„Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980”, t. II, PWN Warszawa 1994:
PIASECKA Stanisława, zamężna Skinder (12 I 1918 Odessa - 31 X 1976 Łódź), śpiewaczka, aktorkaByła córką Benedykta P., pszczelarza i instruktora ogrodnictwa, i Heleny z Chodakowskich, żoną => Kazimierza
Skindera (ślub przed 1958). W 1922 rodzina P. przeniosła się do Wilna. W 1935 P. ukończyła gimn. panien benedyktynek i została przyjęta do wil. T. Lutnia jako statystka i chórzystka, wkrótce jednak zaangażowała się do t. rewiowego przy ul. Ostrobramskiej. Jednocześnie uczyła się śpiewu, m.in. u A. Wilińskiego i M. Sobolewskiej i gry scen. w studio dram. M. Szpakiewicza. W 1937 zdała eksternistyczny egzamin i została przyjęta do ZASP-u; wróciła do zespołu Lutni już jako aktorka i śpiewaczka, grając do 1941 - jak sama wspominała - role „od wodewilistki do primadonny”. Podczas okupacji niem. zajmowała się handlem i pracowała jako woźna w fabryce. Po wyjściu wojsk niem. z Wilna brała udział w koncertach pol. (m.in. w szpitalach); w końcu 1944 występowała w t. rewiowym Ali-Baba. W maju 1945 wraz z zespołem T. Lutnia repatriowana do Torunia, brała tam udział w koncertach w szpitalach, a nast. przeniosła się do Łodzi, gdzie utworzono T. Komedii Muzycznej Lutnia. Grała w nim do 1947, a w 1947-50 występowała w t. Bagatela i Osa. Od 1951 należała do zespołu Połączonych T. Muzycznych (od 1953 pn. T. Muzyczny, od 1956 Operetka, a od 1972 znów T. Muzyczny); 31 I 1974 przeszła na emeryturę. Przed wojną śpiewała m.in. Wiktorię („Wiktoria i jej huzar"); w 1946 o jej roli Lizy („Hrabina Marica") pisał E. Csató: „Dużym wdziękiem, przyjemnym, świeżym głosem i coraz lepszą techniką śpiewaczą odznacza się Piasecka. Powinna ona starać się o coraz doskonalsze opanowanie czysto aktorskich środków wyrazu scenicznego, co w połączeniu z jej bezpośredniością dałoby bardzo dobre wyniki”. Grała też m.in.: Katarzynę i Margot („Król włóczęgów"), Julię („Hrabia Luksemburg"), Mi („Kraina uśmiechu"), Hrabinę Anastazję („Księżniczka czardasza"), Pepitę („Swobodny wiatr"), Klarę („Słomkowy kapelusz"), Sylwianę („Wesoła wdówka"), Idę („Zemsta nietoperza"), Tangolitę („Bal w Savoyu").
Stanisława Piasecka
(ID: teatr.18141.1)
