Józef Jarema (ID: psb.9912.4)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. JAREMA Maria (1908-1958) malarka, rzeźbiarka, scenograf 2°
2. SMOLIŃSKI Adam Karol (1910-1996) inżynier radioelektronik, profesor Politechn. Warsz. 9°
3. DREWNOWSKI Ignacy Junosza (1846-1920) przemysłowiec 12°
4. KLEMENSIEWICZ Antoni Alojzy (1818-1888) filozof, dyrektor gimnazjum 13°
5. MISZKE Zbigniew August (1881-1944) pracownik służby dyplomatycznej 14°
6. ŚWISZCZOWSKI Ferdynand (1846-1913), księgarz 15°
7. DREWNOWSKI Antoni Junosza (1824-1864) powstaniec z 1863 15°
8. DĄBROWSKI Kazimierz (1886-1938) lekarz 15°
9. SUDLITZ Czesław (1900-1984), inżynier chemik, oficer AK 15°
10. PRZEDPEŁSKI Wiktor Zygmunt (1891-1941) działacz polityczny i gospodarczy 15°
11. MARTIN Wiktor Gustaw (1900-1972) ekonomista, dyrektor Gabinetu Ministra Skarbu RP, emigrant 15°
12. KLEMENSIEWICZ Edmund Antoni (1839-1916) notariusz, poseł 15°
13. ŚWISZCZOWSKI Stefan (1903-1989), architekt 16°
14. MOCZULSKI Józef (1878-1936) działacz socjalistyczny, poseł 16°
15. MISCHKE Tadeusz Adam (1864-1944) stomatolog, działacz społeczny 16°
16. KLEMENSIEWICZÓWNA Teresa (1862-1936) literatka, dziennikarka 16°
17. KLEMENSIEWICZ Robert (1860-1908) pedagog, historyk, geograf 16°
18. KLEMENSIEWICZ Józef (1874-1926) pisarz, tłumacz 16°
19. JAWORSKI Roman Alojzy (1883-1944) powieściopisarz, publicysta 16°
20. JEDNOWSKI Marian (1873-1932) śpiewak, aktor, reżyser 16°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980”, t. II, PWN Warszawa 1994:

  JAREMA Józef (4 X 1900 Sambor - 22 VII 1974 Monachium), kierownik artyst. teatru, scenograf, reżyser, aktor
  Był synem Józefa Jaremy, adwokata, i Stefanii z Śmigielskich, bratem Marii J. (zob. t. 1.) i => Władysława Jaremy. Ukończył gimn. w Jaśle. W 1920 uczestniczył jako ochotnik w wojnie pol.-bolszewickiej. W 1919-24 studiował w krak. Szkole Sztuk Pięknych, potem w Paryżu. Odbywał liczne podróże do Włoch, Holandii, Belgii, Austrii. Był jednym z inicjatorów i przywódców grupy artyst. pn. Komitet Paryski (Kapiści). Jako scenograf debiutował w 1921 projektując dekoracje do wystawionej na scenie krak. T. Bagatela sztuki „Osioł i słońce w metamorfozie”. Dwie prem. jego sztuk: „Napoleon w elektrowni” i „Serce panny Agnieszki” odbyły się 14 VI 1924 w T. im. Słowackiego. W czasie pobytu w Paryżu organizował sporadyczne amatorskie przedstawienia teatralne. Po powrocie do kraju, w 1933 odbyła się w T. im. Słowackiego kolejna prem. jego sztuki - „Święty Mikołaj na 66 piętrze”. W 1933-38 był kier. artyst. awangardowego t. malarzy i literatów Cricot w Krakowie; w sez. 1938/39 teatr występował w Warszawie. „Imprezy miały niepowtarzalną atmosferę beztroskiej niemal towarzyskiej zabawy, czemu sprzyjała nie tylko zasada improwizacji, ale i świadome przełamywanie bariery między sceną a widownią” (S. Marczak-Oborski), zaś „prymitywizm środków technicznych wynagradzały efektowne fragmenty dekoracji i kostiumów” (J. Leśnodorski). J. reżyserował w tym teatrze, opracowywał scenografie a także występował jako aktor i autor niektórych widowisk, jak np. „Drzewo świadomości”, „Zielone lata”, „Element żeński”, „Lajkonik, korporant i „Hamlet”. Reżyserował: „Mistrza Pathelin”, „Historię o żołnierzu” (z W. Woźnikiem), „Wyzwolenie”. „Wpływy spektakli Cricotu, choć nie zawsze bezpośrednio, odzywały się wyraźnie w okresie powojennym nie tylko w licznych realizacjach Wyzwolenia i sztuk Witkacego, ale także w teatrach tak różnych twórców, jak Kantor czy Szajna, Dejmek lub Hanuszkiewicz i wielu innych, poza tym w piwnicy Skrzyneckiego oraz w falandze rozmaitych kabaretów”. (S. Marczak-Oborski). J. był także członkiem komitetu redakcyjnego założonej w 1934 w Krakowie „Gazety Artystów”, współorganizatorem Wolnej Szkoły Malarskiej w Katowicach. Od 1939 przebywał za granicą. Przez Rumunię przedostał się do Egiptu i na Bliski Wschód. W 1940 współpracował z t. wojskowym Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich. Walczył w oddziałach pol. we Włoszech. W 1951 ożenił się z Marią Sperling i osiedlił na stałe we Francji (Nicea). W ostatnich latach życia zajmował się wyłącznie malarstwem.
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 2: teatr.20151.1
  Polski Słownik Biograficzny t. 10 str. 616: psb.9912.4
  S. Łoza, Czy wiesz kto to jest, Warszawa 1938 - loza.1675

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Bratankowie lub siostrzeńcy/bratanice lub siostrzenice
• Poprzedni brat lub siostra
• Następny brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim