Władysław Adam Szeptycki (ID: teatr.17644.1)

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980”, t. II, PWN Warszawa 1994:

  SZEPTYCKI Władysław Adam (24 XII 1915 Rudki k. Lwowa - 10 VI 1980 Warszawa), śpiewaki reżyser
  Był synem Gustawa i Konstancji Sz., mężem Zofii z Niżyńskich. W 1930-37 uczęszczał do gimn. w Samborze; zarabiał jednocześnie na utrzymanie jako robotnik. Od 1938 kształcił głos w konserwatorium lwow. u W. Kaczmara. W 1940-41 był solistą ukr. T. Opery i Baletu we Lwowie; w czasie okupacji niem. uczył się w szkole handlowej, w 1944 powrócił do pracy w teatrze. W październiku 1945 wraz z grupą pol. śpiewaków przyjechał ze Lwowa na Śląsk i zaangażował się do zespołu solistów Opery Katowickiej w Bytomiu. W lipcu 1946 przeniósł się do Opery Dolnośląskiej we Wrocławiu. Należał do inicjatorów utworzenia Operetki Dolnośląskiej. Od 1955 występował na obu scenach muz. Wrocławia: w Operze do końca sez. 1972/73, w Operetce do końca sez. 1978/79. Jego najlepszą rolą był Alfred („Traviata”, 1947); chwalony był także jako Pinkerton („Madame Butterfly”, 1946) i Caniol („Pajace”, 1948). Śpiewał wiele drobnych partii operowych, takich jak: Lord Artur („Łucja z Lammermooru"), Spoletta („Tosca"), Beppo („Pajace"), obok ról charakterystycznych, jak Pan Damazy („Straszny dwór"), czy Jeroszka („Kniaź Igor"). W operetkach grał m.in. Alfreda („Zemsta nietoperza"), Gustawa („Clivia"), Giulia („Czarujący Giulio"). Był tenorem, lirycznym, w 1946-48 próbował też z powodzeniem partii dramatycznych. Reżyserował wznowienia „Zemsty nietoperza” (1958), „Manewrów jesiennych” (1959), „Pajaców” (1964). W obu zespołach teatr, był użyteczny na scenie i działał społecznie.
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 2: teatr.17644.1
  

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim