W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej; wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.
- NIEMYSKI Stanisław (1904-1962) dziennikarz, działacz socjalistyczny 2°
- NAGIEL Henryk (1859-1899) dziennikarz, działacz polonijny 6°
- KWAŚNIEWSKI Stefan (1898-1944) dziennikarz, felietonista 8°
- RAFALSKI Walenty (1824? -1894) bibliograf, księgarz, nakładca, wydawca 12°
- ROLIŃSKI Feliks Bronisław (1873-1972) malarz, nauczyciel rysunków, profesor ASP 12°
- DRZEWIECKI Józef (1860-1907) lekarz homeopata 12°
- DZIANKOWSKI Ludwik (ur. ok. 1854) działacz socjalistyczny 12°
- KOROTYŃSKI Bruno Wincenty (1873-1948) dziennikarz, kolekcjoner 12°
- KACZYŃSKI Antoni (1874-1925) generał dywizji 12°
- CZERNIEJEWSKI Stanisław Kostka (1836-1903) wydawca, redaktor 12°
- PŁASKOWICKA-DZIANKOWSKA Zofia (ur. 1855) krawcowa, działaczka socjalistyczna 13°
- FRAGET Józef (1797-1867) przemysłowiec 13°
- BALDAUF Franciszek Ksawery (zm. 1858) lekarz 13°
- JANKOWSKI Czesław Marian (1880-1940) adwokat, instruktor harcerski 13°
- ROGOZIŃSKI Julian (1912-1980) tłumacz, krytyk literacki, eseista 13°
- POGORZELSKI Walery (1870-1941) ksiądz, działacz społeczny, historyk 13°
- POGORZELSKI Eugeniusz Bronisław (1867-1934) generał dywizji 13°
- KOROTYŃSKI Wincenty (1831-1891) poeta, dziennikarz 13°
- CHĘCIŃSKI Jan Konstanty (1826-1874) aktor, reżyser, poeta, pisarz 14°
- KOROTYŃSKI Władysław Rajmund (1866-1924) publicysta, historyk 14°
Uwagi
„Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980”, t. II, PWN Warszawa 1994: NIEMYSKI Bolesław (24 V 1908 Wilno - 3 XI 1972 Warszawa), śpiewak, aktorBył synem Wiktora Rocha N., lekarza, i Jadwigi z Pruszyńskich, pianistki, mężem Lidii z Gerłowskich. W 1927 w Warszawie zdał maturę w Gimn. im. Zamoyskiego, nast. studiował w Wyższej Szkole Muz. im. Chopina (teoria u B. Woytowicza, śpiew u W. Brzezińskiego), którą ukończył w 1938. Od 1933 do wojny brał udział w koncertach estradowych, m.in. w imprezach ORMUZ-u (Organizacja Ruchu Muzycznego). W 1934 otrzymał wyróżnienie na Konkursie Młodych Talentów w Konserwatorium Warszawskim. Od stycznia 1939 występował też w PR. W czasie okupacji niem. organizował tajne koncerty, śpiewał m.in. w kawiarni B. Woytowicza (do czerwca 1944), a także kontynuował naukę śpiewu u A. Didura. Po wojnie złożył egzamin eksternistyczny w łódź. ZASP-ie i wyjechał do Piotrkowa Trybunalskiego, gdzie założył T. Domu Kultury i Sztuki (wystawiono tam z amatorami m.in. „Pana Twardowskiego”, „Śluby panieńskie”, fragm. „Halki"). W 1946 grał w łódz. T. Robotniczym (m.in. Karola w „Radcach pana radcy") i dorywczo w T. Syrena. Potem, do 1948, pracował w Centralnym Biurze Koncertowym w Warszawie; równocześnie w 1947 grał w szkolnym T. YMCA (Albin w „Ślubach panieńskich"). We wrześniu 1948 został przyjęty do zespołu warsz. Opery i śpiewał mniejsze partie barytonowe (z ważniejszych - Maciej w „Strasznym dworze”, 1949). Od września 1949 do maja 1950 pracował jako aktor i śpiewak w T. Dramatycznych w Częstochowie (m.in. Burmistrz w „Nowym Don Kichocie"). Od maja 1950 był aktorem scen warsz., najpierw T. Dzieci Warszawy (od października t.r. pn. T. Nowej Warszawy), potem do 1953 - T. Nowego, gdzie grał m.in. Egeusza i Filostratesa („Sen nocy letniej"), Gospodarza („Swobodny wiatr"). W 1954-57 był instruktorem w warsz. świetlicach, a jako śpiewak, pianista i konsultant wokalny był niekiedy angażowany do sztuk muz. w różnych teatrach. W sez. 1958/59 zajmował stanowisko dyr. Warsz. Tow. Muz., później pedagoga w ognisku muz. im. Karłowicza, a od 1964 pedagoga-wokalisty w Centralnym Zespole Artyst. Wojska Polskiego. Należał do aktywnych działaczy SPAM-u
„Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 2: teatr.16704.1
Epitafium na cm. Powązkowskim: Ś.P. BOLESŁAW NIEMYSKI ARTYSTA ŚPIEWAK PEDAGOG ZM. 3.XI.1972 R.
źródła:
- pogrzeb: Urz. M. st.W-wy http://cmentarze.um.warszawa.pl/pomnik.aspx?pom_id=58589
|
|