„Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980”, t. II, PWN Warszawa 1994:
PERZYK Adam (14 I 1926 Warszawa - 23 I 1978 Warszawa), aktorBył synem Franciszka P., pracownika kolei, i Bronisławy z Górskich, mężem Barbary P. z Dziewiorów. Maturę zdał w Warszawie na tajnych kompletach, nast. ukrywał się w Lesznie Wielkopolskim, gdzie od lutego 1945 pracował na kolei jako pomocnik maszynisty. W 1945-51 studiował w warsz. ASP, w 1952 uzyskał dyplom na wydz. grafiki. Podczas studiów współpracował jako aktor i plastyk z T. Lalki i Aktora Guliwer i z T. Akademickim Uniw. Warsz. (w 1950 lub dłużej). Od marca 1954 występował ponownie w T. Guliwer, od października t.r. w warsz. T. Satyryków, a w sez. 1955/56 i 1956/57 w T. Satyryków Syrena. W 1958 zdał eksternistyczny egzamin aktorski. W sez. 1959/60 grał w t. Estrada Domu Wojska Pol. Miniatury i z tym teatrem wyjeżdżał m.in. do Kielc, Skarżyska i Radomia. Był to ostatni zespół teatr, do którego należał. W 1958 debiutował jako aktor film. (Sprzedawca pamiątek w filmie „Miasteczko"); odtąd występował w epizodach charakterystycznych w ponad sześćdziesięciu filmach pol. i w przedstawieniach t. telewizji. Równocześnie uprawiał grafikę książkową i zajmował się dek. wnętrz; znany był przede wszystkim jako autor rysunków i szkiców, w których portretował aktorów, sceny z przedstawień pol. i zagranicznych, migawki z życia za kulisami teatru i z planu filmowego. Publikował swe rysunki w wielu czasopismach i eksponował na wielu wystawach; w 1982 w Domu Artysty Plastyka w Warszawie odbyła się wystawa pośmiertna jego rysunków. Był popularyzatorem kultury plast. na terenie Warszawy i Mazowsza; pracował jako instruktor Woj. Ośrodka Metodycznego (maj 1962-grudzień 1965), nast. w Warsz. Ośrodku Kultury, a od jesieni 1976 w Biurze Wystaw Artyst. m.in. był w 1977 kier. galerii MDM. Wysoki, o pociągłej twarzy i wydatnym nosie występował w skeczach, gdzie „zaczął bawić publiczność swoim dowcipem jako doskonały parodysta, zachowując jednocześnie właściwy tylko sobie gatunek warszawskiego humoru” (S. Kopf), grał także m.in. Milicjanta („Kto się śmieje ostatni") i Don Pedra („Zielony Gil"). O jego aktorstwie teatr. i film. pisała B. Kaźmierczak: „Umie pogłębić i uczłowieczyć te kilkanaście nawet zdań, które ma do powiedzenia; umie tak wykorzystać kilka gestów, że nawet z drugoplanowej roli czyni osobę znaczącą, widoczną w swej niepowtarzalnej oryginalności”. „Jakby stworzony do szerokiej komiki jest poza tym wirtuozem gestu, jego żywa pomysłowość przemienia każdą sytuację czy kwestię w jakiś komiczny ruch, jakąś optyczną scenkę. Od przesady chroni go zawsze dobry smak”.