Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980”, t. II, PWN Warszawa 1994:

  DETKOWSKI Leopold Edmund (15 XI 1891 Warszawa - 13 II 1980 Poznań), aktor, śpiewak
  Był synem maszynisty kolejowego Adama D. i Marii z Jarczaków, mężem najpierw Ireny Detkowskiej z domu Rode (zob. t. 1; ślub 11 II 1919 w Lublinie), potem Stanisławy Iłżeckiej z domu Skulskiej. Uczył się w gimn. filol. w Warszawie na Pradze; ok. 1912 studiował w Kazaniu. Występy na scenie rozpoczął w styczniu 1915 w T. Polskim pod dyr. F. RychłowskiegoWysockiego, m.in. grał rolę Jana („Chrapanie z rozkazu”, 1915); nast. od maja 1916 w zespole pod kier. F. Kosińskiego w sali Klubu Pol. „Ogniwo"; później, jak sam podawał, w T. Studya pod dyr. S. Wysockiej. W zespołach pol. w Kijowie występował podobno do 1918. W tymże roku powrócił do Polski i występował w Kielcach, a od 1918 do 1922 w teatrze w Lublinie. Od sez. 1922/23 do końca 1924/25 był aktorem teatrów wileńskich; występował zarówno w repertuarze dram. jak i operetkowym, m.in. jako Sołtys („Klątwa"), Jan („Śluby panieńskie"), Eugeniusz („Księżniczka czardasza"), Książę Leopold („W noc majową"). W sez. 1925/26 występował w Grodnie pod dyr. F. Rychłowskiego. Od sez. 1926/27 do II wojny świat. ponownie występował w Wilnie, najpierw w T. Polskim Lutnia, nast. w T. Miejskich. Początkowo grał gł. w repertuarze dram., m.in. Leona („Wielki człowiek do małych interesów"), Łąckiego („Złote runo"), Dyndalskiego („Zemsta"), a w 1. trzydziestych najczęściej w operetce i komedii muz. w T. Lutnia i Letnim, np. Achillesa („Piękna Helena"). W sierpniu 1936 wraz z zespołem operetki wil. występował gościnnie w T. im. Słowackiego w Krakowie, m.in. jako Wójt („Wiktoria i jej huzar"), Antonio („Carewicz"), Hawley („Rose Marie"). Podczas II wojny świat. przebywał nadal w Wilnie; w 1939-41 występował w pol. T. Muzycznym Lutnia, m.in. jako Oberżysta („Sztygar"). W 1941- 44 pracował w aptece. Od października 1944 należał do zespołu Polskiego T. Komedii Muzycznej; w 1945 przeszedł do zespołu Polskiego T. Dramatycznego i w lutym t.r. grał tu m.in. Rembę („Damy i huzary"). W kwietniu 1945 z zespołem tego teatru repatriował się do Torunia. Od 1945 do końca sez. 1948/49 występował w T. Ziemi Pomorskiej w Toruniu; od sez. 1949/50 do końca 1960/61 w T. Dramatycznych w Poznaniu (T. Polski, Nowy, Komedia Muzyczna oraz Scena Objazdowa). Od 1 X 1961 przeszedł na emeryturę, ale jeszcze sporadycznie występował. Najważniejsze role powojenne D. to m.in. z Torunia (okres dyrekcji W. Horzycy): Chryzald („Szkoła żon"), Egeusz („Sen nocy letniej"), Ciaputkiewicz („Grube ryby"), Baron Montrichard („Walka kobiet"), Żyd i Upiór („Wesele"), Żewakin („Ożenek"), Dyrektor teatru („Nitouche"), Ciuciumkiewicz („Dom otwarty"); z Poznania: Dulski („Moralność pani Dulskiej"), Ozryk („Hamlet"), Lickcheese („Szczygli zaułek"), Wawrzyniec („Krakowiacy i Górale"), Doktor („Pierwszy dzień wolności"); ostatnie - Julian („Łowcy głów"), Gold („Zazdrość i medycyna").
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.18560.4
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 2: teatr.18030.1
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 2: teatr.18030.6

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim