Stanisław «Jaroszewski» Jarosz (ID: psb.9980.4)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. JARSZEWSKI Karol (ok. 1860-1944) aktor, śpiewak operowy 1°
2. RELIDZYŃSKI Józef (1886-1964) literat, działacz społeczny 2°
3. KRÓWCZYŃSKI Żegota (Ignacy) (1848-1893) lekarz, działacz społeczny 6°
4. SCHAYER Stanisław (1899-1941) indolog, historyk filozofii 6°
5. SCHAYER Wacław (1905-1959) działacz ludowy, poseł 6°
6. PEPŁOWSKI Adolf (1841-1916) powstaniec 1863, adwokat 7°
7. MACIESZYNA Władysława Jadwiga (1888-1967) członek POW, senator 8°
8. KWIATKOWSKI Józef (1822-1871) kupiec, działacz polityczny 8°
9. MORZKOWSKI Antoni Stanisław (ok. 1723- ok. 1778/ 79) sędzia ziemski i marszałek wieluński konfederacji barskiej 8°
10. KORYTKO Eugeniusz (1842-1914) powstaniec 1863, emigrant 8°
11. HISZPAŃSKI Stanisław Antoni (1844-1899) szewc 8°
12. PEPŁOWSKI Bohdan (1898-1948) literat 9°
13. HISZPAŃSKI Stanisław (1872-1939) szewc 9°
14. PEPŁOWSKA Elina (1887-1969) działaczka demokratyczna i społeczna, posłanka 9°
15. BORMANN Maurycy Robert (1845-1913) przemysłowiec 9°
16. SZABUNIEWICZ Bożydar (1901-1986) lekarz, fizjolog, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego i Akademii Medycznej w Gdańsku 9°
17. MACIESZA Adolf (1878-1929) lekarz, przyrodnik, podpułkownik, poseł 9°
18. HISZPAŃSKI Stanisław Eugeniusz (1815-1890) szewc warszawski 9°
19. EUBICH Edmund Ludwik (1860-1924) artysta dramatyczny 9°
20. DOBRSKA Tomaszewicz Anna (1854-1918) lekarka 10°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  JARSZEWSKI Stanisław, właśc. S. Jarosz (16 IV 1883 Lwów - 22 IV 1952 Bielsko), aktor, dyr. teatru
  Był synem => Karola J. i - Amelii J., mężem => Wandy J. Młodość spędził we Włoszech, dokąd wywiozła go matka przeciwna jego wstąpieniu na scenę. Studia rozpoczął w akademii marynarki w Fiume (obecnie Rijeka), ale w 1900 przerwał je i wrócił do Polski. Wstąpił wtedy do Klasy Dramatycznej przy Warsz. Tow. Muzycznym, którą ukończył w 1902. 5 VII 1902 debiutował w warsz. T. Ludowym w roli Konrada („Młynarz i jego córka"), a następnie zaangażował się na sez. 1902/03 do zespołu F. Felińskiego w Sosnowcu. W sez. 1903/ 04 występował w t. łódz., w początku 1905 w zespole J. Puchniewskiego w Sosnowcu, później w zespołach B. Bolesławskiego i W. Siemaszkowej dających przedstawienia w miastach Ukrainy. W tym czasie ożenił się z aktorką Wandą Zybert. W 1906 wraz z nią występował w zespole Cz. Janowskiego w Kijowie i w objazdach, a następnie założył własny zespół, którym jednak oficjalnie kierowała jego żona. Zespół ten występował m.in. w Kijowie (grudzień J906), w Kamieńcu Podolskim i Białej Cerkwi. W lecie 1907 wrócił do Warszawy i zaangażowany został do zespołu objazdowego K. Kamińskiego. Od listopada tego roku występował w T. Małym w Warszawie, w 1909-13 w T. im. Słowackiego w Krakowie. We wrześniu 1911 był na gościnnych występach w T. Popularnym w Łodzi. W sez. 1913/14 występował zapewne w t. łódz., a także przebywał w Paryżu, gdzie pracował w wytwórni film. Pathe-Freres. Po wybuchu I wojny świat. przedostał się do Wiednia, gdzie przez krótki czas występował w T. Polskim (z jego zespołem był także w Pradze). Następnie wstąpił do wojska. W 1919 wrócił do Warszawy i występował wraz z ojcem w T. Letnim. W sez. 1924/25 grał w T. im. Fredry, 1925/26 w T. Polskim i Małym, 1926/27 w T. Odrodzonym, później w T. Ćwiklińskiej i Fertnera, w lecie 1927 w T. Letnim, w sez. 1927/28 w T. Miejskim w Łodzi, 1928/29 w Grodnie, 1929/30 w T. Miejskich we Lwowie. W 1930-33 należał zapewne do zespołu T. Narodowego. Od 1933 brał udział w objazdach zespołu Reduty. Podczas II wojny świat. w listopadzie 1940 wystąpił w T. Miasta Warszawy, ale wkrótce usunął się całkowicie od działalności teatralnej. W 1945 przebywał przez krótki czas w Schronisku Artystów Weteranów Scen Polskich w Skolimowie, ale po dojściu do zdrowia opuścił je i od września 1946 zaangażował się do T. Polskiego w Bielsku, gdzie pozostał do końca życia. Tutaj też obchodził 17 IV 1948 jubileusz czterdziestopięciolecia pracy występując w roli Prof. Junka („Ludzie na krze").
  Obdarzony dobrymi warunkami zewnętrznymi, w początkach kariery grał m.in. Efraima („Judyta” F. Hebbla), Oswalda („Upiory"), Maciusia („Zaczarowane koło"), Albina („Śluby panieńskie"). Później grywać zaczął role charakterystyczne, takie jak: Demur („Jan Maciej Karol Wścieklica"), Bęczkowski („Uciekła mi przepióreczka"). Po wojnie grał m.in. Dulskiego („Moralność pani Dulskiej"), Kapelana („Damy i huzary"), Pustelnika („Balladyna").
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.15693.4
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.23527.1
  Polski Słownik Biograficzny t. 11 str. 23: psb.9980.4
  Polski Słownik Biograficzny t. 31 str. 72: psb.25865.5

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Kuzyni
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim