Aleksander Bożydar Żabczyński (ID: sw.434486)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. KONARZEWSKI Daniel (1871-1935) generał dywizji 3°
2. KOBRZYCKI Władysław (1907-1965) pedagog 5°
3. BOCHEŃSKI Tadeusz (1791-1849) ziemianin 8°
4. BOCHEŃSKI Roman (1842-1907) oficer w powstaniu 1863 r., działacz oświatowy 8°
5. SZYMAŃSKI Karol (1843-1904), geolog, dyrektor cukrowni 8°
6. KARŁOWSKI Stanisław Franciszek (1879-1939) bankowiec, działacz gospodarczy 9°
7. MIKLASZEWSKI Walenty Piotr (1839-1924) prawnik, profesor Szkoły Głównej i UW 9°
8. SPLESZYŃSKI Józef Jan (1806-1879) superintendent Kościoła ewangelicko-reformowanego w Król. Pol. 9°
9. CZAPSKI Mikołaj (1753-1833) generał-major 9°
10. MIKLASZEWSKI Walenty Łukasz (1868-1950) lekarz, antropolog, publicysta 9°
11. SZANIAWSKI Klemens (1849-1898) pisarz 10°
12. SZYRYN Ignacy (zm. 1796), koniuszy brasławski, poseł sejmowy 10°
13. DAWID Wincenty (1816-1897) pedagog, literat 10°
14. DEMBIŃSKI Tadeusz (1865-1930) laryngolog 10°
15. PODGÓRSKI Przemysław (1879-1953) inżynier, działacz niepodległościowy 10°
16. PODGÓRSKA Wanda (1859-1911) literatka 10°
17. PIJANOWSKI Lech Andrzej (1928-1974) publicysta, reżyser, literat 10°
18. KWIATKOWSKI Antoni Konstanty (1899-1941) doktor nauk technicznych, inżynier geodeta, wykładowca 10°
19. LIPSKI Jan (ok. 1739/43-1832) poseł, generał major, pamiętnikarz 10°
20. SKÓRZEWSKI Michał h. Drogosław (1707-1789) podkomorzy poznański 10°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  ŻABCZYŃSKI Aleksander (24 VII 1900 Warszawa - 31 V 1958 Warszawa), aktor
  Był synem Aleksandra Ż., generała pol., i Zofii z Ostrowskich, mężem aktorki Marii Ż. Uczył się w Warszawie w gimn. Chrzanowskiego, następnie w szkole Kulwiecia. W 1919 wstąpił do Szkoły Podchorążych w Poznaniu. Po ukończeniu szkoły był oficerem 1 pułku artylerii polowej, studiował prawo na Uniw. Warsz., uczęszczał do szkoły filmowej N. Niovilli. Na uniw. wstąpił do kółka dram., które prowadził E. Wierciński. W 1922 przyjęto go do Instytutu Reduty, a wkrótce do zespołu. Debiutował 24 XII 1922 w rolach Archanioła Gabriela i Chleburada („Pastorałka"), 11 X 1923 grał Karola („Nowy Don Kiszot"). W 1923 ożenił się z aktorką Marią Zielenkiewicz. W sez. 1924/25 występował w T. im. Bogusławskiego, w sez. 1925/26 w T. Polskim, w sez. 1926/27 w T. Narodowym. W sez. 1927/28 był aktorem T. Miejskich we Lwowie. W 1929 uczestniczył w przedstawieniu „Kuligu” inscenizowanym przez L. Schillera podczas Powszechnej Wystawy Krajowej w Poznaniu. W sez. 1929/30 był aktorem T. Kameralnego i T. Popularnego w Łodzi. W 1930 występował gościnnie w Bydgoszczy. Od 1930 występował w warsz. teatrzykach: Morskie Oko (1930-31, 1932-33), Wesołe Oko (1931-32), Kameleon (1932), Rex (1933), Wielka Operetka (1933-34), Wielka Rewia (1934-35, 1937), Hollywood (1935), Cyrulik Warszawski (1936). Dorywczo występował wówczas w T. Narodowym (1934) i w Instytucie Reduty (1936). W 1937-39 był aktorem TKKT; występował w T. Letnim. Od 1926 często występował w filmach pol.; ogółem odegrał ok. dwudziestu pięciu ról. W związku z pracą aktora filmowego wyjeżdżał na zdjęcia za granicę: w 1930 do Francji, w 1937 do Jugosławii, Austrii i na Węgry. W 1939 uczestniczył w kampanii wrześniowej; potem był oficerem Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie: we Francji, Anglii, na Bliskim Wschodzie, we Włoszech (ranny pod Monte Cassino). Zdemobilizowany, w 1946 wrócił do kraju. W maju 1947 wystąpił gościnnie w warsz. T. Małym w roli Benedykta („Wiele hałasu o nic") i otrzymał za nią nagrodę na festiwalu szekspirowskim. W 1948-49 był aktorem T. Klasycznego, a od 1949 do końca życia T. Polskiego w Warszawie. Często uczestniczył w audycjach radiowych, a w ostatnim okresie życia także telewizyjnych.
  Był postawnym szatynem o pięknej głowie, jasnych, wyrazistych oczach w ciemnej oprawie i wyjątkowo regularnych rysach twarzy. Powszechnie chwalono jego głos, muzykalność, wykwint i precyzję gestu. (Był uzdolniony plastycznie, rzeźbił w drewnie). W okresie międzywojennym grał zwykle role komediowych amantów i zdobył w nich popularność, którą pomnażały jeszcze występy w rewii i filmie. Ważniejsze role teatr. z tego okresu: Józio Grojseszyk („Podróż po Warszawie"), Żurosław („Skalmierzanki"), Floryzel („Opowieść zimowa"), Fortunio („Świecznik"), Jean („Jean"). Po II wojnie świat. znacznie rozszerzył swoje możliwości aktorskie. W tym okresie grał m.in. Darnleya („Maria Stuart” J. Słowackiego), Bolingbroke'a („Szklanka wody"), Benkendorfa („Ostatnie dni"), Nieziełasowa („Pociąg pancerny"), Stanisława Augusta („Król i aktor"), Prokuratora („Juliusz i Ethel"), Kalba („Intryga i miłość"), Szafrankiewicza („Trzeci dzwonek").
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.6268.1
  eKartoteka miasta Poznania - epoznan.1222700
  sw.434486 Akt małżeństwa: Warszawa Wsz. Św. (obecn. m. Warszawa), 386/1923 [indeks na http://geneteka.genealodzy.pl/] http://metryki.genealodzy.pl/metryka.php?ar=8&zs=9264d&sy=347&kt=1&skan=386.jpg [podgląd]

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Kuzyni
• Następny brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim