Wincenty Cyprysiński (ID: psb.3435.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. CYPRYSIŃSKI Antoni (1806-1860) pełnomocnik ord. Zamoyskich 2°
2. ROMOCKI Ludwik (1872-1927) prawnik, literat 4°
3. DIETRICH Jan Ehrenfried (1739-1814) ludwisarz królewski 5°
4. MOŚCICKI Ignacy (1867-1946) chemik, prezydent RP 6°
5. DIETRICH Tomasz (1790-1841) pułkownik 6°
6. GĄSIOROWSKI Franciszek (1806-1867) pisarz, bibliograf 6°
7. TESLAR Antoni (1898 1972), malarz, rysownik, emalier 6°
8. DONIMIRSKI Brochwicz Edward (1844-1907) ziemianin, wydawca 6°
9. DOBRZAŃSKI Aleksander (1832-1918) lekarz 6°
10. ROMOCKI Paweł Nepomucen (1880-1940) inżynier technolog, minister komunikacji, działacz gospodarczy 7°
11. MOŚCICKI Michał (1894-1961) dyplomata 7°
12. GERSON Wojciech (1831-1901) malarz 7°
13. MOŚCICKA Michalina (1871-1932) działaczka społeczna, żona prezydenta RP 7°
14. KOKULAR Aleksander (1793-1846) malarz, kolekcjoner, pedagog 7°
15. DONIMIRSKI Brochwicz Teodor (1809-1884) rolnik, działacz społeczny 7°
16. SKŁODOWSKI Zdzisław Józef (1841-1914) prawnik, powstaniec 1863 r., tłumacz utworów literackich 7°
17. TESLAR Józef Andrzej (1889 1961), poeta legionowy 8°
18. LEOPOLD Stanisław (1918-1944) działacz młodzieżowy, harcmistrz, dowódca kompanii batalionu Parasol 8°
19. SOSNOWSKI Arystarch (1811-po 1872) spiskowiec, zesłaniec 8°
20. RUDNICKI Jan Piotr (1867-1944) mistrz kamieniarski, działacz społeczny i gospodarczy 8°

Uwagi

• Polski Słownik Biograficzny t. 4 str. 128: psb.3435.1
  Rafał Gerber, Studenci Uniwersytetu Warszawskiego 1808-1831. Słownik biograficzny (str. 31): Cyprysiński Wincenty [Franciszek], Wydział Prawa i Administracji, sekcja Prawa, wpis 25 IX 1823
  Syn Kazimierza. Brat Antoniego. Jeszcze w szkole pijarów w Warszawie ogłosił w 1819 wiersz Opis rozmiaru Grochowa, poza tym zaś wydawał pisemko szkolne „Kapelusz Biały Liberalny”, za co został wydalony ze szkoły, wysiedlony z Warszawy i zmuszony do przeniesienia się do Płocka. Jako uczeń był czynny w Tow. Naukowym i odbywał badawcze wycieczki krajoznawcze. Na uniwersytecie uznany jako wybitnie zdolny, aczkolwiek trochę ekstrawagancki, był czynnym członkiem studenckich związków konspiracyjnych. W 1830 otrzymał stopień mgra prawa. Podczas powstania listopadowego kapitan Gwardii Narodowej, działacz Tow. Patriotycznego, bliski współpracownik J. N. Janowskiego, członek redakcji „Gazety Polskiej”. Po upadku powstania na emigracji we Francji mieszkał początkowo jako współpracownik Lelewela i członek Komitetu Narodowego Polskiego w Strasburgu, skąd został wydalony przez policję w 1832, potem w Châteauroux, Issoudun, Poitiers. 27 VII 1833 zgłosił akces do TDP w Châteauroux. 18 sierpnia 1833 został wpisany przez Sekcję Centralną Paryską jako członek TDP. W organizacji tej cieszył się dużym autorytetem i stał się przywódcą Sekcji Poitiers. Delegowany przez TDP do prowadzenia rozmów z przedstawicielami Młodej Polski w sprawie zjednoczenia, był za zjednoczeniem na zasadzie wejścia jej do TDP. Młoda Polska miała się stać ekspozyturą TDP na Kraj. Członek Komisji Korespondencyjnej do ułożenia ustawy dla emigracji. Był inicjatorem i współautorem „aktu protestacyjnego przeciwko Adamowi Czartoryskiemu, wyobra-zicielowi polskiej arystokracji” z 29 VII 1834, protestacji przeciw udzieleniu przez banki francuskie pożyczki Mikołajowi I na Królestwo Polskie (protestacja zapowiadała, że naród polski nigdy nie uzna tej pożyczki) oraz w 1835 adresu do ministra spraw wewnętrznych Francji z protestem przeciwko prześladowaniom przez władze francuskie TDP i jej członków. W wyborach do pierwszej Centralizacji został wybrany jej członkiem największą ilością głosów (679), zrezygnował jednak z wyboru z powodu ciężkiej choroby. Był pochłonięty pracą organizacyjną w TDP. Wierzył głęboko w słuszność utworzenia zjednoczonego demokratycznego odłamu emigracji, w możliwość przyciągnięcia do TDP Karola Różyckiego, Walerego Zwierkowskiego i Walentego Pietkiewicza. Robił Janowskiemu wyrzuty za zbyt ostry ton jego listu do Zwierkowskiego. Twierdził, że dalsze losy TDP zależą w dużej mierze od dobrej propagandy. Zachęcał do pracy nad nowym statutem towarzystwa. Redagował „Nową Polskę”, „Okólniki TDP” i „Okólniki Komisji Korespondencyjnej”. Chory na szybko postępującą gruźlicę, gdy stan zdrowia pogarszała krytyczna sytuacja materialna, nie przerywał pracy, utrzymując z kierownictwem Centralizacji kontakt listowny. Już bardzo ciężko chory przesyła 21 VII 1835 ostatnie uwagi w sprawie Manifestu TDP, a 22 XI 1835, na kilka dni przed śmiercią, pisał ostatni list do J. N. Janowskiego. W działalności organizacyjnej używał pseudonimu Cytrowicz. Zmarł w Poitiers. W uroczystym pogrzebie wziął udział również francuski oddział miejscowej Gwardii Narodowej, a nad grobem przemówił m. in. redaktor „L'Echo du Peuple”, Adolf Caile. 14 XII 1835 Lelewel pisał do Walerego Zwierkowskiego: „Cyprysiński tedy umarł, wielka luka [...] Myślimy tu obchód żałobny [...] urządzić”.
  Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego: CYPRYSIŃSKI Wincenty - ukończył szkoły w Płocku, od 25.9.23 student Wydziału Prawa UW, 1830 otrzymał stopień mgra. W powstaniu kpt. gw. narodowej, działacz Towarzystwa Patriotycznego, członek redakcji „Gazety Polskiej”. 23.10.31 jako jeden z pierwszych przybył do Strasburga, gdzie od 2.32 był przedstawicielem Komitetu Narodowego Polskiego i organizował pomoc dla przybywających Polaków. Współpracował wtedy z Lelewelem. 22.6.32 wyjechał do Châteauroux, od 8.32 w Levroux w dep. Indre. 27.7.33 w Châteauroux przystąpił do TDP, stał się wnet przywódcą sekcji Poitiers. Członek Komisji Korespondencyjnej do ułożenia ustawy dla emigracji. Inicjator tzw. aktu poitiers-kiego, czyli potępienia Czartoryskiego, który sam podpisał pierwszego dnia, a więc 2.8.34. Podpisał 29.7.34 protest przeciwko udzieleniu przez banki francuskie pożyczki dla cara Mikołaja. Członek pierwszej Centralizacji TDP, ale wkrótce ustąpił z powodu szybko postępującej gruźlicy. Zm. 2.12.35 w Poitiers.

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Bratankowie lub siostrzeńcy/bratanice lub siostrzenice
• Poprzedni brat lub siostra
• Następny brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim