Uwagi
Adam Boniecki, Herbarz polski - 6.733.51 - t. VI s. 357: Goszczyńscy v. Gościńscy z Goszczyna v. Gościna, w powiecie płońskim
Polski Słownik Biograficzny t. 8 str. 374: psb.7225.1
Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego: GOSZCZYŃSKI Seweryn - 1816-19 uczył się w szkole bazylianów w Humaniu. 1820 przybył do Warszawy, wstąpił do tajnego Związku Wolnych Braci Polaków. 1821 na wieść o wybuchu powstania w Grecji wyruszył tam pieszo, ale dotarł tylko na Ukrainę. Należał do tzw. szkoły ukraińskiej, napisał m. in. powieść poetycką „Zamek kaniowski”. 6.30 znalazł się w Warszawie, członek Sprzysiężenia Wysockiego. W powstaniu uczestnik Nocy Listopadowej, belwederczyk, kpt. akademickiej gw. honor, i dow. 2 komp. tej gw., od 2.31 współpracował z „Nową Polską”, na której łamach ogłosił m. in. wiersze patriotyczne, 10.2.31 członek założyciel Towarzystwa Partyzantów Polskich, przydzielony do korpusu Dwernickiego, Stoczek, Nowa Wieś, adiutant ministra wojny gen. Morawskiego, przeszedł 5.10.31 z Rybińskim do Prus, internowany przez Prusaków. Schronił się w Galicji, ukrywał się w Mikołąjo-wicach pod Tarnowem u Józefa Tetmajera. 1833 popierał wyprawę Zaliwskiego, ale sam nie wziął w niej udziału. 1835 napisał ustawę Stowarzyszenia Ludu Polskiego. Po wkroczeniu Austriaków do Krakowa przeniósł się 2.36 do Lwowa. Zagrożony aresztowaniem, wyruszył 6.38 do Strasburga. Przybył 11.38 do Paryża, 6.39 wyjechał do Neuilly-sur-Seine, 9.39 wrócił do Paryża. Współzałożyciel pisma satyrycznego „Pszonka”. 8.1.40 potępił Czartoryskiego. 25.7.40 przybył do Angoulême, gdzie pracował przy budowie kanału, ale już 25.11.40 wyjechał do Orleanu. 1841 osiadł na stałe w Paryżu. 1842 pod wpływem Mickiewicza związał się z Towiańskim. 1843 został zastępcą „mistrza”, 1847 odwiedził Towiańskiego w Szwajcarii i został mianowany przez niego „pisarzem sprawy”. 1852-57 był bibliotekarzem Szkoły Batignolskiej, ale został zwolniony jako towiańczyk. 5.1.67 przystąpił do Stowarzyszenia Podatkowego, 1868 umieszczony na połowie zadatku emerytalnego Instytucji Czci i Chleba. 1869 ukazały się jego wspomnienia „Noc belwederska”. 1870-71 przebywał w oblężonym przez Prusaków Paryżu, omal nie kończąc życia śmiercią głodową. 1872 sprowadzony przez przyjaciół, osiadł we Lwowie. 3.75 we Lwowie obchodzono jubileusz jego 50-lecia pracy pisarskiej. Zm. 25.2.1876, w rocznicę bitwy grochowskiej, we Lwowie, pochowany manifestacyjnie na cmentarzu Łyczakowskim, gdzie wystawiono mu okazały pomnik.
n.35240 Nekrologia Minakowskiej (35240)
źródła:
- urodzenie: https://www.wikidata.org/wiki/Q1254858
|
|