W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej; wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.
- EKIELSKI Józef (1842-1930) prawnik 1°
- SAWCZYŃSKI Jan Henryk (1861-1923) prawnik, historyk 2°
- SAWCZYŃSKI Zygmunt (1826-1893) pedagog, publicysta, poseł 2°
- EKIELSKI Eustachy Wojciech (1804-1870) prawnik, historyk 2°
- EKIELSKI Napoleon (1810-1891) publicysta, poeta 2°
- EKIELSKI Władysław (1855-1927) architekt 3°
- SOŁOWIJ Włodzimierz Paweł (1891-1958) ukraiński działacz polityczny 3°
- SAWCZYŃSKI Adam Tymoteusz (1892-1975) pułkownik 3°
- SOŁOWIJ Tadeusz (1857-1912) adwokat 4°
- EKIELSKI Jan (1902-1942) architekt 4°
- SOŁOWIJ Adam Jan (1859-1941) lekarz ginekolog, profesor Uniw. Lwow. 6°
- SIERAWSKI Jan Kanty (1777-1849) generał brygady 6°
- PUSZET Ludwik (1877-1942) rzeźbiarz, pisarz, historyk sztuki 6°
- PUSZET Antoni Kajetan (1782-1831) oficer wojsk napoleońskich, powstaniec 1830 7°
- PUSZETOWA Julia (1877-1951) działaczka społeczno-polityczna, malarka 7°
- KROGULSKI Seweryn (1850-1933) redaktor łowca 7°
- PUSZET Jacek Jakub (1904-1977) rzeźbiarz, profesor 7°
- RIEGER Roman Zygmunt (1870-1947) inżynier górniczy, profesor, wynalazca 8°
- PUSZETOWA Zofia Franciszka (1898-1982) rzeźbiarka 8°
- MAJEWSKI Tomasz (1810-1856) architekt, budowniczy 8°
Uwagi
Polski Słownik Biograficzny t. 35 str. 290: psb.28247.5
Polski Słownik Biograficzny t. 40 str. 340: psb.31002.9
Polski Słownik Biograficzny t. 6 str. 219: psb.5203.1
Polski Słownik Biograficzny t. 6 str. 220: psb.5206.2
Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego: EKIELSKI Aleksander - Ukończył gimnazjum Nowodworskiego w Krakowie i filozofię na UJ. Przez krótki okres praktykował w górnictwie. Wszedł jako pchor. do 2 bat. art. kon., ukończył Szkołę Aplikacyjną, 30.7.29 ppor. bat. pozyc. art. kon. gw., potem w 4 bat. lek. art. kon. W powstaniu aktywny uczestnik Nocy Listopadowej, dowodził półbaterią na ulicach Warszawy, 13.4.31 por., 24.9.31 kpt. 2 klasy, 16.3.31 otrzymał krzyż złoty nr 890 za łganie, gdzie dowodził plutonem dział, 15.9.31 krzyż kawał, nr 2535 za Ostrołękę, w obronie Warszawy adiutant Bema, bił się na rogatkach mokotowskich, umożliwił wycofanie się baterii Jabłonowskiego, potem bronił rogatek wolskich, przeszedł 5.10.31 z Rybińskim do Prus. Internowany przez Prusaków pod Elblągiem, opiekował się żołnierzami. Przybył do Francji 2.32 na czele grupy artylerzystów i należał początkowo do zakładu w Awinionie, 8.32 przeniósł się do Besançon, a potem do Salins, gdzie pracował jako rysownik w dyrekcji robót inżynierskich. Uczestnik wyprawy frankihrckiej, 4.33 przeszedł do Szwajcarii, osiadł w Solurze jako pracownik techniczny firmy Walker. 1834 wrócił do Krakowa, gdzie ożenił się z Henryką Burzyńską. Po złożeniu egzaminów został adiunktem inżyniera dróg i mostów, zajmował się budową szos bitych, potem pracował jako prywatny mierniczy. Osiadł w Zagórzu k. Chrzanowa. Wziął udział w wypadkach 1846, uderzył na Chrzanów z oddziałem zorganizowanych przez siebie ochotników. Po upadku powstania zbiegł do Prus, a ścigany listami gończymi 15.4.46 schronił się w Strasburgu. 4.46 skierowany do Bar-le-Duc. Zatrudniony następnie przy budowie kanału w Aygalades k. Marsylii. Uczestnik wydarzeń Wiosny Ludów, przybył do Krakowa, gdzie został oficerem gw. nar. Po klęsce powstania pozostał w kraju, pracował przy budowie kolei, a potem jako agronom u Leona Rzewuskiego. Autor kilku prac z zakresu gospodarstwa wiejskiego. Zm. 26.5.58 w Krakowie, pochowany w Zagórzanach.
n.29858a Nekrologia Minakowskiej (29858)
n.9816 Nekrologia Minakowskiej (9816)
sw.564145 Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego, Warszawa 1995-98
|
|