„Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980”, t. II, PWN Warszawa 1994:
GRAZIADIO Antoni Edmund (4 II 1908 Lwów - 18 IV 1975 Katowice), aktor, dyrektor teatruBył synem Eugeniusza i Marii G., mężem aktorki Neonilli
Kilar. Po ukończonym gimn., w 1927 rozpoczął studia medyczne na lwow. Uniw. Jana Kazimierza, które przerwał po czterech latach i zajął się działalnością kompozytorską. Współpracę z teatrem zaczął w Stanisławowie (T. im. Moniuszki), a od 1931 komponował dla warsz. t. rewiowych i rozgłośni PR we Lwowie. W 1940-41 był aktorem i dyr. T. Małych Form w Drohobyczu, potem utrzymywał się dając lekcje gry na fortepianie. Od 1 V 1945 do 30 IX 1949 był aktorem i wicedyr. T. Ziemi Rzeszowskiej. W 1949 przeniósł się na Śląsk. Dnia 16 I 1950 zdał aktorski egzamin eksternistyczny. Od sez. 1949/50 występował w T. Śląsko-Dąbrowskich w Katowicach, a od 1955 do końca sez. 1971/72 w T. Zagłębia w Sosnowcu, gdzie pracował jako aktor i autor opracowań muz., a od sez. 1965/66 jako wicedyr.; niekiedy także reżyserował. Po przejściu na emeryturę w 1972, w sez. 1972/73 jeszcze dogrywał w T. Zagłębia, a potem do końca życia pracował w woj. Agencji Imprez Artyst. w Katowicach.
Wyróżniał się w rolach charakterystycznych i komediowych, takich, jak: Tomasz Savelli („Szkarłatne róże"), Radca Kolityński („Ich dwóch"), Władysław Żelski („Dom otwarty"), Gzymsik („Romans z wodewilu"), Liapkin-Tiapkin („Rewizor"), Jajecznica („Ożenek"), Maciejunio („Przedwiośnie"). Reżyserował m.in. „Roxy” (Rzeszów, 1947). Był autorem opracowań muz. do wielu przedstawień, np. „Balladyna” (Rzeszów, 1945), „Kobieta bez skazy” (Sosnowiec, 1957), „Cyd” (Sosnowiec, 1960), „Wesele” (Sosnowiec 1957, Szczecin 1963). Niekiedy projektował także dek., m.in. w 1947 do „Marii Stuart” J.Słowackiego, „Szkarłatnych róż”, „Pana Jowialskiego”.
Antoni Edmund Graziadio
(ID: teatr.15617.1)
