Władysław Franciszek Kocourek (ID: teatr.15971.1)

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980”, t. II, PWN Warszawa 1994:

  KOCOUREK Władysław Franciszek, pseud. W. Karwicz (17 XII 1902 Lwów - 5 IV 1972 Białystok), śpiewak, aktor
  Był synem => Karola Kocourka i => Henryki Borkowskiej, być może bratem aktorki Lili K., mężem aktorki Anieli K. Zubrzyckiej (pseud. Nela Olma). W 1925 ukończył Szkołę Dram. we Lwowie, równocześnie uczył się śpiewu u I. Różyckiej. Według jego własnych informacji, już od 1923 należał jako siła pomocnicza do zespołu operetki lwow., a w 1925-27 występował w zespole operowym T. Polskiego w Katowicach. W sez. 1928/29-1938/39 był solistą opery i operetki lwow., być może z przerwami. Wiadomo, że w sez. 1931/32 występował w operetce bydgoskiej (używał wtedy pseud.). W 1939-41 i 1944-45 śpiewał w ukr. operze we Lwowie. Po II wojnie świat. pocz. (1945-48) należał do zespołu Opery Katowickiej w Bytomiu (pod własnym nazwiskiem), w sez. 1948/49 występował w T. Młodego Widza we Wrocławiu, 1949/50 w T. im. Bogusławskiego w Kaliszu (tu jako W. Karwicz-Kocourek), 1950/51 (do kwietnia) w T. Młodego Widza w Poznaniu. W końcu tego sez. przeniósł się do Opola i grał w sez. 1951/52 w T. Ziemi Opolskiej (jako Karwicz). Od 1952 do końca życia był w T. im. Węgierki w Białymstoku i występował pod własnym nazwiskiem. W pocz. okresie śpiewał drobne partie operowe i operetkowe, takie jak: Neptun („Orfeusz w piekle"), Parpignol („Cyganeria"), Szlachcic II („Halka"), później przeszedł do repertuaru dram. i grał drugorzędne role charakterystyczne, np. Maksyma Zori („Kalinowy gaj"), Kontrolera („Pociąg można zatrzymać"), Lorda („Ballada o człowieku śmiechu"), Aptekarza („Romeo i Julia"), Dozorcy („Niespokojna starość").
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 2: teatr.15971.1

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim