Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980”, t. II, PWN Warszawa 1994:

  ŻÓRAWSKI, Żurawski, Saturnin Benedykt, pseud. Jerzy Podhorski (4 VIII 1920 Warszawa - 30 IX 1977 Warszawa), aktor, reżyser, dyrektor teatru
  Data urodzenia wg aktu zgonu; sam w ankietach i życiorysach podawał m.in. 19 VIII 1919. Był synem Władysława Ż., urzędnika państw., i Janiny z domu Latek, mężem Elżbiety Heleny z Konopnickich. Ukończył w 1938 warsz. Gimn. im. Mickiewicza. W 1934 brał udział w filmie „Młody las” i w lecie t.r. wystąpił w T. Letnim („Kłopoty z papą"). Podawał, że przed maturą, przez trzy lub cztery latał brał udział w pracach Studia Reduty, ale nie udało się tego potwierdzić w dostępnych źródłach. W 1938-39 odbywał służbę wojskową. Informacje podawane w kolejnych życiorysach pisanych przez Ż. o jego udziale w walkach w 1939 i w konspiracji podczas okupacji niem. są ze sobą sprzeczne. Występował wtedy (od ok. 1942 pod pseud. Jerzy Podhorski) w jawnych t. Maska, Figaro, Dobry Wieczór, Komedia. W 1944 był wywieziony do obozu koncentracyjnego w Mauthausen, a nast. Flossenburg. Po wojnie znalazł się w Świdnicy, gdzie występował od jesieni 1945 w t. półamat., a od 8 I 1946 został jego kierownikiem. Na jesieni 1947 Ż. zdawał eksternistyczny egzamin aktorski ZASP-u, ale uzyskał tylko prawo współpracy; był nadal aktorem i reżyserem (już zawodowego) T. Miejskiego i do końca lutego 1948 jego dyrektorem. W maju 1948 usunięty z teatru w Świdnicy, przeniósł się do Warszawy. W sez. 1948/49 występował w t. Wróbelek Warszawski, od sez. 1949/50 do 1951 w T. Syrena, w 1952 w T. Nowej Warszawy i Polskim. W 1952 był współorganizatorem kabaretu Iluzjon. W 1953 zdał eksternistyczny egzamin aktorski. Od 1953 był aktorem warsz. T. Satyryków (od 1955 połączonego z Syreną). W sez. 1956/57 występował w T. Młodej Warszawy, 1958-64 znów w Syrenie. W sez. 1964/65 był w zespole aktorskim T. Klasycznego, 1965/66 występował gościnnie w T. Komedia i Współczesnym. W sez. 1966/67-1975/76 był aktorem T. Komedia. Występował często na estradzie i w radiu oraz w Teatrze TV i filmach.
  W Świdnicy reżyserował dużo, najczęściej sztuki rozrywkowe, m.in. „Śluby panieńskie” i „Świętoszka”, chwalono jego role, m.in. w „Cieniu” i „Bracie marnotrawnym”. W Warszawie zdobył pozycję cenionego aktora charakterystycznego, grał najczęściej cwaniaków, kombinatorów, ludzi zimnych, czasem demonicznych; wśród licznych ról, epizodów i postaci ze skeczów wymienić można takie, jak: Robert („Wodewil warszawski"), Wojsiełko („Mindowe"), Algernon Moncrieff („Brat marnotrawny"), Fouche („Madame Sans Gene"), Horacy („Jim strzela pierwszy"), Żelski („Dom otwarty"), Milewski („Żabusia").
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 2: teatr.10520.1
  

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim