Stanisław Wroński (ID: sejmprl.6165)

Uwagi

• Informator Nauki Polskiej, Warszawa 1973: (zam. Warszawa, Krakowskie Przedmieście 15/17)
  Kto jest kim w Polsce, Interpress 1984
  

  Zawód: działacz polityczny; działacz społeczny
  Edukacja: studia: Śląskie Techniczne Zakłady Naukowe 1934, Szkoła Partyjna przy KC PZPR, Warszawa 1951, Instytut Nauk Społecznych przy KC PZPR, Warszawa 1953, Uniwersytet Warszawski 1957.
  Biografia Czł. konspiracyjnej organizacji „Pionier” 1928-30, KZMP na terenie Zagłębia Dąbrowskiego i Śląska 1930-36; więziony za działalność polityczną 1929; uczestnik wojny obronnej 1939, podczas okupacji hitlerowskiej uczestnik ruchu oporu i walk partyzanckich na ziemiach białoruskich, polskich, ukraińskich i słowackich 1941-45; sekr. gen. TPPR 1946-49; wykładowca w Szkole Partyjnej i Inst. Nauk Społ. przy KC PZPR, Warszawa 1951-56; pracownik naukowy PAN i Wojskowego Inst. Hist., Warszawa 1957-63; prezes i red. nacz. KiW, Warszawa 1963-71; minister kult, i szt. 1971-74; minister bez teki 1974
  Członkostwo: czł. Rady Państwa 1974- ; red. nacz. mieś. „Nowe Drogi⁵' (organ KC PZPR) 1974- ; prezes ZG ZBoWiD 1972-80; wiceprezydent Fćdćration Internationale de Resistants 1978- ; przew. ZG TPPR 1981- ; czł. PPR 1945-48; czł. PZPR 1948- , zastępca czł. KC PZPR 1964-68, czł. KC 1968-81; poseł na sejm PRL 1969-
  Odznaczenia: Order Budowniczych Polski Ludowej, Order Sztandaru Pracy I i II kl., Order Krzyża Grunwaldu II kl. i inne odznaczenia polskie i zagraniczne.
  Dorobek: Publikacje: autor i współautor prac naukowych i popularnonaukowych z zakresu hist. najnowszej.
  Adres: Kancelaria Rady Państwa, ul. Wiejska 4/6,00-902 Warszawa.
  
  sejmprl.6165 http://bs.sejm.gov.pl/ Wroński Stanisław (1916-2003); historyk; redaktor; Prezes i redaktor naczelny Spółdzielni Wydawniczej "Książka i Wiedza" (1963-1971), minister kultury i sztuki (1971-1974), redaktor naczelny pisma "Nowe Drogi" (1974-1987), członek Rady Państwa (1974-1985).
  Ukończył studia w Szkole Partyjnej przy KC PZPR (1951), w Instytucie Nauk Społecznych przy KC PZPR (1953) oraz na UW (1957). Od 1944 członek PPR, następnie PZPR. W l. 30. działacz ruchu młodzieży komunistycznej, podczas II wojny światowej uczestnik ruchu oporu na terenie Polski, Białorusi, Ukrainy i Słowacji. W l. 1946–1949 sekretarz generalny Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej. W l. 1951–1956 wykładowca w Szkole Partyjnej przy KC PZPR i w Instytucie Nauk Społecznych przy KC PZPR. W l. 1957–1963 pracownik naukowy PAN oraz Wojskowego Instytutu Historycznego. W l. 1963–1971 prezes i redaktor naczelny Spółdzielni Wydawniczej "Książka i Wiedza". W l. 1964–1968 zastępca członka KC PZPR, w l. 1968–1980 członek KC. W l. 1971–1974 minister kultury i sztuki, w 1974 minister bez teki (od lutego do czerwca). W l. 1974–1987 redaktor naczelny pisma "Nowe Drogi". W l. 1974–1985 członek Rady Państwa. W l. 1972–1980 prezes Zarządu Głównego Związku Bojowników o Wolność i Demokrację, od 1974 członek Prezydium ZG, a w l. 1980–1987 przewodniczący Zarządu Głównego Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej. Od 1987 przedstawiciel PZPR w redakcji miesięcznika "Problemy Pokoju i Socjalizmu" (w Pradze).

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim