Elżbieta Dąmbska z Dąbia h. Godziemba (ID: psb.34543.8)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. ŚMIAŁOWSKI Rudolf (1903-1980), architekt 1°
2. ŚMIAŁOWSKI Władysław (1898-1967), architekt 3°
3. POGONOWSKI Janusz (1922-1943) działacz ruchu oporu w obozie oświęcimskim 4°
4. GIRTLER Sebastian (1767-1833) profesor medycyny sądowej UJ 5°
5. SZWARCENBERG Czerny Kazimierz (1895-1975), dyplomata, prawnik, publicysta 5°
6. CZERNY SCHWARZENBERG Franciszek (1847-1917) profesor geografii 5°
7. BYSZEWSKI Arnold Anastazy (zm. 1800) generał 5°
8. BADENI Marcin (zm. 1824) minister sprawiedliwości w 1820 5°
9. GIRTLER Jakub (1825-1887) profesor prawa UJ 6°
10. MIKUCKI Leon Stanisław (1828-1912) inżynier kolejowy, architekt 6°
11. MIKUCKI Leon (1867-1920) inżynier mechanik, przemysłowiec naftowy 6°
12. DROHOJOWSKI Marceli Feliks (1817-1909) działacz niepodległościowy 6°
13. SKÓRZEWSKI Michał h. Drogosław (1707-1789) podkomorzy poznański 6°
14. SKÓRKOWSKI Alfons h. Jelita (1809-1862) ksiądz, kanonik kapituły krakowskiej, inicjator zakładania towarzystw wstrzemięźliwości w Wolnym Mieście Krakowie 6°
15. KONOPKA Franciszek Ksawery (1828-1898) ziemianin 6°
16. BADENI Sebastian (XIX w.) agent dyplomatyczny w 1831 6°
17. POPIEL Wincenty Teofil (1825-1912) arcybiskup metropolita warszawski 7°
18. PIENIĄŻEK Karol (1850-1900) adwokat 7°
19. KOZICKI Stanisław (1876-1958) polityk, publicysta, historyk 7°
20. BOBRZYŃSKI Błażej Jan (1810-1870) lekarz 7°

Uwagi

• (Hübners) Who is Who w Polsce: Dąmbska-Śmiałowska Elżbieta Maria dr hab. inż. architekt

  
  zawód: architekt, nauczyciel akademicki.
  miejsce pracy: Politechnika Krakowska im. T. Kościuszki w Krakowie, Wydział Architektury, Instytut Architektury i Planowania Wsi, Zakład Budownictwa Ogólnego i Materiałów Budowlanych.
  edukacja: 1943 matura, 1944-45 tajna ekspozytura PW w Zakopanem, 1949 dyplom mgr inż. arch. na Wydz. Architektury Wydz. Politechnicznych AGH w Krakowie, 1961 stopień dra n. techn., 1967 stopień doc., 1991 stanowisko prof.
  kariera: od czasów studiów związana zawodowo z Wydz. Architektury PK-już jako studentka-asystent; od 1949 st. asystent, następnie adiunkt, docent i profesor w Zakładzie Budownictwa Ogólnego Wydz. Architektury PK, 1983-94 kier. Zakładu, równocześnie wicedyr., potem dyr. Instytutu Architektury i Planowania Wsi, 1981-87 oraz 1990-93 prodziekan Wydziału Architektury PK oraz 1981-93 czł. Senatu tej uczelni, od 1994 na emeryturze; specjalizacja w budownictwie ogólnym, materiałach budowlanych, konstrukcjach zabytkowych architektury drewnianej.
  osiągnięcia: studia i rekonstrukcja zamku Ossolińskich „Krzyżtopór” w Ujeździe, współpraca z organizacją Jeunesse et Patrimoine-organ ICOMOS-w Paryżu, udział w zagr. konferencjach naukowych-Budapeszt, Drezno, Berlin Zachodni, Tallin, Detroit oraz w licznych krajowych sesjach nauk.; przeszło 50 opinii i recenzji nauk. oraz ekspertyzy budowlane w zakresie obiektów zagrzybionych, prawidłowości stropodachów, dachów, okien i in.
  publikacje: studia z zakresu architektury drewnianej na terenie Polski, m.in. na Ziemi Lubuskiej, Podlasiu, na obszarze Tatr, Beskidów i Gorców, Zamku „Krzyżtopór”; książki: „Architektura i budownictwo młynów wietrznych w Polsce”, „Budownictwo drewniane i młyny wietrzne na Ziemi Lubuskiej” (współautor), artykuły w: „Etnografia Polski”, „Teka Komisji Urbanistyki i Architektury PAN”, „Czasopismo Techniczne” oraz różne materiały sesyjne; studia i materiały dla skansenu w Zielonej Górze (współautor); ważniejsze oprac. projektowe: kościół w Czechowicach (współautor), adaptacja i rozbudowa więzienia św. Michała w Krakowie na Muzeum Archeologiczne (w zespole), zakłady jajczarsko-drobiarskie w Niepołomicach (w zespole), studia i materiały dla skansenu w Białej Podlaskiej (w zespole), skansen w Racławicach (w zespole).
  odznaczenia: Krzyż Kawalerski OOP, Medal KEN, Zasłużony dla Miasta Krakowa, Zasłużony dla Ziemi Krakowskiej, Medal Bene Merentibus nad. przez Wydz. Architektury PK, nagroda indywidualna ministra nauki, szkolnictwa wyższego i techniki III st. za osiągnięcia dydaktyczne, nagroda zespołowa III st. za osiągnięcia naukowe, liczne nagrody PK.
  członkostwo: Lubuskie Tow. Naukowe (czł. założyciel), Komisja Architektury i Urbanistyki PAN w Krakowie.
  działalność: 1951-59 adiunkt w Wieczorowej Szkole Inżynierskiej, 1968-77 wykłady zlecone w Katedrze Etnografii Słowian UJ, 1974-91 konsultant i opiniodawca w Biurze Studiów i Projektów CZSP w Krakowie.
  
  Informator Nauki Polskiej, Warszawa 1973: doc. dr hab. inż. Dąmbska Elżbieta (zam. Kraków, Kazimierza Wielkiego 3 m. 10)
  Informator Nauki Polskiej, Warszawa 1980: doc. dr hab. inż. Dąmbska-Smiałowska Elżbieta, architektura, budownictwo ogólne (zam. 30-074 Kraków, Kazimierza Wielkiego 3 m. 10)
  Informator Nauki Polskiej, Warszawa 1987: doc. dr hab. inż. Dąmbska-Smiałowska Elżbieta, architektura, budownictwo ogólne (zam. 31-065 Kraków, E. Orzeszkowej 9 m. 7)
  Polski Słownik Biograficzny t. 51 str. 59: psb.34543.8
  sw.111778 Informacja p. Anny Dąmbskiej (z 13.11.2009)

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Kuzyni
• Następny brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim