Maria Józefa Gella (ID: teatr.15635.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. GELLA Jan (1892-1923) literat 2°
2. CZAPLICKA Maria Antonina (1886-1921) etnolog 6°
3. KAHL Kazimierz (1864-ok. 1944) pułkownik, lekarz weterynarii 7°
4. PIĄTKOWSKI Antoni (1875-1947) nauczyciel, działacz oświatowy i społeczny 8°
5. GLISZCZYŃSKI Artur (1869-1910) poeta, dziennikarz 8°
6. GNOIŃSKI Henryk Bolesław (1891-1946) lekarz 9°
7. STRZEMIEŃSKI Stefan (1885-1955), generał WP 9°
8. DĄMBSKI Kazimierz (1701-1765) wojewoda sieradzki 9°
9. MŁYNARSKI Feliks (1884-1972) ekonomista, legionista, wiceprezes Banku Polskiego 10°
10. PIETRZAK Włodzimierz (1913-1944) krytyk literacki, publicysta, poeta 10°
11. POLKOWSKI Józef Tadeusz (1820-1895) malarz, rysownik, ilustrator 10°
12. STANKIEWICZ Wacław (1866-1940) inżynier leśnik, organizator leśnictwa 10°
13. SURZYCKI Julian (1820-1882), inżynier, zesłaniec, literat 10°
14. SURZYCKI Tomasz (1821-1874), lekarz, spiskowiec 10°
15. ŚNIECHOWSKI Jan (1853-1922), chemik kolorysta, przedsiębiorca 10°
16. KOPCZYŃSKI Bronisław Piotr (1882-1964) malarz 10°
17. KOLBE Bronisław (1876-1941) inżynier górniczy 10°
18. MIASKOWSKI Leon Ezechiel (ur. 1739) konfederat radomski, barski, targowicki, poseł 10°
19. JESKE Władysław (XIX w.) spiskowiec, emigrant 10°
20. CZYŻEWSKI Józef (1762-1845) intendent generalny skarbu 10°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980”, t. II, PWN Warszawa 1994:

  GELLA Maria Józefa, 1° v. Kwiatkowska, 2° v. Jabłońska (2 II 1890 Lwów - 25 VII 1970 Kraków), aktorka
  Była córką Kazimierza G., urzędnika, i Sabiny Stradiot (zob. t. 1), żoną najpierw => Artura Kwiatkowskiego (ślub w Białej Podlaskiej 15 VI 1916), potem Jerzego Jabłońskiego (ślub w 1930). We wczesnym dzieciństwie straciła ojca. Ukończyła we Lwowie pensję św. Elżbiety i szkołę dram. przy T. Miejskim (1907); wtedy też, jak podawała, debiutowała we Lwowie (być może w T. Popularnym). Wiadomo, że na pocz. 1908 występowała wraz z matką w objazdowym zespole E. Kalinowskiego i nast. w T. Dziesięciu Miast z udziałem G. Fiszera jeździła po prowincji galicyjskiej. W sez. 1908/09 występowała w zespole E. Majdrowicza w Sosnowcu, 1909/10 i 1910/11, lub dłużej, w T. Wielkim w Lublinie (jedynie tu w 1909 użyto w prasie imienia Józefa). W sez. 1914/15-1917/18 grała w Kijowie w T. Polskim (z tym teatrem występowała w 1915 w Moskwie i Piotrogrodzie), a od kwietnia 1918 należała do zespołu Nowego T. Polskiego pod kier. J. Osterwy. Po opuszczeniu Kijowa występowała w Warszawie: na jesieni 1918 w kabarecie Mozaika, od grudnia t.r. i w sez. 1919/20 w t. Czarny Kot, w sez. 1920/21-1922/23 w T. Polskim i Małym, 1923/24 i 1924/25 w Letnim, 1926/27 w T. Ćwiklińskiej i Fertnera (grała też w maju 1927 w T. Małym); w sez. 1927/28-1929/30 występowała znów w T. Letnim, a w 1930-34 w T. Narodowym, Nowym i Letnim (w lecie 1931 z aktorami T. Narodowego występowała w Radomiu, Kielcach, Częstochowie, Łucku i Płocku). Od 1934 na scenach TKKT; w sez. 1934/35 i 1935/36 często w T. Polskim i Małym, a w 1936/37-1938/39 w T. Letnim; na sez. 1939/40 była zaangażowana do T. Narodowego i Nowego. Podczas II wojny świat. straciła drugiego męża; pracowała jako kelnerka w kawiarni „Pod Znachorem” w Warszawie. Po powstaniu warsz. znalazła się w Krakowie; należała do zespołu T. im. Słowackiego, od wznowienia jego powojennej działalności w marcu 1945 do końca sez. 1965/66, kiedy to przeszła na emeryturę. W sez. 1946/47 występowała w T. Kameralnym TUR; w okresie połączenia zespołów t. krak., grała też do 1954 w T. Starym. Występowała w filmach. Dnia 8 XI 1959 obchodziła pięćdziesięciolecie pracy artyst., podczas zbiorowego jubileuszu w T. im. Słowackiego. Należała do Kapituły Zasłużonych Członków SPATiF-u. Od początków swej kariery była aktorką cenioną i lubianą. Zwracała uwagę jej uroda, giętka, szczupła sylwetka, wdzięk i - przy wyrazistości środków wyrazu - smak i kultura, dla podkreślenia której w l. trzydziestych i powojennych używano słowa „dystynkcja”. Z uznaniem krytyków spotykały się jej role już w Lublinie, m.in.: Gabriela („Rozbitki"), Goplana („Balladyna"), Kordelia („Król Lear"), Wanda Malska („Dwie blizny"), w Kijowie grała m.in.: Danusię („Krzyżacy"), Anielę („Śluby panieńskie"), Dalilę („Samson i Dalila"), Helenę („Lekkomyślna siostra"), Józię („Tamten"); była aktorką pobierającą w 1918 najwyższą gażę w zespole kobiecym. W Warszawie zagrała ponad siedemdziesiąt ról, najczęściej „salonowych” we współczesnych komediach i farsach, wśród nich: Renusię („Podatek majątkowy"), Lili („Zakład o miłość"), Prudencję („Książę małżonek"), Kici-kici („Maman do wzięcia"), Gabrielę („Dzieje salonu"), Panią („Krysia"), Księżniczkę („Uciekła mi przepióreczka"), Rambertową („Powrót mamy"), Bobine („Przyjaciele A. Fredry"), Gretę („Adam i Ewa"). W l. powojennych należała do ulubionych w gronie dojrzałych, zasłużonych aktorek krak.; bawiąc lub wzruszając, grywała obok dystyngowanych (czasem lekko skarykaturowanych) dam, podstarzałe ekscentryczki, zawsze z domieszką wdzięku i poezji. Niektóre role z tego okresu: Podstolina („Zemsta"), Konstancja („Wariatka z Chaillot"), Gornostajewa („Lubow Jarowaja"), Pani Dove („Wielka polityka"), Pani Gilbey („Pierwsza sztuka Fanny"), Księżna („Leokadia"), Pulcheria Aleksandrowna („Zbrodnia i kara"), Księżna („Mądremu biada"), Generałowa („Jego ekscelencja błazen”, 1966 - ostatnia rola).
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 2: teatr.15635.1
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 2: teatr.6244.4
  

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Kuzyni
• Następny brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim