Halina Szmolc (ID: psb.33700.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. FRYZE Ludwik Feliks (1874-1948) dziennikarz 4°
2. TOEPLITZ Bonawentura (18311905) kupiec, przemysłowiec, filantrop 4°
3. TOEPLITZ Teodor (18751937) działacz socjalistyczny i spółdzielczy 5°
4. TOEPLITZ Teodor (17931838) kupiec, uczestnik powstania listopadowego 5°
5. MROZOWSKA Jadwiga Stanisława (1880-1966) aktorka, pisarka 6°
6. MEYER Jerzy (1855-1941) kupiec 6°
7. TOEPLITZ Henryk (18221891) kupiec, cukrownik, działacz gospodarczy 6°
8. KONITZ Leon (1822-1895) lekarz ginekolog-położnik 6°
9. TOEPLITZ Jerzy (19091995) historyk filmu, organizator szkolnictwa filmowego 6°
10. MEYER Herman (1824-1898) kupiec, przedsiębiorca 7°
11. MERZBACH Ludwik (1820-1890) księgarz, drukarz, wydawca 7°
12. KONIC Henryk (1860-1934) adwokat, działacz polityczny, poseł 7°
13. FRYZE Feliks (1843-1907) publicysta 7°
14. BEREKSOHN Berek (1764-1822) handlarz 8°
15. HERYNG Teodor (1847-1925) lekarz 8°
16. GOLDBERG Henryk (1845-1915) filozof, pedagog 8°
17. EPSTEIN Józef (1795-1876) bankier, filantrop 8°
18. ELSENBERG Antoni (1852-1910) lekarz 8°
19. TENENBAUM Henryk (1881 1946), ekonomista, profesor SGH w Warszawie 8°
20. POZNAŃSKI Czesław (1885-1957) prawnik, malarz, działacz niepodległościowy, publicysta 8°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  SZMOLCÓWNA Halina, zamężna Fitelberg (25 XII 1892 - 28 IX 1939 Warszawa), tancerka
  Była córką Ignacego Sz. i Barbary z Rutkowskich, żoną=> Grzegorza Fitelberga (ślub w 1928). Jeszcze jako uczennica warsz. szkoły baletowej występowała na scenie warsz., m.in. 11 X 1903 w solowym tańcu w balecie „Katarzyna córka bandyty"; w 1909 przyjęta do zespołu baletu WTR, do 1911 występowała jako koryfejka, m.in. wbaletach: „Eunice”, „Lizetta, czyli Córka źle strzeżona”, „Jezioro łabędzie”, a także w wielu operetkach. W maju i czerwcu 1910 występowała w t. Coloseum w Londynie w zespole pod. kier. A. Pawłowej. W marcu 1911 wyjechała na dłuższy okres za granicę i do 1919 w zasadzie występowała w obcych zespołach. W 1911 tańczyła z A. Pawłowa i M. Mordkinem w Londynie w t. Palące; w drugiej poł. tego roku z A. Wołyninem (Wolininem) wyjechała do Stanów Zjednoczonych, gdzie występowała m.in. w Filadelfii (1911, 1912) i Nowym Jorku w Metropolitan Opera House (1912); w 1913 tańczyła jako solistka charakterystyczna w zespole A. Genee w Australii, m.in. w Melbourne jako Azjada („Arabskie noce"), w tańcach solowych „Łabędź” i „Motyl”. W 1915 i 1916 występowała gościnnie w Petersburgu, Moskwie i Kijowie. W 1919 była solistką baletu S. Diagilewa i odwiedziła z tym zespołem m.in. Londyn i Paryż. Co roku przyjeżdżała jednak do Warszawy na gościnne występy w WTR dając recitale, najczęściej na scenie T. Nowości, lub też występując w baletach w T. Wielkim; nieco dłużej występowała w WTR w 1914-15. Tańczyła wtedy m.in. Jadwigę („Pan Twardowski” A. Sonnenfelda), Kleopatrę („Noc Walpurgii z Fausta"), Kolombinę („Arlekinada"), Motylicę („Kaprys motyla"), występowała w roli Fenelli w operze „Niema z Portici”. W 1919 wróciła do Warszawy na stałe. W sierpniu tego roku tańczyła w t. Qui Pro Quo, w poł. listopada zaangażowana do opery warsz., gdzie była primabaleriną do 1934. Wyjeżdżała i w tym okresie za granicę na gościnne występy, m.in. do Sofii (1922), Paryża (1924, 1925 - tego roku z całą grupą solistów warsz.), Bukaresztu (1925) i Pragi (1927). W pierwszej poł. 1922 występowała w warsz. kabarecie Stańczyk (jako recytatorka). Poczynając od 1934 tylko sporadycznie pojawiała się na scenie: podczas festiwali tańca lub na własnych recitalach, w kraju i za granicą. Jednocześnie działała jako pedagog ucząc tańca klasycznego i charakterystycznego w Szkole Tańca Scenicznego T. Wysockiej. Była członkiem zasłużonym ZASP i przewodniczącą Tow. Miłośników Sztuki Tanecznej. Zmarła z ran, które 7 IX 1939 odniosła podczas nalotu lotniczego w Warszawie.
  Obdarzona urodą, piękną budową, temperamentem, inteligencją i ujmującym wdziękiem, była wybitną tancerką odznaczającą się wszechstronnością talentu. Dysponowała znakomitą techniką, wyróżniała się na scenie gracją, lekkością i powiewnością, a przy tym wyrazistością mimiki. Obok wnikliwie opracowanych wielkich partii baletowych, takich jak: tyt. w „Giselle”, „Lizecie, czyli Córce źle strzeżonej”, „Katarzynie córce bandyty”, Ptak („Ognisty ptak"), Zobeida („Szeherezada"), Odetta („Jezioro łabędzie"), Swanilda („Coppelia"), Chloe („Dafnis i Chloe"), Balerina („Pietruszka"), Venus („Sąd Parysa"), Bachantka i Greczynka („Kleopatra"), ze szczególnym zamiłowaniem uprawiała tańce małych form. „Bachanalia” (muzyka A. Głazunowa), „Umierający łabędź” (C. Saint-Saens), „Preludium” (F. Chopin) - oto najsławniejsze z jej solowych tańców wykonywanych na wielu scenach krajowych i zagranicznych. W „Panu Twardowskim” L. Różyckiego z dużym powodzeniem tańczyła partie: Bogini górnictwa, Boginki, Władczyni Wschodu, Ukrainki, Gwiazdy. „Każdy ruch taneczny Haliny Szmolcówny jest wyrazem posiadającym treść psychiczną, a wszystkie ruchy w danym tańcu, niby wyrazy poetyckie składają się na czarowny poemat” - pisał W. Grubiński.
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.34997.4
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.42019.1
  Epitafium na cm. Powązkowskim:
  Ś. + P.
  HALINA
  SZMOLC - FITELBERG
  ARTYSTKA OPERY I BALETU WARSZAWSKIEGO
  RANIONA 7 WRZEŚNIA
  NA MOŚCIE PONIATOWSKIEGO
  ZMARŁA 28 WRZEŚNIA 1939 R.
  CZEŚĆ PAMIĘCI ZMARŁEJ
  CHLUBNIE REPREZENTUJĄCEJ SZTUKĘ POLSKĄ
  W CAŁYM ŚWIECIE.
  
  Polski Słownik Biograficzny t. 48 str. 426: psb.33700.1
  S. Łoza, Czy wiesz kto to jest, Warszawa 1938 - loza.1054x

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Kuzyni
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim