W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej; wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.
- DZIEKOŃSKI Józef Pius (1844-1927) architekt 4°
- PIOTROWSKI Tadeusz Szymon (1858-1918) dyrektor banku, działacz społeczny i oświatowy 4°
- SAMPŁAWSKI Franciszek Ksawery (1803-1866) ksiądz, działacz społeczny 5°
- RAYSKI-KIETLICZ Konstanty (1868-1924) malarz, działacz kulturalny, etnograf 5°
- EPSTEIN Adam (1799-1870) bankier, filantrop 6°
- DZIEKOŃSKI Tomasz Sylwester (1790-1875) pedagog, tłumacz 6°
- JACKOWSKI NOSTITZ Henryk (1885-1948) malarz, witrażysta 6°
- JACKOWSKI Hiacynt (1805-1877) działacz narodowy 6°
- EPSTEIN Jakub (1771-1843) kupiec, filantrop 7°
- DZIEKOŃSKI Józef Bohdan (1816-1855) pisarz, malarz, rytownik 7°
- EPSTEIN Władysław (1838-1910) inżynier 7°
- GUTTRY Aleksander (1813-1891) spiskowiec, powstaniec 7°
- ŁUKOSKI Kazimierz (1890- po 1939) generał brygady WP 7°
- GLÜCKSBERG Natan (1780-1831) księgarz, drukarz, wydawca 7°
- GLÜCKSBERG Gustaw Leon (1807- po 1863) księgarz, wydawca 8°
- GLÜCKSBERG August Emanuel (1804-1894) księgarz, wydawca 8°
- GLÜCKSBERG Henryk Emanuel (1802-1870) tłumacz, publicysta 8°
- GLÜCKSBERG Krystian Teofil (1796-1876) księgarz, wydawca, typograf 8°
- EPSTEIN Józef (1795-1876) bankier, filantrop 8°
- EPSTEIN Jan (1805-1885) bankier, przemysłowiec 8°
Uwagi
„Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980”, t. II, PWN Warszawa 1994: ZIELIŃSKA Janina (21 I 1893 lub 1898 Warszawa - 29 VII 1969 Warszawa), aktorkaByła córką Józefa Z. i Haliny z Pinińskich, siostrą aktorki Marii Bąbolskiej. W 1913-15 była słuchaczką warsz. Szkoły Aplikacyjnej. Po jej ukończeniu w sez, 1915/16 grała w T. Rozmaitości, m.in. Nike Trojańską („Noc listopadowa") i Annę („Tamten"), ale nie miała stałego engagement. W 1916 brała też udział w organizowanych w Warszawie przedstawieniach studenckich grając m.in. Żonę („Nie-Boska komedia"). W sez. 1917/18 uczestniczyła w objeździe z K. Adwentowiczem, nast. występowała w Lublinie w zespole H. Halickiego, a w 1919 w t. Ul (możliwe, że w Lublinie była już wcześniej, ale trudno ustalić to z całą pewnością, bo równocześnie działała tam Sabina Zielińska (zob. t. 1). W 1920 występowała znów w zespołach objazdowych, m.in. z L. Dunin, W pierwszej poł. 1921 należała do zespołu T. Dramatycznego w Warszawie, od lipca 1921 do 1923 występowała w T. Rozmaitości, w sez. 1923/24 w Reducie, 1924/25 w T. Nowym w Poznaniu, w 1925-27 w zespole Reduty w Wilnie i w objazdach, w sez. 1927/28 znów w pozn. T. Nowym, a 1928/291 ponownie w wil. Reducie. W 1929-33 nie miała, jak się zdaje, stałego engagement, występowała dorywczo w t. warszawskich, m.in. w T. Narodowym (1932), T. im. Zapolskiej (1933), a także podobno w Lublinie. W sez. 1933/34 należała do zespołu T. Wołyńskiego w Łucku. W 1934-38 uczestniczyła w objazdach Reduty, a 1938-39 kierowała (wraz z S. Orzechowskim i J. Lubicz Lisowskim) objazdowym zespołem pn. T. Ziem Centralno-Wschodnich. Po II wojnie świat. uczestniczyła w 1945 w organizowaniu T. Woj. Kieleckiego. W sez. 1945/46 występowała w T. Kameralnym TUR w Krakowie, w 1946-54 tamże w T. Miejskich, potem Państw, T. Dramatycznych, a od 1954 w Starym T., gdzie pozostała do przejścia na emeryturę (1 IX 1967), a i potem grywała niewielkie role. Wkrótce po debiucie pisano o niej w książce „Teatry polskie w Warszawie": „ma bardzo korzystne warunki artystyczne: wzrost dobry, piękne oczy, głos wdzięczny, wybitną inteligencję i pewne tragiczne zamyślenie w wyrazie pełnego melancholii oblicza”. A. Sikorski określał jej emploi jako „role amantek dramatycznych i salonowe”. W pocz. okresie pracy grywała m.in. takie role, jak: Maria („Warszawianka"), Julia („Chwast"), Pani de Ferieres („Eskapada"), Amelia („Mazepa"), Bela („Burmistrz Stylmondu"), po II wojnie świat. m.in.: Wdowa („Ich czworo"), Marcelina („Wesele Figara"), Siostra Helena („Port Royal"), Pani Helseth („Rosmersholm), Czepcowa („Wesele"). Omawiając jej grę w roli Julii („Dom kobiet"), K. Brończyk jako zasługę podkreślał utrzymanie się „w granicach dyktowanych dobrym smakiem i postulatem jedności obrazu”. Związana w okresie międzywojennym z Redutą należała do osób obdarzanych przez J. Osterwę największym zaufaniem.
„Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 2: teatr.18585.1
Epitafium na cm. Powązkowskim: Ś.P. JANINA ZIELIŃSKA AKTORKA TEATRU REDUTA I TEATRU SŁOWACKIEGO W KRAKOWIE ZMARŁA DN. 29.VII.1969 R.
źródła:
- pogrzeb: Urz. M. st.W-wy http://cmentarze.um.warszawa.pl/pomnik.aspx?pom_id=11680
|
|