Elżbieta Wieczorkowska (ID: teatr.10547.1)

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980”, t. II, PWN Warszawa 1994:

  WIECZORKOWSKA Elżbieta, l v. Kleczeńska, 2° v. Koczanowicz (6 X 1909 Lwów - 20 X 1980 Warszawa), aktorka
  Była córką Jana W. i Rozalii z Kulków, żoną aktora Zbigniewa Koczanowicza. Uczęszczała we Lwowie do szkoły średniej, a w 1927-29 do studia dram. W. Siemaszkowej. W 1929 zdała egzamin ZASP-u. W sez. 1929/30, a być może wcześniej, jako uczennica, występowała w T. Miejskich we Lwowie, m.in. w „Słomianych wdowcach” i „Maman do wzięcia”. Za prawdziwy debiut uważała rolę Ireny („Ponad śnieg bielszym się stanę") zagraną w sez. 1930/31 w T. Popularnym im. Bogusławskiego w Poznaniu pod dyr. W. Siemaszkowej. W lipcu 1931 występowała w sztuce „Mecenas Bolbec i jego mąż” w T. Objazdowym ZASP-u w Białymstoku. W sez. 1931/32 była członkiem zrzeszenia aktorów prowadzonego przez W. Siemaszkową we Lwowie, m.in. w październiku 1931 grała Hankę („Moralność pani Dulskiej") w lwow. T. Rozmaitości. W sez. 1932/33 występowała w T. Nowym w Poznaniu. W listopadzie 1932 grała gościnnie Marię („Warszawianka") w T. Miejskim w Bydgoszczy. We wrześniu 1933 brała udział w gościnnych występach R. Boelkego w T. Polskim w Poznaniu. W sez. 1933/34 i 1934/35 należała do zespołu T. Miejskiego w Bydgoszczy; 1935/36 i 1936/37 występowała w T. na Pohulance w Wilnie. W sez. 1937/38 była ponownie w T. Miejskim w Bydgoszczy i T. Miejskim w Toruniu, a 1938/39 w T. Polskim w Poznaniu. Wysiedlona z Poznania po wejściu Niemców, lata okupacji niem. spędziła w Warszawie; była kelnerką w „Gospodzie Włóczęgów"; wystąpiła w jednym programie jawnego t. Tombola. Od 1945 należała do zespołu T. m.st. Warszawy, od sez. 1945/46 Miejskich T. Dramatycznych, od 1949 T. Powszechnego, a od 1969 do emerytury (1976) T. Narodowego. Występowała też gościnnie w Opolu (sez. 1949/50), T. Ludowym (sez. 1952/53) i T. Współczesnym w Warszawie (1959) oraz w T. im. Węgierki w Białymstoku (sez. 1970/71). Występowała też w Teatrze TV. Jubileusz czterdziestu pięciu lat pracy aktorskiej obchodziła 14 VII 1973 w T. Narodowym. W sez. 1977/78 zagrała jeszcze w T. Narodowym niemą, dopisaną przez inscenizatora, postać Matki w „Śnie srebrnym Salomei”. Była aktorką o zacięciu charakterystycznym; obdarzona dużym temperamentem scen. i dobrymi warunkami zewnętrznymi, o ładnej, wyrazistej twarzy, zwróciła uwagę recenzentów w pozn. T. Nowym, oceniana jako „talent bezsprzeczny” (Agata Renni - „Rozkosz uczciwości"); w „pierwszorzędnie postawionej Dziubie” („Po prostu truteń") była „bezwzględnie bohaterką wieczoru”. W 1. trzydziestych była cenioną aktorką scen prowincjonalnych, grającą z powodzeniem duże role, jak: tyt. w „Pani prezesowej”, Natasza („Cudowny stop"), Katarzyna („Poskromienie złośnicy"), Kamilla („Żołnierz królowej Madagaskaru"), Matylda („Panna Coctail"), Żona („Ich czworo"). Po II wojnie świat. była aktorką w pełni dojrzałą, o sprawnym warsztacie; w 1945 zagrała jeszcze Anielę w „Ślubach panieńskich”, a nast. m.in. Joannę („Wróg ludu"), Gospodynię („Wesele”, 1946 i 1963), Młynarkę („Zaczarowane koło"), Agafię („Ożenek"), Elwirę („Mąż i żona"), tyt. rolę w „Czarującej szewcowej”, Mamajewą (” I koń się potknie"). O roli Kolasowej („Awans” W. Żółkiewskiej, 1951) pisałaA. Jakubiszyn: „stworzyła najwyrazistszą bodajże postać robotnicy na naszej scenie”, a S. Marczak-Oborski stwierdzał, że „wydobyła z postaci dużo humoru i utrzymała jej kształt realistyczny”. W 1. późniejszych grała m.in. Marcelinę („Wesele Figara"), Respektową („Fantazy"), Orgonową („Damy i huzary"), Matkę Pana Młodego („Rzecz listopadowa"), Kliminę („Wesele”, 1974).
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 2: teatr.10547.1
  Epitafium na cm. Powązkowskim:
  Ś. P.
  ELŻBIETA
  WIECZORKOWSKA
  AKTORKA
  ZM. 20. X. 1980 R.
  
  S. Łoza, Czy wiesz kto to jest, Warszawa 1938 - loza.4487

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim