Karol Doroszyński (ID: psb.4560.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. OWIDZKI Jan Felicjan (1852-1913) malarz 16°
2. SZMURŁO Jan (1867-1952), lekarz 16°
3. RACZKOWSKI Władysław Piotr (1893-1959) dyrygent, pedagog, kompozytor 17°
4. RAFALSKI Walenty (1824? -1894) bibliograf, księgarz, nakładca, wydawca 17°
5. MASZYŃSKI Piotr (1855-1934) kompozytor, dyrygent, pedagog 17°
6. MASZYŃSKI Mariusz (1888-1944) aktor, pisarz, malarz 17°
7. MASZYŃSKI Julian Piotr (1882-1943) aktor, Śpiewak, pisarz 17°
8. KIERSKI Władysław (1883-1932) przemysłowiec 17°
9. STAWIARSKI Ignacy Franciszek (1776-1835), prawnik, tłumacz, publicysta 17°
10. JAKUBOWICZ Paschalis (zm. 1816/17) kupiec 17°
11. RYX Bronisław Feliks (1837-1914) ziemianin, powstaniec 1863, publicysta 17°
12. ROGUSKI Gustaw (1839-1921) pedagog, kompozytor 17°
13. DUCHIŃSKA Seweryna (1816-1905) poetka 18°
14. GÓRNICKI Wacław Bronisław (1904-1944) dziennikarz 18°
15. STAWIARSKI Seweryn (1803-1884), uczestnik powstania listopadowego, emigrant 18°
16. STAWIARSKI Franciszek Paweł (1805-1888), uczestnik powstania listopadowego, emigrant 18°
17. RYX Jerzy (1866-1944) ziemianin, hodowca, pisarz rolniczy 18°
18. RYX Franciszek (1732-1799) kamerdyner Stanisława Augusta, starosta piaseczyński 18°
19. ROGUSKA-CYBULSKA Jadwiga (1887-1971) taterniczka, pisarka, działaczka społeczna 18°
20. RYX Izabella (1844-1904) zootechnik 18°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  DOROSZYŃSKI Karol (12 lub 17 I 1842 Lwów - 21 V 1882 Poznań), aktor, dyr. teatru
  Był mężem => Marii D. Uczył się we Lwowie. W 1860 wstąpił jako adept do t. lwow., pozostał tam do 1869, wraz z zespołem lwow. wyjeżdżał w okresach letnich na występy do Tarnowa, Lublina i in. miast. Ok. 1867 poślubił aktorkę Marię z Szuwartów. W 1869 przeniósł się wraz z żoną do zespołu A. Trapszy do Kalisza. W lecie 1870 kierował zespołem w Ciechocinku, a następnie występował w t. poznańskim. W 1871 wyjechał z zespołem pozn. na występy do Kalisza. W styczniu 1872 w Kaliszu zorganizował własny zespół; w marcu tego roku występował z nim w Pleszewie. W 1872-74 należał znowu do zespołu t. lwow.; zaliczano go tam do przedstawicieli tzw. niższej komiki. Po krótkim okresie prowadzenia t. w Łodzi przybył do Poznania. Od 25 IX 1875 - razem z W. Terenkoczym - kierował t. w Poznaniu. W kwietniu 1877 W. Terenkoczy ustąpił ze swego stanowiska. D. objął sam dyrekcję; funkcję tę pełnił do 1881.
  Jako aktor nie osiągał sukcesów, chociaż grał duże role, m.in. Wiktora („Pan Jowialski"), Lancelota („Kupiec wenecki"), Fromentela („Safanduły"), Klapkiewicza („Przed ślubem"), Sganarela („Don Juan” Moliera), Papkina („Zemsta"), Damazego („Pan Damazy"), Fafułę („Podróż po Warszawie"), Tarapatkiewicza („Krewniacy"), Jenialkiewicza („Wielki człowiek do małych interesów"). Najbardziej zasłużył się jako przedsiębiorczy i energiczny dyr. t. poznańskiego. W pierwszym okresie swego kierownictwa dbał szczególnie o interesujący repertuar; wystawił m.in. „Lillę Wenedę”, „Balladynę”, „Króla Leara”, „Fausta"; po 1878 przewagę w repertuarze uzyskały opera i operetka. Zapraszał na występy gościnne wybitnych aktorów, m.in. H. Modrzejewską i W. Rapackiego, a na początku swojej dyrekcji zaangażował J. Rychtera na stanowisko kierownika artystycznego. Najlepszym okresem działalności D. w Poznaniu był sez. 1877/78. W czasie lata organizował wyjazdy zespołu pozn., m.in. do Piotrkowa (1878), Kalisza (1878), Łodzi, a przede wszystkim do warsz. t. ogr. Tivoli (1876), Belle Vue (1877), Alhambra (1878), Eldorado (1879, 1880, 1881). Częste przyjazdy t. pozn. do Warszawy zyskały mu opinię najlepszego zespołu ogródkowego. D. propagował w t. ogr. najnowszą pol. dramaturgię: wystawił tam po raz pierwszy wiele sztuk M. Bałuckiego i J. Blizińskiego; ogromnym powodzeniem cieszyły się - pisane na jego zamówienie - wodewile F. Schobera. Wg prasy warsz. zespół pozn. swoim repertuarem i poziomem gry przyciągnął do t. ogr. wybredniejszą publiczność. Dopiero w 1881 palmę pierwszeństwa w Warszawie odebrał mu zespół J. Puchniewskiego. D. poniósł wtedy straty materialne, które powiększyły się jeszcze po powrocie do Poznania. Kłopoty finansowe spowodowały, że 1 XII 1881 zerwał kontrakt na prowadzenie t. poznańskiego.
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.63745.2
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.63746.1
  eKartoteka miasta Poznania - epoznan.167587
  Polski Słownik Biograficzny t. 5 str. 342: psb.4560.1
  n.20973 Nekrologia Minakowskiej (20973)
  n.50332o Nekrologia Minakowskiej (50332)
  sw.270197 Akt małżeństwa: Warszawa św. Krzyż (obecn. m. Warszawa), 170/1896 [indeks na http://geneteka.genealodzy.pl/] http://metryki.genealodzy.pl/metryki.php?op=kt&ar=1&zs=0158d&sy=1896b&kt=2 [podgląd]
  sw.316909 Akt małżeństwa: Lwów Bazylika (obecn. Ukraina), [bez nru]/1867 [indeks na http://geneteka.genealodzy.pl/] http://agadd.home.net.pl/metrykalia/301/sygn.%20761/pages/PL_1_301_761_0056.htm

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Potomkowie - Drzewo
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim