Józef Maliszewski (ID: teatr.10510.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. PUCHALSKI Edward Cyprian (1874-1942) reżyser filmowy i teatralny, scenarzysta 8°
2. KLAWE Henryk (1832-1926) farmaceuta 9°
3. SOKOŁOWSKA Zofia Katarzyna (1896-1924) rzeźbiarka, nowicjuszka Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Służebnic Krzyża 9°
4. SIEWIERSKI Mieczysław Witold (1900-1981) profesor prawa 10°
5. SCHIELE Kazimierz Ludwik (1860-1931) przemysłowiec 10°
6. NIEZABITOWSKI Edward Feliks (1875-1946) zoolog, profesor 10°
7. MALANGIEWICZ Władysław Jan (1883-1966) inżynier, działacz polityczny Narodowego Związku Robotniczego 10°
8. LORET Adam Stefan (1884- ok. 1940) dyrektor lasów państwowych 10°
9. SZWEYCER Wincenty (1810-1872), powstaniec listopadowy i styczniowy 10°
10. SCHIELE Kazimierz (1890-1956) taternik, alpinista, narciarz 11°
11. SCHIELE Aleksander (1890-1976) taternik, alpinista, narciarz 11°
12. LAMPE Wiktor (1875-1962) chemik-organik, profesor UJ i UW 11°
13. SZWEYCER Michał Teofil (1843-1919), powstaniec styczniowy, prawnik 11°
14. SOKOŁOWSKI Franciszek (1835-1880?) oficer armii rosyjskiej, powstaniec 1863 r., sybirak 11°
15. ROUGET Mikołaj (1781-1847) pułkownik, topograf, architekt, malarz, litograf 11°
16. ŁABĘCKI Antoni (1773-1854) prawnik, mecenas 11°
17. PILLATI Ksawery (1843-1902) malarz, rysownik, ilustrator 12°
18. ORPISZEWSKI Ludwik (1810-1875) belwederczyk, redaktor, pisarz, publicysta 12°
19. SCHIELE Tadeusz (1920-1986) taternik, pilot, pisarz 12°
20. SZWEYCER Michał (1809-1871), powstaniec listopadowy, towiańczyk, fotograf 12°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980”, t. II, PWN Warszawa 1994:

  MALISZEWSKI Józef (29 VI 1892 Łomża - 9 III 1972 Zakopane), aktor, reżyser, kierownik artyst. teatru
  Był synem Stanisława M. i Wandy Supińskiej, mężem Anny Danuty Mioduszewskiej. W 1914 uczęszczał do Klasy Dram. przy WTM. Występował pocz. w T. Polskim w Wilnie, 1918-19 był w T. Polskim w Łodzi, później na scenach warsz.: 1919-21 w T. Rozmaitości i w Reducie, 1921-23 w T. im. Bogusławskiego, 1923-32 w T. Polskim i Małym (jesienią 1931 także w filii, w T. na Chłodnej), 1932-34 w T. Ateneum. Od marca 1934 oraz w sez. 1934/35 był współkier. artyst. (z A. Nowosielskim) i reżyserem półzaw. T. Dramatycznego przy ul. Hipotecznej. W sez. 1934/35 ponadto grał w T. Kameralnym, w 1935-37 znów w T. Polskim i Małym, 1937/38 w T. Kameralnym. Brał też udział w warsztatach teatr. PIST-u. Od 1 V do 5 VII 1938 uczestniczył w objeździe Reduty ze spektaklem „Uciekła mi przepióreczka” (w roli Bukańskiego), m.in. w Cieszynie, Radomiu, Lwowie, Krzemieńcu, Łucku, Lublinie. W sez. 1938/39 występował w T. Wołyńskim im. Słowackiego w Łucku i objazdach. W pocz. działalności grał takie role, jak: Collins („Wojna i miłość"), Sielski („W małym domku"), Sobolewski („Dziady"), role tyt. w „Królewskim jedynaku”, „Sułkowskim"; nast. m.in. Brata Marcina („Święta Joanna"), Brabancja („Otello"). W „Zamianie” (1925) „dał może zbyt prostolinijną, lecz logicznie przeprowadzoną postać Ludwika Laine. Nie targały nim jednak przeciwności - Maliszewski raczej z nimi walczył” (W. Brumer). Rola Księdza („Klątwa”, 1926) wg A. Grzymały-Siedleckiego była „zwrotnym etapem w karierze artystycznej młodego Maliszewskiego. Zyskaliśmy nową siłę w zakresie ról tragicznych”. Entuzjazmu tego nie podzielał A. Słonimski, wg którego M. nie stworzył „postaci o tej potędze, jaka bije ze słów Wyspiańskiego” i przyznawał jedynie, że „miał dużo szczerych akcentów, ale giął się i gubił w najtrudniejszych momentach”. W tym samym roku zagrał jedną z najlepszych swych ról - Walpurga („Wariat i zakonnica"); nast. Moore'a („Rywale"), Kazimierza („Tamten"), Łukasińskiego („Noc listopadowa"), Relskiego („Karykatury"), Antonia („Wieczór Trzech Króli"), Milewskiego („Żabusia"). W 1937-39 brał udział w słuchowiskach PR. Na sez. 1939/40 był zaangażowany jako aktor i reżyser przez J. Strachockiego do T. Lubelskiego im. Słowackiego; w Lublinie wziął udział w inaug. przedstawieniu „Dlaczego zaraz tragedia” (1 IX 1939) oraz w wystawionym przez S. Jaracza w poł. października t.r. „Majstrze i czeladniku” (rola Nieznajomego). Okupację niem. przeżył w Warszawie, pracując w restauracji „Znachor” (1940-42), nast. w telefonach miejskich (1943-44). W sez. 1944/45 należał do zespołu T. Wojska Pol. w Lublinie, potem Łodzi (1945-49) i T. Polskiego w Warszawie (1949-71). Grał m.in. Dziennikarza („Wesele"), Doktora Hugo („Dożywocie"), Wodzińskiego („Lato w Nohant"), Lukę („Na dnie"), Don Pleberia („Celestyna"), Guślarza („Dziady"), Dyrektora więzienia („Juliusz i Ethel"), Podkomorzego („Powrót posła"), Zosimę („Bracia Karamazow"), Sylwiusza Masperi („Jakiej mnie pragniesz"). Od 1928 występował w filmach, m.in. w „Tajemnicy starego rodu”, „Grzesznej miłości”. „Był delikatny, cichy o ciepłym dobrotliwym głosie” (W. Sadowy). Zmarł podczas realizacji czeskiego serialu telewizyjnego „Łuk tęczy”. Od 1963 był członkiem zasłużonym SPATiF-ZASP.
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 2: teatr.10510.1
  sw.1135179 Akt małżeństwa: Warszawa św. Barbara (obecn. m. Warszawa), 40/1927 [indeks na http://geneteka.genealodzy.pl/] https://metryki.genealodzy.pl/ar8-zs9240-sy4530-kt2 [podgląd]

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim