Zofia Lubańska h. Grzymała (ID: psb.32422.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. STRYJEŃSKI Karol (1887-1932), architekt, rzeźbiarz, grafik 1°
2. SOCHA Artur Klemens (1896-1943) aktor teatralny i filmowy 1°
3. STRYJEŃSKI Jacek (1922-1961), malarz, dekorator, scenograf 1°
4. STRYJEŃSKI Jan (1922-1996), architekt, profesor Uniwersytetu Genewskiego 1°
5. STRYJEŃSKI Tadeusz (1849-1943), architekt 2°
6. STRYJEŃSKI Władysław (1889-1956), lekarz 3°
7. SCHIELE Tadeusz (1920-1986) taternik, pilot, pisarz 3°
8. STRYJEŃSKI Aleksander (1804-1875), inżynier, kartograf, emigrant 3°
9. STRYJEŃSKI Kazimierz (1853-1912), anglista, profesor Sorbony 4°
10. SCHIELE Kazimierz (1890-1956) taternik, alpinista, narciarz 4°
11. SCHIELE Kazimierz Ludwik (1860-1931) przemysłowiec 5°
12. SCHIELE Aleksander (1890-1976) taternik, alpinista, narciarz 6°
13. TEMLER Aleksander (1825 1917), przemysłowiec 6°
14. JANUSZKIEWICZ Romuald (1808-1865) powstaniec, emigrant 6°
15. KOŹMIAN Kajetan (1771-1856) poeta, krytyk, publicysta 7°
16. KOŹMIAN Józef Szczepan (1773-1831) biskup kujawsko-kaliski 7°
17. TEMLER Karol (1823 1906), przemysłowiec, działacz gospodarczy i społeczny 8°
18. DESKUR Jan (1860-1929) dyrektor banku, notariusz 8°
19. GRANZOW Kazimierz (1832-1912) budowniczy przemysłowiec 8°
20. PFEIFFER Józef Mieczysław (1888-1969) przemysłowiec 8°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980”, t. II, PWN Warszawa 1994:

  STRYJEŃSKA Zofia, z domu Lubańska, 2° v. Socha (13 V 1891 Kraków - 28 II 1976 Genewa), scenograf
  Była córką Franciszka Grzymały Lubańskiego, znanego rękawicznika krak., i Anny ze Skrzyńskich, żoną najpierw architekta Karola Stryjeńskiego, potem aktora Artura Sochy (zob. t. 1; ślub w Wilnie w 1929), matką malarza Jacka S. i architekta Jana Stryjeńskiego. Studiowała malarstwo w szkole M. Niedzielskiej w Krakowie (1909-11) I u L. Stoyanowskiego i J. Bukowskiego, nast. w Akademii Sztuk Pięknych w Monachium u G. von Hackle'a i H. von Habermanna oraz przez rok w Dreźnie. Zajmowała się malarstwem sztalugowym, ściennym a także sztuką użytkową: projektowała kilimy, gobeliny, plakaty, zabawki, opakowania, wnętrza sklepów i kawiarni, była współautorką polichromii kilku kamienic na Rynku Starego Miasta w Warszawie. Jako malarka debiutowała w Krakowie w 1912, jeszcze pod nazwiskiem panieńskim. Pierwsza publiczna prezentacja jej prac wywołała jednomyślny zachwyt artystów i znawców; wkrótce też zdobyła wielką popularność. Przyniosły ją takie dzieła, jak ilustracje książkowe, teki litografii, grafiki do wydawnictw artyst., plakaty, okładki, pocztówki i drobne ilustracje do czasopism. W okresie dwudziestolecia międzywojennego była nie tylko znaną ale i uznaną artystką. Często w prasie nazywano ją „gwiazdą” i „księżniczką malarstwa polskiego”. Uczestniczyła w wielu wystawach krajowych i zagranicznych. W 1922-32 należała do artyst. grupy „Rytm”. Punktem kulminacyjnym jej kariery był udział w Międzynarodowej Wystawie Sztuki Dekoracyjnej w Paryżu (1925); wykonała tam m.in. sześć panneaux decoratifs, pn. „Pory roku”, otrzymała liczne nagrody i wyróżnienia, także Legię Honorową, a po powrocie do Polski Polonia Restituta.
  Jej pierwszą pracą scenograficzną były dek. do sztuki „Promienie FF” w T. im. Słowackiego w Krakowie (prem. 1 X 1921). „Ze wszech miar chwalebnym krokiem było powierzenie dekoracji pani Zofii Stryjeńskiej” pisał T. Boy-Żeleński, żałował jednak, „że niewiele z ducha pani Stryjeńskiej utrzymało się w realizacji jej pomysłów”. Kolejną pracą były dek. i kostiumy do „Balladyny”, również w T. im. Słowackiego w Krakowie (prem. 20 VI 1927). Uznano, że do sukcesu przedstawienia przyczyniła się oprawa plastyczna, oparta na nowoczesnej stylizacji ludowego folkloru; „prześliczne przedstawienie, najlepsze chyba jakie oglądały sceny polskie. Złożyły się na to cudowne wprost dekoracje i kostiumy” - pisał J. Iwaszkiewicz. Następne prace teatr, to projekty kostiumów do widowiska „Witaj jutrzenko swobody” (28 XI 1928) w reż. L. Schillera w warsz. T. Polskim, oraz dek. do jego inscenizacji „Kuligu” (T. Rewia w Poznaniu, prem. 28 V 1929). Ostatni raz współpracowała z teatrem projektując dek. i kostiumy do „Harnasiów” w T. Wielkim w Warszawie (prem 1 X 1938). Przygotowała też uproszczony wariant tej scenografii dla Pol. Baletu Reprezentacyjnego, który prezentował „Harnasie” w objeździe zagranicznym (m.in. w Paryżu, Brukseli i Nowym Jorku) w pierwszej poł. 1939 roku. Do 1939 wykonała wiele projektów dek. i kostiumów, które nie były realizowane w teatrze, ale dość często pokazywane na wystawach malarskich, m.in. do „Żeglarza” (wystawienie tej sztuki planował S. Jaracz ok. 1927), do misterium „Pascha” i do baletu „Korowaj”. Okres okupacji niem. spędziła w Krakowie; malowała i sprzedawała drobne prace graficzne. Po 1945 nie udało jej się zainteresować swą twórczością ani wydawców, ani przedstawicieli resortu kultury. Rozżalona, bez możności stałego zarobkowania, korzystając z przywileju posiadania obywatelstwa Szwajcarii, wyjechała w 1946 do Genewy. W 1950 przyjechała do Polski na krótko w związku z chorobą i śmiercią matki. Po kilku miesiącach wyjechała z Polski na zawsze. Mieszkała w Paryżu, ostatnie lata życia spędziła w Genewie. W swojej twórczości powojennej powielała dawne, sprawdzone wzory, które w latach młodości przyniosły jej sławę i powodzenie. Od 1923 pisała pamiętniki, które znajdują się w zbiorach syna Jana S. w Genewie. Jej prace scenograficzne (kostiumy) są w zbiorach Muzeum Teatralnego w Krakowie (filii Muzeum Historycznego).
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 2: teatr.19085.1
  Polski Słownik Biograficzny t. 39 str. 613: psb.30796.4
  Polski Słownik Biograficzny t. 44 str. 502: psb.32422.1
  Polski Słownik Biograficzny t. 44 str. 507: psb.32424.3
  Polski Słownik Biograficzny t. 44 str. 513: psb.32426.3
  Polski Słownik Biograficzny t. 44 str. 514: psb.32427.4
  S. Łoza, Czy wiesz kto to jest, Warszawa 1938 - loza.6563

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Potomkowie - Drzewo
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim