„Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980”, t. II, PWN Warszawa 1994:
KOZŁOWSKI Władysław (15 VI 1924 Poznań - 9 VIII 1980 Sosnowiec), aktorBył synem Mariana K., stolarza, i Jadwigi z Undrychów, mężem Marianny z Majewskich (ślub w 1949). Podczas okupacji niem. pracował jako robotnik w przemyśle drzewnym, równocześnie uczył się; w 1945 został przyjęty do IV klasy Gimn. im. Bergera w Poznaniu. W 1946 uzyskał maturę w lic. dla dorosłych. Od lipca do listopada 1946 pracował jako reporter w „Kurierze Wielkopolskim”, w październiku podjął studia polonistyczne na Uniw. Pozn., a od grudnia równocześnie w Studio Dram. N. Młodziejowskiej. W sez. 1947/48 rozpoczął pracę aktorską w T. Wybrzeże, jako uczeń w Studiu I.
Galla. W lipcu 1949 zdał eksternistyczny egzamin aktorski i z Gallem przeniósł się z Gdańska do Łodzi, do T. im. Jaracza, gdzie występował do marca 1950. W kwietniu t.r. zaangażował się w T. Ziemi Opolskiej, ale po kilkunastu dniach przeniósł się do T. Polskiego w Poznaniu, w którym występował także w sez. 1950/51. Przez nast. dwa lata grał w T. im. Wyspiańskiego w Katowicach, w sez. 1953/54 w T. Narodowym w Warszawie. Na jesieni 1954 był w zespole T. Ziemi Rzeszowskiej; od 1 XII 1954 ponownie w T. im. Wyspiańskiego, gdzie zagrał ponad siedemdziesiąt postaci i pracował do końca życia. Od 1952 często współpracował z rozgłośnią PR w Katowicach jako aktor i lektor. Grał dużo, najczęściej role drugoplanowe i epizodyczne, takie jak: Chochoł („Wesele"), Francisko („Hamlet"), Walery („Świętoszek"), Miszka i Chłopow („Rewizor"), Ksiądz Lwowicz („Dziady"), Karol („Pierwszy dzień wolności"), Wiktor („Pan Jowialski"), Chłop III („Indyk"), Rekwizytor („Sześć postaci scenicznych w poszukiwaniu autora"), Nieśmiałowski („Klub kawalerów"). Asystent reżysera (m.in. przy „Wyzwoleniu"), reżyserował także samodzielnie w Katowicach „Anię z Avonlea” (1965) we własnej adapt. i „Mój biedny Marat” (1968).