„Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:
BODO Eugeniusz, właśc. E. Junod (29 XII 1899 Genewa - po 4 VII 1941 ZSRR), aktor, reżyserBył synem impresaria Teodora Junod, z pochodzenia Szwajcara.
Debiutował 11 I 1917 w t. Apollo w Poznaniu, później występował w Łodzi (w t. Colosseum) i w Lublinie. Od 1919 występował w Warszawie w kabaretach, rewiach i t. operetkowych: Dolina Szwajcarska (1919 - pod nazwiskiem Junod), Bagatela (1920 - pod pseud. Bodo, którego odtąd stale używał), Qui Pro Quo (1921-1925, 1927), Stańczyk (1922, 1924), Perskie Oko (1925-1927), Nowe Perskie Oko (1927-28), Morskie Oko (1928/29 i 1930/31, 1933), Orfeum (1929/30), Wesołe Oko (1931), Banda (1932), Cyganeria (1933), Wielka Operetka (1934), Hollywood (1935), Cyrulik Warszawski (1935, 1937/38), Wielka Rewia (1937/38), Tip-Top (1939). Występował gościnnie w repertuarze muz., m.in. w T. Polskim (1932/33) w rolach Jima („Jim i Jill"), Eisensteina („Zemsta nietoperza") i w T. Letnim (1935) w Warszawie oraz w T. Lutnia w Wilnie (1939). Często wyjeżdżał na występy na prowincję.
Wg A. Tura „miał znakomite warunki zewnętrzne, dużo szelmowskiego wdzięku i wielki temperament"; wg L. Sempolińskiego był „doskonałym tancerzem i świetnym piosenkarzem, bardzo muzykalnym, choć głosu nie miał nadzwyczajnego”. Odnosił więc sukcesy jako aktor rewiowy i estradowy. Był świetnym wykonawcą skeczów i piosenek. Sukcesy przyniosła mu także praca w filmie: od 1925 występował w ponad trzydziestu filmach. Pisał scenariusze i reżyserował filmy „Królowa przedmieścia” (1937) i „Za winy niepopełnione” (1938). W 1931-32 był współwłaścicielem wytwórni B.W.B. Film (Bodo, Waszyński, Brodzisz). Po wybuchu II wojny świat. zorganizował w Warszawie kawiarnię Cafe-Bodo, następnie wyjechał do Lwowa. Został aresztowany przez hitlerowców, wywieziony w nieznanym kierunku i zamordowany.
E. BODO
AKTOR
1899 - 1943
Eugeniusz Bogdan Eugene «Bodo» Junod
(ID: teatr.15512.1)
