Ignacy Dygas (M.J. Minakowski, Genealogia potomków Sejmu Wielkiego)

„Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

DYGAS Ignacy, pseud. Gorczyński (29 VII 1881 Warszawa - 17 V 1947 Warszawa), śpiewak
Był synem Stanisława D. i Konstancji z Kostanowiczów. Po ukończeniu gimn. studiował weterynarię. Jednocześnie śpiewał w chórach kościelnych oraz uczył się śpiewu w konserwatorium warsz. u J. Szczepkowskiego. 29 X 1903 wystąpił pierwszy raz na koncercie. 15 I 1905 debiutował w WTR pod pseud. Gorczyński w barytonowej partii Walentego („Faust"). Następnie kontynuował studia pod kier. W. Aleksandrowicza i za jego radą przeszedł z partii barytonowych na tenorowe. 10 V 1905 debiutował ponownie w WTR pod nazwiskiem Dygas w tenorowej partii Jontka („Halka") i wkrótce został zaangażowany do zespołu opery. W październiku 1907 występował gościnnie w t. lwowskim. Następnie wyjechał do Włoch, gdzie śpiewał w Padwie, Turynie, Genui, Mediolanie, Neapolu, Rzymie i in. miastach oraz kontynuował studia pod kier. G.B. Lampertiego. W 1910 występował w Madrycie oraz w Montevideo, Rio de Janeiro i Buenos Aires. Co roku przyjeżdżał na występy gościnne do Warszawy: w kwietniu 1908, w maju 1909, w grudniu 1910, w maju 1911. W 1911-14 występował stale w T. Wielkim w Warszawie; wyjeżdżał jedynie na występy gościnne m.in. do Petersburga (1913). W 1914-18 występował w Moskwie (najpierw w prywatnej operze Zimina, a potem w T. Wielkim), a także w Kijowie, Kiszyniowie, Kisłowodsku, Mińsku Litewskim, Homlu i Bobrujsku. Brał też wielokrotnie udział w pol. koncertach i imprezach dobroczynnych. W 1918 wrócił do kraju i do 1937 stale należał do zespołu opery warszawskiej. Często wyjeżdżał na gościnne występy do innych miast pol., m.in. do Lwowa (1919, 1926, 1929), Krakowa (1920, 1927, 1931, 1933), Poznania i Katowic. W 1924 występował w Stanach Zjednoczonych (Nowy Jork, Chicago, Detroit), w 1927 w Rumunii, w 1928 w Jugosławii. Poza występami w operze śpiewał też niekiedy w teatrzykach, m.in. w t. Banda (1931), w t. Stara Banda (1935). 17 V 1930 w T. Wielkim w Warszawie obchodził jubileusz dwudziestopięciolecia pracy śpiewając partię tyt. w „Konradzie Wallenrodzie"). Choroba zmusiła go do opuszczenia sceny ostatni raz wystąpił w T. Wielkim 31 III 1937 w partii Eleazara („Żydówka"). Na scenie warsz. śpiewał w sumie czterdzieści dwie partie. Podczas II wojny świat. występował początkowo w kawiarniach w Warszawie następnie przeniósł się do Lublina, gdzie udzielał lekcji śpiewu. W 1945 powrócił do Warszawy i prowadził klasę śpiewu w Wyższej Szkole Muzycznej. Po raz ostatni wystąpił 15 IV 1947 w sali Romy na jubileuszu czterdziestolecia swej pracy artystycznej. Był tenorem bohaterskim o znakomicie postawionym głosie, wyróżniał się dobrą dykcją i wyrazistą grą. Zdaniem W. Dybczyńskiego głos jego brzmiał „przepięknie we wszystkich rejestrach”, sięgając górnego C, „wysoko, okrągło, jędrnie w pianach i forte”. Szczególnie ceniony był jako wykonawca partii w operach Wagnera, jak np. Tristan („Tristan i Izolda"), Zygmunt („Walkiria"), partie tyt. w „Lohengrinie”, „Tannhauserze”, „Parsifalu”. Inne ważniejsze partie: Kazimierz („Hrabina"), Stefan („Straszny dwór"), Kirkor („Goplana"), Herman („Dama pikowa"), Radames („Aida"), Canio („Pajace"), Don Jose („Carmen"), Herod („Salome"), Cavaradossi („Tosca"). Znany ze swej działalności społecznej, należał do PPS. Od 1927 był członkiem zasłużonym ZASP, a w 1930-32 jego prezesem.

Ignacy Dygas (ID: teatr.15662.1)

Rodzice

śluby i dzieci, wnuki, i do prawnuków

Rodzeństwo, bratankowie lub siostrzeńcy/bratanice lub siostrzenice

Stryjowie lub wujowie oraz ciotki, i kuzynki

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

Uwagi

Thank you for using
my website Sejm-Wielki.pl