„Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980”, t. II, PWN Warszawa 1994:
GARDO Ryszard (25 III 1923 Poznań - 6 XI 1974 Poznań), kierownik muz. teatruBył synem piekarza Wacława G. i Franciszki z Zaliszów, mężem => Janiny
Ratajskiej. Po ukończeniu szkoły powszechnej pracował kolejno: w warsztatach krawieckim i zduńskim, w fabryce mebli i odlewni żelaza. W czasie okupacji niem. mieszkał w Poznaniu i pracował w piekarni ojca. Od 1940 uczył się gry na fortepianie, organach i teorii muzyki. Od marca 1945 do 1948 uczęszczał do Lic. Ogólnokształcącego im. Karola Marcinkowskiego, nast. studiował muzykologię na Uniw. Pozn., a po uzyskaniu magisterium, w 1952-58 odbył studia kompozytorskie w pozn. PWSM u T.
Szeligowskiego (przez rok kształcił się też w dyrygowaniu u B.
Wodiczki). W 1945 napisał pierwszą ilustrację muz. do przedstawienia „Śpiewak leśny” w Poznańskim T. Marionetek (potem pn. T. dla Młodzieży, T. Aktora i Lalki, T. Młodego Widza) i od kwietnia 1945 do końca 1953 był kier. muz. tego teatru. Od sez. 1952/53 objął kierownictwo muz. T. Dramatycznych w Poznaniu, od 1961 był też konsultantem muz. T. im. Fredry w Gnieźnie, od 1972 do końca życia kier. muz. T. Polskiego w Poznaniu. Współpracował z wieloma scenami w kraju, a także z Teatrem PR i t. telewizyjnym. Skomponował muzykę do ponad 150 utworów dram., m.in. do przedstawień: „Marchołt gruby a sprośny” (1965), „W mrokach złotego pałacu, czyli Bazylissa Teofanu” (1967). Współpracował często ze scenografem Z.
Bednarowiczem; ich autorstwa był spektakl typu „światło i dźwięk” oparty na wielkopolskich legendach i realizowany na pozn. Rynku Głównym. Utwory G. wykonywane były na festiwalach muzyki współczesnej pn. Poznańska Wiosna Muzyczna. Był działaczem Związku Pracowników Kultury i Sztuki, wiceprezesem zarządu oddziału pozn. Związku Kompozytorów Pol. (1967-69), potem jego prezesem (1971-73).
Ryszard Zbigniew Gardo
(ID: teatr.14928.1)
