Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. SZUMAN Henryk (1822-1910), prawnik, poseł na sejm pruski 4°
2. SZUMAN Władysław (1868-1924), sędzia 5°
3. SZUMAN Leon (1852-1920), lekarz chirurg 5°
4. SZUMAN Antoni (1867-1944), działacz niepodległościowy, przedsiębiorca 5°
5. SARNECKI Fabian Juliusz (1800-1894) malarz 5°
6. MATECKI Teodor Teofil (1810-1886) lekarz, społecznik, publicysta 5°
7. LIBELT Karol Fryderyk (1807-1875) filozof, działacz polityczny i narodowy, poseł, publicysta 5°
8. KRZYŻANOWSKI Włodzimierz Bonawentura (1824-1887) generał, gubernator Alaski 5°
9. TRĄMPCZYŃSKI Wojciech (18601953) marszałek Sejmu Ustawodawczego 5°
10. SZUMAN Pantaleon (1782-1849), poseł do sejmu Wielkiego Księstwa Poznańskiego 5°
11. JAROCHOWSKI Cyprian Wojciech (1831-1898) ksiądz, powstaniec 5°
12. JAROCHOWSKI Wojciech (1846-1910) nauczyciel, działacz społeczny 5°
13. BUCHOWSKI Kajetan (1812-1900) działacz społeczny 5°
14. JAROCHOWSKI Kazimierz (1829-1888) historyk, publicysta 5°
15. ŁEPKOWSKI Wincenty Jacek (1866-1935) profesor stomatologii UJ 6°
16. SZUMAN Leszek (1903-1987), parapsycholog 6°
17. SZUMAN Stefan (1889-1972), psycholog 6°
18. KARPIŃSKI Antoni (1855-1941) adwokat 6°
19. SZUMAN Wanda (1890-1994), nauczycielka, pedagog 6°
20. ŁEPKOWSKI Józef Aleksander (1826-1894) profesor i rektor UJ, konserwator zabytków, publicysta 6°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980”, t. II, PWN Warszawa 1994:

  TRĄMPCZYŃSKA Maria Joanna Laura, pseud. M. Otto, także Otto-Trąmpczyńska (27 XII 1875 Orzeszków k. Międzychodu w Poznańskiem - 8 V 1967 Poznań), śpiewaczka
  Pochodziła z rodziny ziemiańskiej, była córką Henryka T. i Pauliny z Pągowskich, bratanicą późniejszego marszałka Sejmu RP Wojciecha Trąmpczyńskiego. W 1894 zdała maturę w Poznaniu. W 1894-95 kształciła się w Paryżu. W 1895-97 i 1900-02 pracowała jako nauczycielka prywatna. W 1897-1900 przebywała znów w Paryżu, studiując nauki przyrodnicze i historię sztuki na Sorbonie, a także ucząc się gry na fortepianie. Od 1902 zaczęła uczyć się śpiewu u W. Grąbczewskiego w Warszawie i w tym roku pierwszy raz wystąpiła na estradzie. W 1903-07 kształciła się w Schola Cantorum w Paryżu, uczyła się śpiewu solowego (u G. Sbriglii) i deklamacji lirycznej. Prawdopodobnie pobierała też lekcje u J. i E. Reszków i A. Paschalis. W Paryżu brała udział w koncertach. Po powrocie do Polski debiutowała 19 XII 1907 pod nazwiskiem Trąmpczyńska w warsz. T. Wielkim w partii Anioła („Demon") i w sez. 1907/08 śpiewała takie partie, jak: Magdalena („Rigoletto"), Herodiada („Salome"), Mary („Holender tułacz"). Występowała również na koncertach w Warszawie, np. w 1908 jako jedna z solistek w „Stabat Mater” G. Rossiniego. Potem przebywała za granią; występowała pod pseud. Otto w Dreźnie i w Petersburgu (1910), potem w Paryżu (1911, t. Chatelet). Była członkiem założycielem Tow. Artystów Pol. w Paryżu. Później w Monachium (1911-14, Opera Królewska) i Budapeszcie (1914-17) śpiewała m.in. partię tyt. w „Carmen” i Amneris („Aida"), W sez. 1917/18 była zaangażowana do opery warsz. i wykonywała m.in. partie Ulryki („Bal maskowy") i Orfeusza („Orfeusz i Eurydyka” Ch.W. Glucka); używała wtedy nazwiska Trąmpczyńska-Otto. We wrześniu 1919 podjęła pracę pedag. w konserwatorium warsz.; nadal jednak występowała gościnnie, np. w operze warsz. (czerwiec 1919, maj 1920, czerwiec 1924), na koncertach na Śląsku (kwiecień 1920), w operze pozn. (kwiecień 1921), w przedstawieniach operowych w Krakowie (1922). W 1925 śpiewała na koncertach w warsz. rozgłośni PR. Od 1 IX 1926 była pedagogiem konserwatorium w Poznaniu. Odtąd brała aktywny udział w życiu towarzyskim i kulturalnym tego miasta, śpiewała w radiu, na koncertach oratoryjnych (np. w „Eliaszu” F. Mendelssohna-Bartholdy'ego - 1928, „Stabat Mater” G. Rossiniego - 1929, „Requiem” W.A. Mozarta - 1931), na festiwalu muzyki pol. podczas Powszechnej Wystawy Krajowej (maj 1929). Okupację niem. spędziła w Poznaniu, udzielała lekcji śpiewu i organizowała konspiracyjne koncerty, tzw. środy muzyczne. Od 1 III 1945 wznowiła pracę pedag. w pozn. PWSM; w 1948-50 była prodziekanem, a w 1950-52 dziekanem wydz. wokalnego; w 1956 otrzymała tytuł prof. nadzwyczajnego. Od 1 I 1959 przeszła na emeryturę. Miała niezwykłej mocy, barwy i piękności głos kontraltowy, a także wielką muzykalność i duże umiejętności wokalne, typowe dla wł. szkoły bel canta, jednakże podczas występów, zwłaszcza scen., z trudem pokonywała tremę. Była jedną z charakterystycznych postaci Poznania. Postawna, wytworna, apodyktyczna, miała sposób bycia wielkiej damy. Cieszyła się szacunkiem i sympatią uczniów i uczennic. Do sędziwego wieku zachowała żywość umysłu i zainteresowanie sztuką.
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 2: teatr.70282.1
  eKartoteka miasta Poznania - epoznan.1113501
  S. Łoza, Czy wiesz kto to jest, Warszawa 1938 - loza.4296
  sw.147585 Informacja p. Artura Paczesnego (z 7.11.2010)
  sw.171743 Informacja p. Artura Paczesnego (z 1.5.2011)

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Kuzyni
• Poprzedni brat lub siostra
• Następny brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim