Aleksander Jędrzejewski (ID: teatr.15749.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. MULICKI Zygmunt Tadeusz (1908-1965) ichtiolog, ekolog, oceanobiolog 6°
2. DEIKE Karol (1845-1906) bankowiec 6°
3. HULEWICZ Mikołaj (1746-1833) konfederat barski 8°
4. STEFANOWSKA Maria Emilia Karolina Halina (1892-1973), działaczka niepodległościowa, żołnierz Polskiej Organizacji Wojskowej, bibliotekarka 8°
5. BRAUNEK Tadeusz (ok. 1836-1909) ziemianin, działacz spółdzielczy 8°
6. TRĄMPCZYŃSKI Hipolit (18151867) leśnik, uczestnik powstania 1846 r. w Wielkopolsce 9°
7. KOROTYŃSKA Wanda (1854-1925) powieściopisarka, publicystka 9°
8. KOŃCZYC Tadeusz (1880-1943) dziennikarz, literat 9°
9. STEFANOWSKI Antoni (1885-1940), lekarz internista, pułkownik Wojska Polskiego 9°
10. PRĄDZYŃSKI Andrzej (1872-1938) właściciel drukarni, wydawca, redaktor, działacz społeczny 10°
11. HULEWICZ Teofil (ok. 1748- ok. 1787) konfederat barski 10°
12. ROŻAŃSKI Marian (1864-1927) adwokat, działacz narodowy i społeczno-polityczny 10°
13. KOROTYŃSKI Władysław Rajmund (1866-1924) publicysta, historyk 10°
14. CIĄGLIŃSKI Jan (1858-1913) malarz 10°
15. MIASKOWSKI Melchior (ok. 1725- ok. 1784) konfederat radomski i barski 10°
16. RYDZYŃSKI Wojciech (ok. 1705-1770) stolnik poznański, poseł, pułkownik wojsk koronnych 10°
17. TREUGUTT Stefan (19251991) historyk i krytyk literacki 10°
18. DEMBIŃSKI Tadeusz (1865-1930) laryngolog 11°
19. SZUMAN Władysław (1868-1924), sędzia 11°
20. ROŻAŃSKI Stanisław (1832-1894) ziemianin, poseł 11°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980”, t. II, PWN Warszawa 1994:

  JĘDRZEJEWSKI Aleksander (14 IX 1903 Żytomierz - 28 VIII 1974 Wrocław), scenograf
  Był synem Piotra J. i Haliny z Piwockich, mężem scenografa Jadwigi Przeradzkiej (ślub 26 III 1930), ojcem scenografa Michała Jędrzejewskiego. Po ukończeniu gimn. studiował w warsz. Szkole Sztuk Pięknych u T. Pruszkowskiego. W 1931-38 pracował w Wołyńskim T. Objazdowym z siedzibą w Łucku, w sez. 1938/39 w T. Miejskim w Bydgoszczy (m.in. projekty scenograficzne do „Judasza z Kariothu"). W czasie II wojny świat. zarabiał na życie jako malarz pokojowy. W sez. 1945/46 współpracował z teatrami łódz., był członkiem zespołu scenograficznego pn. Atelier Trójkąt (m.in. projektował wspólnie z J. Przeradzką, scenografię do „Ich czworo” w T. Kameralnym Domu Żołnierza). Od sez. 1946/47 do przejścia na emeryturę w 1970 był scenografem we Wrocławiu (T. Dolnośląski, T. Dolnośląskie, T. Dramatyczne, T. Polski), gdzie projektował dek. i kostiumy, często we współpracy z W. Langem i J. Przeradzką. Do jego samodzielnych prac należały m.in. scenografie do „Ucznia diabła” (1947), „Ocalenia Jakuba” (1948), „Skąpca” (1951), „Biegu do Fragala” (1953), „Wesela” (1956), „Anny Kareniny” (1958), „Rewizora” (1960), „Otella” (1961), „Wizyty starszej pani” (1963), „Maskarady” (1964), „Stanisława i Bogumiła” (1966), „Henryka VI na łowach” (1969), „Pierwszego dnia wolności” (1970). Projektował również dla opery we Wrocławiu: np. scenografia do „Damy pikowej” (1959), „Manon Lescaut” G. Pucciniego (1966), „Carmen” (1968), „Barona cygańskiego” (1970). Niekiedy współpracował z teatrami w innych miastach (m.in. scenografia do „Za kulisami” - T. Narodowy, Warszawa 1959, „Opera za trzy grosze” - T. Nowy, Łódź 1961). „Scenografia Aleksandra Jędrzejewskiego to przetłumaczenie obrazu na przestrzeń - pisał M. Wenzel - trójwymiarowe organizowanie przestrzeni”. Artysta „lubi wielkie przestrzenie, otwiera często całość horyzontu. Używa materiałów wrażliwych na światło i potęgujących jego brzmienie: tiule, aksamity, powierzchnie szkliste, matowo fakturowane. Komponuje w całej przestrzeni scenicznej. Światło fascynuje go jako dopełnienie koloru, jakby udźwięcznienie barwy”. W 1955 otrzymał Nagrodę Państwową II st. za prace scenograficzne w T. Polskim we Wrocławiu. W wywiadzie ogłoszonym z tej okazji w „Gazecie Robotniczej” tak mówił m.in. o swojej pracy: „Otóż nie ulega wątpliwości, że aktorowi tym trudniej jest grać, im mniej na scenie jest dekoracji. Ale im mniej jest na scenie dekoracji tym aktor jest bardziej eksponowany, wysuwa się zdecydowanie na pierwszy plan, odgrywa rolę decydującą. Uwagi widza nie rozpraszają dodatkowe szczegóły."
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 2: teatr.15749.1
  S. Łoza, Czy wiesz kto to jest, Warszawa 1938 - loza.1749
  S. Łoza, Czy wiesz kto to jest, Warszawa 1938 - loza.3400x

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Potomkowie - Drzewo
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim