Jerzy Michał Kordowski (ID: teatr.15980.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. KORDOWSKI Antoni Bonifacy (1892- ok. 1942) prawnik, działacz PSL 2°
2. RUTKOWSKI Jerzy Maciej (1890-1972) profesor chirurgii AM 7°
3. RUTKOWSKI Antoni Wincenty (1859-1886) kompozytor, pianista, pedagog 9°
4. SUJKOWSKA Helena (1872-1944), działaczka polityczna i społeczna 10°
5. NORWID-NEUGEBAUER Mieczysław (1884-1954) generał WP, inżynier, minister RP, emigrant 10°
6. ROUGET Mikołaj (1781-1847) pułkownik, topograf, architekt, malarz, litograf 10°
7. SUJKOWSKI Bogusław (1900-1964), leśnik, powieściopisarz 11°
8. SUJKOWSKI Zbigniew (1898-1954), geolog 11°
9. SUJKOWSKI Antoni (1867-1941), minister wyznań religijnych i oświecenia publicznego 11°
10. STROMENGER Karol (1885-1975) krytyk muzyczny, pedagog, kompozytor, radiowiec 11°
11. MODRZEWSKI Jan Ignacy (1869-1962) chirurg, senator, działacz społeczny 11°
12. ŁOWIŃSKI Karol Jan (1871-1936) profesor Akademii Górniczej w Krakowie 11°
13. KRÜGER Edmund (1881-1935) pisarz, publicysta 11°
14. CHMIELEŃSKI Ignacy (ur. 1837) członek Rządu Narodowego 11°
15. CHMIELEŃSKI Zygmunt (1835-1863) wojskowy 11°
16. KOMOROWSKI Ignacy Julian (1774-1846) poseł 12°
17. HLEBOWICZ Antoni Bolesław (1801-1847) urzędnik w służbie carskiej 12°
18. STROMENGER Karol (1848-1895) adwokat, fotograf 12°
19. ŁOWIŃSKA Wanda (1900-1959) działaczka harcerska 13°
20. MELCER Henryk (1869-1928) kompozytor, pianista, dyrygent, dyrektor Konserwatorium 13°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980”, t. II, PWN Warszawa 1994:

  KORDOWSKI Jerzy Michał, pseud. Jur Dowski (2 XI 1893 Warszawa - 1 V 1966 Skolimów k. Warszawy), aktor, reżyser
  Był synem Józefa K. i Zofii z Zaliwskich, bratem aktora Stefana Kordo-wskiego (zob. t. 1), mężem Zofii Wierzejskiej (zob. 1). W 1910 ukończył gimn. w Częstochowie; nast. pracował jako pisarz na Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej. W 1914 ukończył Szkołę Aplikacyjną w Warszawie, nast. służył w wojsku ros.; zdemobilizowany w 1915 z powodu słabego wzroku. Pracował jako urzędnik tow. ubezpieczeniowego w Kijowie, potem w Mińsku Litewskim, gdzie w 1917 zaangażował się do T. Polskiego pod kier. B. Skąpskiego. W 1918 wrócił do Warszawy; pocz. występował w t. objazdowym, potem w t. Mozaika przy ul. Mokotowskiej i z nim wyruszył w marcu 1919 na objazd Wielkopolski. Jesienią 1919 grał w Wilnie (m.in. Księdza w „Weselu"), w 1920 w Wojskowym T. Objazdowym pod kier. B. Oranowskiego. W sez. 1920/21 i 1922/23-1923/24 należał do zespołu T. Narodowego w Toruniu (w sez. 1922/23 jako Jur Dowski), w 1924-32 był w zespole T. Polskiego w Poznaniu. W 1932-35 grał w lwow. T. Miejskich, w sez. 1935/36 w T. Polskim w Katowicach, później w Warszawie: w sez. 1936/37 w T. Letnim, 1937/38-1938/39 w T. Polskim. W 1938 brał też udział w przedstawieniach Warsztatu Teatralnego PIST-u. W okresie międzywojennym grał m.in. Marcelego Stęporka („W małym dworku"), Czeremere („Twardowski na Krzemionkach"), Doktora („Papierowy kochanek"), Błażeja („Gwałtu, co się dzieje"), Benedykta („Stare wino"), Truffaldina („Turandot"), Jaśka („Niespodzianka"), Collinsa („Nowa umowa małżeńska"). Od 1939 przebywał we Lwowie, gdzie w 1939-41 i 1944 grał w Polskim T. Dramatycznym; w czasie okupacji niem. pracował jako robotnik. Z zespołem t. lwow. repatriował się w 1945 do Katowic i w sez. 1945/46 grał w T. Śląskim. Na sez. 1946/47 przeniósł się do Miejskich T. Dramatycznych w Krakowie, w 1947/48 był w T. Polskim w Bydgoszczy, a od sez. 1948/49 do przejścia na emeryturę w 1964 pracował jako aktor i reżyser w T. Polskim w Poznaniu; od 1 III do 1 V 1951 po odejściu W. Horzycy, wraz z S. Orzechowskim i T. Muskatem kierował teatrem. Ostatnie lata życia spędził w Schronisku Artystów Weteranów Scen Pol. w Skolimowie.
  Był cenionym aktorem, chwalonym w recenzjach za znakomity warsztat i kulturę sceniczną. W 1. powojennych grał m.in. Księdza i Ojca („Wesele"), Sędziego („W małym domku"), Fujarkiewicza („Dom otwarty"), Kaleba („Świerszcz za kominem"), Pankracego („Pieczary Salamanki"), Aleksandrowa („Żywy trup"), Pawła z Przemankowa („Ziemia rozdarta"), Dyndalskiego („Zemsta"), Dulskiego („Moralność pani Dulskiej"), Karhana („Brygada szlifierza Karhana"), Curry'ego („Zaklinacz deszczu"), Paprikidesa („Osioł i cień"). Reżyserował b. rzadko, gł. na scenie objazdowej w Poznaniu, m.in. „Sześć godzin ciemności” (1953). Występował także w filmach polskich.
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.17938.4
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 2: teatr.15980.1

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Kuzyni
• Poprzedni brat lub siostra
• Następny brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim