Stanisław Miszczyk (ID: teatr.16682.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. JAGODZIŃSKI Piotr (1889-1943) działacz robotniczy 3°
2. OWCZAREK Zofia (1887-1940) działaczka socjalistyczna 4°
3. BRUDZIŃSKI Polikarp Józef (1874-1917) lekarz, działacz społeczno-narodowy 13°
4. DOMASZEWSKI Wacław (1842-1918) prawnik, dyrektor banku 14°
5. KOLECKI Jan (1776-1859) major, legionista 15°
6. ESTREICHER Karol Józef (1827-1908) bibliotekarz, bibliograf, krytyk 15°
7. CZACHOWSKI Dionizy (1810-1863) pułkownik 16°
8. ŚLASKI Bolesław (1871-1941), prawnik, językoznawca 16°
9. GRABOWSKI Ambroży (1782-1868) księgarz, historyk 16°
10. ESTREICHER Alojzy Rafał (1786-1852) botanik 16°
11. ESTREICHER Stanisław (1869-1939) profesor prawa, bibliograf, publicysta 16°
12. FRAGET Józef (1797-1867) przemysłowiec 16°
13. SURYN Felicjan (1842 lub 1843-1921), powstaniec styczniowy, publicysta 16°
14. SIMMLER Jakub Józef (1823-1868) malarz 16°
15. KWIATKOWSKI Mieczysław (1889-1943) działacz PPS i KPP, publicysta 16°
16. MOŚCICKI Ignacy (1867-1946) chemik, prezydent RP 16°
17. RUDZIŃSKI Jacek (1906-1980) ekonomista, wiceprezes Centralnego Urzędu Planowania 16°
18. SACHNOWSKA Jadwiga (1885-1959) aktorka 16°
19. SACHNOWSKI Antoni Bronisław (1893-1944) inżynier chemik 16°
20. SACHNOWSKI Zygmunt (1880-1933) dziennikarz, grafik 16°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980”, t. II, PWN Warszawa 1994:

  MISZCZYK Stanisław (25 IV 1910 Warszawa - 2 VII 1976 Warszawa), tancerz, choreograf, kierownik baletu
  Był synem Antoniego M., szewca, i Józefy z Jagodzińskich. W 1920-27 uczył się w warsz. szkole baletowej; w 1927-29 był tancerzem baletu T. Wielkiego w Warszawie. Od kwietnia 1929 i w sez. 1929/30 był solistą baletu przy T. Polskim w Katowicach (28 IV 1929 poturbowany przez bojówkę niem. podczas występów z „Halką” w Opolu); w sez. 1930/31 w T. Miejskich we Lwowie. W 1931-32 odbywał służbę wojskową. Od 1932 był ponownie tancerzem T. Wielkiego w Warszawie, od 1934 solistą; oprócz wielu tańców solowych w operach i operetkach wykonywał partię Franciszka („Coppelia"). We wrześniu 1934 brat udział we Wszechsłowiańskim Festiwalu Tańca w Lublanie. Od 1935 współpracował z zespołem F. Parnella (występy w warsz. t. Wielka Rewia), a w 1936 w Balecie Parnella tańczył m.in. na olimpiadzie tanecznej w Berlinie. W sez. 1937/38 był solistą, a w sez. nast. pierwszym solistą Pol. Baletu Reprezentacyjnego, z którym tańczył m.in. w Paryżu (1937), Cannes, Nicei, Marsylii, Lyonie (luty-marzec 1939) i na Wystawie Światowej w Nowym Jorku (czerwiec 1939). Wykonywał m.in. role Pana Młodego („Harnasie") i Amora („Apollo i dziewczyna"). Podczas II wojny świat. występował w jawnych t. warsz.: Stara Mewa (1940) i T. Miasta Warszawy, gdzie od 1943 do wybuchu powstania był kier. baletu; na jesieni 1944 organizował balet w koncesjonowanym przez okupanta Krakowskim T. Powszechnym. Po wojnie pracował jako choreograf i kier. baletu opery w Poznaniu (maj-grudzień 1945 oraz w sez. 1952/53 i 1953/54) i Opery Katowickiej w Bytomiu (1946-sez. 1948/49); w obu tych teatrach zorganizował studia baletowe. W sez. 1949/50-1951/52 i od grudnia 1955 do końca sez. 1958/59 był kier. baletu Opery warszawskiej. Sporadycznie występował jako solista (partia tyt. w „Panu Twardowskim” L. Różyckiego, 1951). Pracował jako choreograf i okresowo kier. baletu w Operetce warsz. (sez. 1954/55 i 1955/56 oraz 1959-61), Operze wrocł. (sez. 1957/58 i 1961/62, 1964), ponownie w Operze im. Moniuszki w Poznaniu (sez. 1960/61), Operetce szczecińskiej (1958, 1961-66), Operze Objazdowej (1963-64), Operetce łódz. (od 1966 do końca sez. 1967/68). Opracował choreografie m.in. w Operetce Śląskiej w Gliwicach (1958, 1959, 1965), Operetce Dolnośląskiej (1960), T. Wielkim w Warszawie (1965) oraz w t. dram., np. Polskim w Poznaniu (1946), Klasycznym w Warszawie (1960) i Polskim w Szczecinie (1964). W sez. 1968/69 wrócił na stanowisko kier. baletu (od sez. 1970/71 - choreografa) T. Wielkiego w Warszawie i tam uzyskał emeryturę od 1 I 1972. „Zgrabny i utalentowany” tancerz, należał do najpłodniejszych choreografów pol. po II wojnie światowej. „Kompozycja choreograficzna Miszczyka rozwija się zawsze logicznie, dzięki czemu jest czytelna, przezroczysta i przejrzysta. Nigdy nie ma na scenie tłoku, chaosu ni gmatwaniny tak często rozsypujących nasze balety” pisał A.M. Swinarski. Wśród wystawionych przez niego baletów należy wymienić: „Jezioro łabędzie” (1953, 1956, 1961), „Coppelię” (1963, 1964). Szczególnie zasłużył się w propagowaniu baletów pol. kompozytorów; w jego choreografii ukazały się: „Pan Twardowski” (1948, 1951, 1957, 1962, 1965), „Swantewit” (1949), „Harnasie” i „Serenada” M. Karłowicza (1951), „Bursztynowa panna” (1961) oraz praprem.: „Z chłopa król” G. Bacewiczówny, „Zabawa w Lipinach” (Poznań 1954) oraz „Mazepa” T. Szeligowskiego (Warszawa 1958).
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 2: teatr.16682.1

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Kuzyni
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim