Jan Mieczysław Niwiński (ID: teatr.16708.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. PICHELSKI Jerzy (1903-1963) aktor teatralny i filmowy 3°
2. MITTELSTAEDT Jan (1819-1890) powstaniec 1848, ekonomista 6°
3. GAWROŃSKI Wojciech (1868-1910) kompozytor, pianista 7°
4. MICIŃSKI Tadeusz Teodor (1873-1918) pisarz 8°
5. CHRZANOWSKI Łukasz Piotr (1797-1871) prawnik 9°
6. STOKOWSKI Jan (ok.1742-1794) konfederat barski, konsyliarz Rady Nieustającej 9°
7. REMBOWSKI Marian (1878-1961) inżynier mechanik, wojewoda łódzki i białostocki 10°
8. ROŚCISZEWSKA Marcelina Józefa (1875-1949) pedagog, działaczka niepodległościowa i kulturalnooświatowa 10°
9. ŚWIERCZYŃSKI Jan (1897-1969) generał brygady WP 10°
10. GRABSKI Stanisław (1871-1949) polityk, ekonomista, publicysta 10°
11. GRABSKI Władysław (1874-1938) minister skarbu, polityk, ekonomista 10°
12. BACCIARELLI Marceli (1731-1818) malarz, Włoch 10°
13. ŁĄCZKOWSKA Maria Felicja (1859-1932) nauczycielka, działaczka społeczna i oświatowa 10°
14. BACCIARELLI Fryderyka (ok. 1735-1812) miniaturzystka 10°
15. GOLTZ Jerzy Wilhelm (zm. 1767) marszałek konfederacji toruńskiej dysydentów 10°
16. GOLTZ Henryk (1720- ok. 1780) generał wojsk koronnych 10°
17. GOLTZ August Stanisław (zm. po 1788) drugi marszałek konfederacji toruńskiej dysydentów 10°
18. SUCHECKI Ignacy (zm. 1803), chorąży mniejszy sieradzki, poseł 10°
19. MALESZEWSKI Tytus (1827-1898) malarz 10°
20. STARZYŃSKI Ignacy Dominik Kajetan Wawrzyniec (1776-ok. 1850), ziemianin, przedsiębiorca, poseł na Sejm Królestwa Polskiego 1830/1 r. 10°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980”, t. II, PWN Warszawa 1994:

  NIWIŃSKI Jan Mieczysław, właśc. Księżyk (17 III 1900 Łomża - 22 III 1972 Kraków), aktor
  Był synem Stanisława Księżyka, pracownika administracji wojskowej, i Eleonory z Edukiewiczów, bratem aktorki Zofii Niwińskiej, mężem Ireny z Małachowskich, 1° v. Mścichowskiej, malarki. Naukę rozpoczętą we Włocławku kontynuował w czasie I wojny świat. w szkole średniej w Moskwie. Był wolnym słuchaczem Studia Moskiewskiego T. Artyst. K.S. Stanisławskiego i pracował w atelier film. „Neptun” pod dyr. N.W. Turkina. W filmie „Chuligan i panna” debiutował u boku W. Majakowskiego (wspomnienia z tego okresu pt. „Nie tylko w atelier” zamieścił w „Kulturze” 1967). Po powrocie do Polski, w 1918-20 odbył służbę wojskową jako ochotnik. Na pocz. 1920 występował w T. Dramatycznym w Warszawie, m.in. jako Oberon („Sen nocy letniej") i Romeo („Romeo i Julia"), prowadził też, wg własnej relacji, nadprogramowe wykłady z teorii i praktyki Stanisławskiego w szkole dram. S. Wysockiej. Równocześnie sam kształcił się w Warsz. Szkole Dram., którą ukończył w 1921. W 1921-24 grał w T. Polskim, m.in. Aktora pierwszego („Hamlet"), Wozniesieńskiego („Żywy trup"), Goszczyńskiego („Noc listopadowa"). Wyjeżdżał też na występy gościnne, np. w 1921 z zespołem B. Bronowskiej do Włocławka, w 1923 z aktorami warsz. T. Komedia do Sosnowca, Częstochowy, Włocławka, Inowrocławia, Płocka, Zamościa, Zwierzyńca, Kalisza i Radomia. W sez. 1924/25 występował w T. Miejskim w Grudziądzu, m.in. w roli Erosa („Eros i Psyche"); uważano go wówczas za „amanta o pięknych warunkach”. Jesienią 1925 z zespołem aktorów warsz. odwiedził Radom, Kielce i Kalisz. Równocześnie kończył studia filoz. na Uniw. Warsz.; do końca sez. 1925/26 występował w T. im. Fredry (np. Major w „Posiewie wojny"), w 1926-27 uczestniczył w objazdach wil. T. Reduta z „Księciem Niezłomnym”, 1928-31 występował w T. Narodowym, Nowym, Letnim. Po opuszczeniu Warszawy, w 1931-35 był aktorem T. Nowego w Poznaniu, w sez. 1935/36 wziął udział w objeździe pozn. T. Narodowego pod kier. Z. Szczerbowskiego po miejscowościach woj. pozn., łódz. i warszawskiego. Współpracował z pozn. T. Akademickim, w którym wystawił „Legion”. W czerwcu 1936 grał w T. Małym w Warszawie („Lord i Hiszpanka"). W 1936-39 należał do zespołu T. Miejskich w Łodzi, latem 1939 grał w łódz. T. Letnim Bagatela. W czasie II wojny świat. przebywał na Węgrzech; w 1942-43 uczył się reżyserii w szkole przy T. Narodowym w Budapeszcie, później został aresztowany i wywieziony do obozu. Po wojnie występował w Krakowie; w sez. 1945/46 w T. im. Słowackiego i, wg własnej relacji, w T. Powszechnym im. Żołnierza Polskiego, 1946-48 w T. Kameralnym TUR (od 1947 pn. T. Powszechny TUR). W sez. 1948/49 był w T. im. Żeromskiego w Kielcach i Radomiu, w 1949-52 w T. im. Wyspiańskiego w Katowicach, 1952-65 w T. Młodego Widza (od 1958 pn. Rozmaitości) w Krakowie. W okresie powojennym grał takie role, jak: Kanalarz („Wariatka z Chaillot"), Doktor Dussel („Pamiętnik Anny Frank"), Paravicini („Pułapka na myszy"), Złotnik („Komedia omyłek"), Włas („Dalekie"), Mahdi („W pustyni i w puszczy"); reżyserował „Worobiowe góry” (Kraków 1952). Od 1 IX 1965 przeszedł na emeryturę. Z powodu choroby serca w ostatnich latach pracy występował rzadko, pracował natomiast z młodzieżą w zespołach amat. w Nowej Hucie, był entuzjastą poezji i żywego słowa. We wspomnieniu pośmiertnym w „Dzienniku Polskim” napisano, że swym młodym wychowankom „obok umiejętności pięknej recytacji wpajał ukochanie ojczystej literatury i teatru”. Pracę scen. łączył od początku z działalnością literacką. Ogłaszał drukiem nowele (pierwszy zbiór „Zielony karnawał” w 1926), powieści („Nellimore”, „Walka o władztwo nad światem"), utwory scen. (np. „Wczoraj, dziś i jutro”, wystawione w 1939 w Kaliszu, „Biała śmierć”, „Konsul i panna"). Był wieloletnim członkiem ZaiKS-u.
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 2: teatr.16708.1
  Epitafium na cm. Powązkowskim:
  JAN NIWIŃSKI
  AKTOR - PEDAGOG
  1900 - 1972
  
  S. Łoza, Czy wiesz kto to jest, Warszawa 1938 - loza.6127

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Kuzyni
• Następny brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim