Antoni Jasiński (ID: sejmprl.4503)

Uwagi

• Informator Nauki Polskiej, Warszawa 1987: gen. broni dr Jasiński Antoni, nauki wojskowe (zam. 00-909 Warszawa, Klonowa 1)
  Kto jest kim w Polsce, Interpress 1984
  

  Zawód: generał dywizji
  Edukacja: studia: Akademia Sztabu Generalnego 1952
  Tytuły i stopnie: dr 1957.
  Biografia Stanowiska dowódcze i sztabowe w jednostkach liniowych WP; red. nacz. /mieś. MON „Myśl Wojskowa”; szef Gabinetu MON; szef Żarządu i zastępca szefa Sztabu Gen. WP; szef sztabu Śląskiego Okręgu Wojskowego; zastępca szefa, 1 zastępca szefa Sztabu Gen. WP; gen. brygady 1966, gen. dywizji 1974; przew. Tow. Przyjaźni Polsko-Kubańskiej
  Członkostwo: czł. PZPR
  Odznaczenia: nagroda resortowa II st. zespołowa w dziedzinie szt. operacyjnej za kompleksowe oprać, systemu gotowości bojowej Sił Zbrojnych PRL 1973; Krzyż Komandorski i Oficerski OOP, Order Sztandaru Pracy I i II kl., Order Przyjaźni Narodów (ZSRR).
  Dorobek: Publikacje: 1 Armia Wojska Polskiego na przyczółku warecko-magnuszewskim (sierpień - wrzesień) 1953, Przełamanie Wału Pomorskiego. Marsz - manewr 1 Armii WP od Warszawy do Bydgoszczy i udział w przełamaniu Wału Pomorskiego (19.01. - 7.03. 1945) 1958 (nagroda resortowa III st. indywidualna 1958); liczne publikacje, przekłady i red. naukowe z dziedziny wojskowo-hist. oraz szt. wojennej.
  Prywatnie: Czas wolny: wędkarstwo, uprawa ogródka działkowego.
  Adres: ul. Kręta 3 m. 7, 00-759 Warszawa.
  
  sejmprl.4503 http://bs.sejm.gov.pl/ Jasiński Antoni (1927-2006); oficer WP; Generał broni, dr. nauk wojskowych, I zastępca szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego (1981–1984), wiceminister obrony narodowej (1984-1990), zastępca naczelnego dowódcy Zjednoczonych Sił Zbrojnych państw-stron Układu Warszawskiego (1984–1990).
  Pełnił szereg stanowisk sztabowych w jednostkach liniowych WP. Był redaktorem naczelnym miesięcznika "Myśl Wojskowa", szefem Gabinetu Ministra Obrony Narodowej oraz szefem Zarządu w Sztabie Generalnym WP. W l. 1968–1974 oraz 1975–1981 był zastępcą szefa Sztabu Generalnego WP, a w l. 1974–1975 zastępcą dowódcy – szefem sztabu Śląskiego Okręgu Wojskowego. Od 1981 do 1984 był I zastępcą Szefa Sztabu Generalnego WP. Brał udział w przygotowaniach do wprowadzenia w Polsce stanu wojennego w grudniu 1981. W 1984 został wiceministrem obrony narodowej. W l. 1984–1990 był także polskim zastępcą naczelnego dowódcy Zjednoczonych Sił Zbrojnych państw-stron Układu Warszawskiego. Był również przewodniczącym Komisji Głównej MON ds. Inicjatyw i Nowatorstwa. Odwołany w październiku 1990, w 1991 został przeniesiony w stan spoczynku. Członek PPR od 1947, a od 1948 członek PZPR. Był wieloletnim przewodniczącym Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Kubańskiej. Po zakończeniu zawodowej służby wojskowej był aktywnym działaczem Związku Byłych Żołnierzy Zawodowych i Oficerów Rezerwy WP, członkiem Prezydium Zarządu Głównego tej organizacji, przewodniczącym Zespołu Specjalistów ds. Problematyki Obronnej oraz prezesem Rady Fundacji Pomocy Emerytom i Rencistom Wojskowym. Autor licznych publikacji i przekładów z dziedziny wojskowo-historycznej oraz sztuki wojennej.

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim