Olga Józefowicz (M.J. Minakowski, Genealogia potomków Sejmu Wielkiego)

„Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980”, t. II, PWN Warszawa 1994:

OLGINA Olga, właśc. O. Józefowicz, 1° v. Maywalt, 2° v. Mackiewicz, pseud. Irena Larar, Larrar, także O. Łazarska, Łuzarska (24 VI 1904 Jarosław nad Wołgą - 30 I 1979 Łódź), śpiewaczka
Była córką Feliksa Józefowicza, urzędnika, i Olgi Józefowiczowej, pseud. Olghina (zob. t. 1), żoną Mieczysława Maywalta, prawnika (ślub w 1925), potem Zygmunta Mackiewicza, rotmistrza ułanów (ślub 30 XII 1936). Ukończyła w Piotrogrodzie Gimn. św. Anny i studia w klasie fortepianu w konserwatorium (dyplom wystawiony 22 VI 1920). Głos kształciła pod kier. matki. Występowała jako pianistka w Wilnie. Debiutowała tam 1 XII 1922 (pod pseud. Irena Larar, Larrar) w partii Violetty („Traviata"). Prawdopodobnie ona, pod nazwiskiem Łazarska, Łuzarska (Olga Józefowiczówna z Wilna), była aspirantką ZASP-u w 1923. Do kwietnia 1924 (lub dłużej), nie należąc do zespołu t. wil., śpiewała (nadal pod pseud. Larar) pierwszoplanowe role sopranowe, m.in. Małgorzatę („Faust"), Rozynę („Cyrulik sewilski"), Oskara („Bal maskowy"), Olimpię („Opowieści Hoffmanna"), a także partie operetkowe, np. tyt. W „Japonce”. Miała „wdzięk w tańcach, subtelność gry mimicznej obok ładnego głosu, muzykalności i zdolności aktorskiej” pisał M. Józefowicz. W 1925 i 1926 występowała w Jugosławii (Belgrad, Zagrzeb, Lubiana, Osijek) w głównych partiach sopranowych. Przyjęła po matce pseud. Olgina, którego używała do końca życia. W sez. 1926/27 śpiewała gościnnie w operze w Katowicach. W marcu 1927 debiutowała w warsz. T. Wielkim (tyt. partia w „Traviacie") i w sez. 1927/28-1932/33 była solistką opery warszawskiej. Obok występów scen. dawała recitale pieśni, np. w Krakowie (1926), Wiedniu (1927), w krajach nadbałtyckich (1928), Wilnie i Londynie (1929) oraz w radiu. W 1928-29 wytwórnia płyt Decca-Record w Londynie dokonała nagrań jej głosu. Śpiewała też gościnnie na scenach operowych Lwowa (1929, 1932), Katowic (sez. 1930/31), Krakowa (1931), Poznania (1933) - tu też w T. Wielkim występowała stale w sez. 1933/34 i 1934/35. Od powtórnego zamążpójścia do wybuchu II wojny świat. sporadycznie występowała na scenach operowych i estradach oraz w radiu; koncertowała w Londynie i Glasgow. Podczas wojny mieszkała w Wilnie; jesienią 1939 występowała w operetkach w T. Lutnia; nast. zajęła się pracą pedag., w 1940-42 i 1944-45 uczyła śpiewu w wil. konserwatorium; w 1942-44 utrzymywała się z pryw. lekcji i sprzedaży rzeczy osobistych. Od października 1944 była na liście zespołu Wil. T. Komedii Muzycznej (pod nazwiskiem Mackiewiczowa), ale nie wiadomo, czy występowała. Repatriowana do Polski zamieszkała w Łodzi, gdzie 15 V 1945 podjęła pracę pedag. w Ludowym Instytucie Muz., a od 1947 w PWSM, w której w 1959-72 była dziekanem Wydz. Wokalno-Aktorskiego, a od 1973 kierowała Katedrą Wokalistyki. Równocześnie w 1945-65 uczyła śpiewu solowego w średniej szkole muz. w Łodzi i w 1954-68 w PWSM w Warszawie. Była jurorem wielu konkursów śpiewaczych, m.in. w 1963 w Tuluzie. Przeszła na emeryturę 1 X 1977. Obchodziła jubileusz pięćdziesięciu pięciu lat pracy artyst. i pedag. w T. Wielkim w Łodzi 29 XII 1977.
Jej koncert w Krakowie w 1926 Z. Jachimecki ocenił jako „rewelacyjny popis techniki koloraturowej, muzykalności, inteligencji i pięknego głosu”. Po debiucie warsz. w 1927 L. Binental odnotował „pierwszorzędny talent wokalny, głęboką muzykalność, wysokie przygotowanie techniczne, swobodną, szlachetną grę sceniczną”, a M. Gliński „nieprzeciętne uzdolnienia w kierunku operowym”. Do najlepszych jej partii należały: tyt. w „Traviacie” i „Lakme”, Panna Ewa („Hrabina"), Fiordiligi („Cosi fan tutte"), Norma („Don Pasquale"), Elwira („Don Juan"), Gilda („Rigoletto"), Małgorzata („Faust"), Leila („Poławiacze pereł"), Oscar i Amelia („Bal maskowy"); śpiewała też z powodzeniem role operetkowe, np. Księżniczka Elżbieta („Piękny jest świat"), Gabriela („Wiedeńska krew"), Rozalinda („Zemsta nietoperza"). Była autorytetem w dziedzinie wokalistyki i wybitnym pedagogiem. Wśród jej uczennic były: Z. Rudnicka, T. Wojtaszek-Kubiak i T. Żylis-Gara, która tak scharakteryzowała pedag. sukcesy O.: „Hartowała zawziętość i fanatyzm wobec sztuki, przekazywała wiedzę i doświadczenie”, „rozbudziła wrażliwość - a zarazem odporność”.

Olga Józefowicz (ID: teatr.19425.1)

Rodzice

śluby i dzieci, wnuki, i do prawnuków

Uwagi

	Mąż (ślub: dnia 2 II 1925): Zaloguj się, bohater Czy wiesz kto to jest 1894- , (Rodzice : Zaloguj się ?1860- & Zaloguj się, artykuł w Nekrologii ?1860-1939)
	Mąż (ślub: dnia 30 XII 1936): Zaloguj się ?1910