heroldii Królestwa. W 1861 został mianowany referendarzem stanu, w 1862 dyrektorem Kancelarii Komisji Rządowej Wyznań i Oświecenia Publicznego, członkiem Tymczasowej Rady Wychowania Publicznego i wreszcie w 1864 został powołany na członka Warsz. Departamentów Senatu. Brał czynny udział w opracowywaniu programu nauczania dla gimnazjów i szkół powiatowych i organizowaniu Szkoły Głównej. Współpracownik „Bibl. Warszawskiej”, w której drukował szereg prac z numizmatyki i archeologii. W 1843-1855 stał na czele Komisji Rządowej, w której skład wchodzili: Franciszek Kostrzewski, Ludwik Baszard i inni, dokonującej opisu i zdjęć rysunkowych z zabytków historycznych i sztuki na terenie Król. Polskiego. Do zasług S. należy sporządzenie tych opisów i akwarelowych rysunków. We wrześniu 1854 złożył władzom Królestwa Opisanie zabytków starożytności krajowych. Po likwidacji Senatu w 1867 otrzymał emeryturę i osiadł w swym majątku ziemskim w Sieradzkiem, a ostatnie lata życia spędził w Piotrkowie Trybunalskim, gdzie zmarł jako ostatni z pierwszego składu szkoły wojewódzkiej na Lesznie w Warszawie. W latach służby otrzymał tytuł radcy dworu, rzeczywistego radcy stanu i Order Św. Stanisława III. ki. W uznaniu zasług naukowych wybrany został członkiem Tow. Naukowego, a potem Akademii Umiejętności w Krakowie oraz członkiem Cesarskiego Rosyjskiego Tow. Geograficznego w Petersburgu. Był członkiem Tow. Rolniczego. Jego działalność naukowo-wydawnicza szła dwoma nurtami: w latach wcześniejszych przyrodniczym, a w późniejszych historycznym. Nasuwa się podobieństwo do losów badań naukowych pijara Franciszka Kurowskiego. Ogłosił m. in. rozprawę przyrodniczą Spis zwierząt ssących kraju polskiego i pogranicznych (Warszawa 1839) i przesłał ją wszystkim badaczom historii naturalnej, aby przed wydaniem dzieła upewnić się, czy nie zaszły w Spisie jakieś błędy lub opuszczenia; Rozrywki entomologiczne dla młodzieży, pisemko zawierające w sobie opisy pospolitych owadów krajowych (Warszawa 1835); Rzut oka na funkcje, czyli czynności umysłowe zwierząt (1841); O rozumie i instynkcie u zwierząt. Wynikiem prac badawczych historycznych i numizmatycznych było najcelniejsze jego dzieło Pieniądze Piastów od czasów najdawniejszych do roku 1300 (Warszawa 1847). Rozszerzone i wydane w Piotrkowie w 1883-1885 trzytomowe Dawne monety polskie dynastii Piastów i Jagiellonów. Ogłosił też Sprawozdanie z prac delegacji do opisu zabytków starożytności, wysianej z polecenia Rady Administracyjnej Królestwa w łatach 1850-1855 (Dz. Powsz. 1861 i 1862). Poza tym w celach praktycznych opracował Wzory pism dawnych w przerysach wystawione i objaśnione drukowanym wyczytaniem (Warszawa 1839), wreszcie wydał Legendę obrazową o Św. Jadwidze (Kraków 1880) oraz Wspomnienia szkół piotrkowskich z czasu 1817 do 1823. S. cechowała wszechstronność zainteresowań. Już w podeszłym wieku dowodził na Zjeździe Górniczym w Warszawie 1 XI 1885 potrzeby uregulowania rzeki Przemszy w granicach Królestwa Polskiego w celu wyzyskania siły jej wód do przewozu węgla kamiennego do Wisły. S. był również zbieraczem książek. Posiadał bogate zbiory mineralogiczne, numizmatyczne, medali polskich, akwarel i autografów. Jego księgozbiór obejmował poza licznymi rękopisami z XV-XIX w. dzieła przyrodnicze, heraldyczne, historyczne, numizmatyczne, druki pruskie i śląskie, dysy-denckie i dyzunickie, czasopisma z XVII-XIX w. oraz zbiór kalendarzyków politycznych, ogółem około 3000 pozycji.
  Urzędnik w Królestwie Polskim 1850–1866:
  1850–1861: Referent w Warszawskich Departamentach Rządzącego Senatu
  1859–1861: członek Heroldii Królestwa Polskiego
  1863–1864: nadetatowy referendarz Rady Stanu Królestwa Polskiego
  1863–1864: dyrektor kancelarii Komisji Rządowej Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego
  1865–1866: członek senatu do stałego zasiadania w wydziałach nieprzeznaczony
  1854: radca dworu
  1859: radca kolegialny
  1862: referendarz stanu
  1865: rzeczywisty radca stanu Ordery: SA 3, za 15 lat nieskazitelnej służby (1855), SS 3 (1857), za 20 lat nieskazitelnej służby (1858).
  - A. Kulecka, Urzędnicy Królestwa Polskiego..., poz. 14476.
  n.170218o Nekrologia Minakowskiej (170218)
  n.23462a Nekrologia Minakowskiej (23462)
  n.30934 Nekrologia Minakowskiej (30934)
  srodka.377 A. Śródka, P. Szczawiński (opr.), Biogramy uczonych polskich, Ossolineum, Wrocław 1983: część 1, zeszyt 3: Kazimierz Stronczyński (1809-1896)
  sw.460434 Akt małżeństwa: Kielce (Katedra) (obecn. woj. świętok.), 96/1866 [indeks na http://geneteka.genealodzy.pl/] http://metryki.genbaza.pl/genbaza,detail,87608,28 [podgląd]
  sw.87276 Informacja p. Marty Czerwieniec (z 10.3.2009)

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Potomkowie - Drzewo
  
  
• Bratankowie lub siostrzeńcy/bratanice lub siostrzenice
• Następny brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim