Leon Czechowski (ID: psb.3692.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. MAŁOWIEYSKI Florian (2 poł. XVIII w.) sędzia ziemski wyszogrodzki, poseł 3°
2. MORAWSKI Józef Aleksy (1791-1855) prezes Tow. Kredytowego Ziemskiego 6°
3. FRUZIŃSKI Jan (1867-1922) założyciel warszawskiej fabryki czekolady 7°
4. SKARBEK Franciszek h. Awdaniec (zm. 1749) wojewoda łęczycki 7°
5. NAKWASKI Franciszek Józef (ok. 1700-1765) podkomorzy, poseł 7°
6. KARWOSIECKI Gabriel Antoni (zm. 1799) podkomorzy płocki, poseł 7°
7. BEREKSOHN Berek (1764-1822) handlarz 8°
8. HIRSZEL Anastazy Stanisław (1798-1859) lekarz 8°
9. SIEDLISKA Franciszka (1842-1902) błogosławiona 8°
10. LASEK-GRYZINA Antoni Piotr (1892-1941) urzędnik, działacz góralski 8°
11. KENIG Marian Mieczysław (1895-1959) działacz PPS 8°
12. BANDTKIE Jan Wincenty (1783-1846) historyk prawa 8°
13. DEMBOWSKI Tadeusz (1856-1930) lekarz 8°
14. SKARBEK Jan h. Awdaniec (ok. 1710-1772) kasztelan inowrocławski 8°
15. ŁASZCZYŃSKI Jakub Ignacy (1791-1865) prezydent Warszawy, gubernator cywilny, członek rady Stanu 8°
16. BOJARSKI Czarnota Bronisław (1853-1923) generał dywizji 8°
17. MATEJKO Jan Alojzy (1838-1892) malarz 9°
18. KARCZEWSKA Maria (1866-1951) publicystka, działaczka społeczna 9°
19. RUTKOWSKI Szczęsny (1887-1940) malarz, krytyk artystyczny, publicysta 9°
20. de PHULL Eugeniusz (1859-1930) kolekcjoner, handlowiec 9°

Uwagi

• Polski Słownik Biograficzny t. 4 str. 314: psb.3692.1
  Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego: CZECHOWSKI Leon - Ukończył szkoły w Samborze i Przemyślu, podjął studia na Wydziale Filozoficznym we Lwowie. Wszedł 1818 do p. gren. gw. jako podchor., 1824 ppor., przydzielony na instruktora do korpusu litewskiego w Grodnie, wrócił następnie do pułku. Uczestnik sprzysiężenia Wysockiego, bardzo aktywny w Noc Listopadową, wyprowadził na ulice siedem kompanii swego regimentu. W powstaniu 6.2.31 por., 13.6.31 kpt. 15 ppl., ranny pod Olszynką, przez kilka miesięcy pozostawał w lazarecie, na krótko przed upadkiem powstania wziął dymisję i schronił się w Galicji. Poszukiwany przez władze carskie. Ożenił się, gospodarował na roli, 1842 w Zalasowie w cyrkule tarnowskim, a 1845 na folwarku należącym do szpitala miejskiego w Tarnowie. W tym czasie był bliskim współpracownikiem Tyssowskiego w jego działalności konspiracyjnej. Przewidziany na jednego z dowódców powstania krakowskiego, przyspieszył jego wybuch na 18.2.46. W nocy z 18 na 19.2.46 stanął na czele grupy studentów i seminarzystów z Tarnowa, jednak wobec niewystąpienia innych oddziałów nie doszło do walki. W przebraniu chłopa usiłował zbiec na Węgry, ale został ujęty przez rebeliantów wiejskich we Frysztaku, skatowany do utraty przytomności i odstawiony do szpitala w Jaśle. Wytoczono mu proces o zdradę stanu, wyszedł na wolność 20.3.48 z amnestii ogłoszonej po wybuchu Wiosny Ludów. Uczestniczył w dalszych wypadkach, organizował gwardię narodową we Lwowie. Po zbombardowaniu miasta przedostał się na Węgry, gdzie na rozkaz Bema organizował w Bystrzycy Legion Polski. Otrzymał stopień płka. Kiedy większość dowódców węgierskich w Siedmiogrodzie złożyła broń przed Rosjanami, przedarł się 24.8.49 ze swym oddziałem do Nagybânya, a stąd do Komarna. Dostał się na krótko do niewoli austriackiej, ale zdołał zbiec przy pomocy Węgrów i wspólnie z Wincentym Budzyńskim przedostał się do Wielkopolski. Tu znalazł schronienie u Mielżyńskich w Miłosławiu, ale naciskany przez policję pruską i zagrożony wydaniem Rosji, wyjechał 1853 do Paryża. Od 11.61 w Zjednoczonej Emigracji Polskiej, od 3.63 prezes Komitetu Jednoczącej się Emigracji. 3.63 otrzymał od gen. Wysockiego komendę nad grupą ochotników, pragnących wziąć udział w powstaniu styczniowym. 15.3.63 przeszedł do Królestwa kolo Lucho-wa, mając 800 strzelców i kosynierów. Przez kilka dni walczył w Lubelskiem, jego oddział uległ zniszczeniu. Powróciwszy do Galicji, ukrywał się k. Przemyśla i Jarosławia, został jednak aresztowany. Wypuszczony na wolność w 1866, resztę życia spędził w Jarosławiu. 1887 zorganizowano mu jubileusz pięćdziesięciolecia jego wstąpienia do wojska. Zm. wkrótce po tej uroczystości.
  n.165823o Nekrologia Minakowskiej (165823)
  n.226197b Nekrologia Minakowskiej (226197)

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Potomkowie - Drzewo
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim