Ryszard Piekarski (ID: teatr.10250.1)

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980”, t. II, PWN Warszawa 1994:

  PIEKARSKI Ryszard (7 II 1922 Wilno - 7 V 1980 Warszawa), aktor
  Był synem Stefana P., zecera, i aktorki Jadwigi z Czajkowskich, mężem Zofii Wacławy z domu Fidur. Po wybuchu II wojny świat. ukończył w Wilnie gimn. i lic. handlowe i jednocześnie uczył się w studiu dramatycznym. W 1941 został wywieziony na przymusowe roboty do Niemiec, skąd udało mu się powrócić do Wilna w 1944. W sierpniu t.r. ukończył studio dram. M. Szpakiewicza. Na pocz. 1945 przyjechał z grupą wil. aktorów do Białegostoku, gdzie w teatrze w sali kina Świat debiutował 28 IV 1945 rolą Filipka („Dożywocie"). W tymże roku zdał egzamin aktorski ZASP-u. W sez. 1945/46 występował w Miejskich T. Dramatycznych w Warszawie, 1946/47 w T. Miejskim w Lublinie, nast. wrócił do warsz. Miejskich T. Dramatycznych, a po ich rozwiązaniu, od sez. 1949/50, był aktorem T. Powszechnego. W sez. 1951/52-1954/55 występował w T. Powszechnym w Łodzi, 1955/56 i 1956/57 w T. Ateneum w Warszawie. W 1956 grał gościnnie w warsz. T. Polskim i z tym teatrem od sezonu 1957/58 był związany do końca życia. Współpracował też z warsz. T. Ochoty (1970, 1976-77) oraz m.in. z Estradą Dolnośląską (sez. 1969/70). Sporadycznie występował w filmach. Był postawny i przystojny. Grał m.in. Roberta („Dom przy drodze"), Edmunda („Ciotunia"), Ferdynanda („Intryga i miłość"), Petrucchia („Poskromienie złośnicy"), Mazepę i Zbigniewa („Mazepa"), Wandalina („Nauczyciel tańca"), Parrasiosa („Obrona Ksantypy"), Nosa („Wesele"). Przez ponad dwadzieścia lat chorował na astmę, co uniemożliwiało mu podejmowanie większych ról na scenach T. Polskiego.
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 2: teatr.10250.1
  Epitafium na cm. Powązkowskim:
  RYSZARD
  PIEKARSKI
  AKTOR
  UR. 7. II. 1922 W WILNIE ZM. 7. V. 1980

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim