„Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980”, t. II, PWN Warszawa 1994:
POŁOŃSKI Piotr (26 XI 1901 Astrachań - 31 V 1979 Białystok), aktorBył synem Klaudiusza Marii P., wnukiem zesłańca z 1863, mężem Dat P., ojcem aktora Jerzego
Połońskiego. Ukończył w Astrachaniu gimn. i tam w 1918 zaczął występowi w t. amat., a nast. w 1919 w t. zawodowym. Około 1924 przyjechał do Polski, pocz. ze względów językowych grał w ros. zespołach operetkowych i dram. we Lwowie, potem zaczął studiować w Oddziale Dram. przy Konserwatorium Muz. w Warszawie, który ukończył w 1931. Zapewne też występował jednocześnie (1930) w warsz. t. Mignon. Jesienią 1931 został zaangażowany do T. Ateneum zagrał tu Pana Leona („Szkoła obłudy"). Od stycznia 1932 do 1936 występował w lwow. T. Miejskich w sez. 1936/37 w bydg. T. Miejskim, w sez. 1937/38 w Wilnie w T. na Pohulance, w 1939-40 i 1944-45 w Polskim T. Dramatycznym we Lwowie. Z zespołem tego teatru przybył w 1945 do Katowic tu w T. Śląskim występował do 1971, z wyjątkiem sez. 1947/48, kiedy grał w T. Miejskim w Białymstoku. W T. im. Wyspiańskiego w Katowicach obchodził jubileusz pięćdziesięciolecia pracy (23 I 1970) jako Dyndalski („Zemsta"). Grał takie role, jak: Agelaos („Powrót Odysa”, 1932), Don Alonzo („Cyd”, 1933), Jussuf („Cudze dziecko”, 1934), Edek („Panna Maliczewska”, 1934), Claudio („Wiele hałasu o nic”, 1938), Stańczyk („Wesele”, 1945), Ciaputkiewicz („Grube ryby”, 1946), Osip („Rewizor”, 1947), Argan i Berald („Chory z urojenia”, 1948, 1956), Bartolo („Wesele Figara”, 1958), Peachum („Opera za trzy grosze”, 1962), Ojciec („Dwa teatry”, 1965), Sporadycznie reżyserował, np. „Poemat pedagogiczny” (1953). Zajmował się też pracą pedag. w Studiu Dram. przy T. im. Wyspiańskiego w Katowicach.
Piotr Połoński
(ID: teatr.15527.1)
