Leokadia Jurdzińska (ID: teatr.20152.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. RYLL Ludwik Aleksander (1842-1862) litograf, spiskowiec 17°
2. NIEDZIELSKI Józef (1899-1938) robotnik, działacz komunistyczny 17°
3. RAŻNIEWSKI Józef Leon (1883-1942) inżynier górnik, działacz społeczny 17°
4. RAŻNIEWSKI Stanisław (1885-1951) inżynier górnik 17°
5. STĘPNIEWSKI Leon (1889-1971) księgarz 17°
6. FUDAKOWSKI Zygmunt Joachim (1830-1895) inżynier górniczy 17°
7. SKŁODOWSKI Zdzisław Józef (1841-1914) prawnik, powstaniec 1863 r., tłumacz utworów literackich 17°
8. MIKULSKI Tytus (1843-1907) Śpiewak, pedagog, kompozytor 18°
9. RUDZIŃSKI Henryk (1885-1967) lekarz chorób wewnętrznych, zakaźnych, dziecięcych, działacz społeczny 18°
10. ROSTWOROWSKI Stanisław (1785-1837) oficer napoleoński, ziemianin 18°
11. RÓŻYCKI-KOŁODZIEJCZYK Tadeusz (1887-1953) pułkownik dyplomowany, biolog, historyk wojskowy 18°
12. SKŁODOWSKI Józef h. Dołęga (1804-1882) pedagog, dyrektor gimnazjum w Lublinie 18°
13. MOGILNICKI Tadeusz Michał (1879- po 1939) pediatra, dyrektor szpitala w Łodzi 18°
14. FUDAKOWSKI Ignacy (1808-1891) ziemianin 18°
15. JERZMANOWSKI Erazm Józef (1844-1909) przemysłowiec, mecenas nauki 18°
16. SIEDLECKI Nikodem (1866-1931) ksiądz, pisarz 18°
17. KOSZUTSKI Kazimierz (1836-1903) powstaniec 1863, rolnik, ekonomista 18°
18. GUTAKOWSKI Wacław Wiktor (1790-1882) pułkownik 18°
19. DĄMBSKI Stanisław (1724-1802) starosta dybowski 18°
20. MANTEUFFEL Ignacy (1875-1927) prawnik, wojewoda kielecki 19°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980”, t. II, PWN Warszawa 1994:

  JURDZIŃSKA Leokadia, zamężna Urbańska (4 ID 1904 Łódź - 28 XII 1973 Łódź), aktorka, śpiewaczka, kierownik artyst. teatru
  Była córką Telesfora J., organisty, i Antoniny Izabeli z Bergerów, żoną Romana Urbańskiego (zob. t. 1). Ukończyła seminarium nauczycielskie w Zgierzu, nast. uczyła się śpiewu (u B. Oleckiej) i gry aktorskiej (u K. Tatarkiewicza) w Łodzi. W 1926 śpiewała partię Zofii („Halka") w przedstawieniu zorganizowanym przez Łódz. Tow. Operowe. W 1927 zdała egzamin eksternistyczny ZASP-u i została zaangażowana do T. Popularnego w Łodzi. Na sez. 1929/30 przeniosła się do T. Miejskiego w Toruniu, gdzie występowała w operetkach. Później, wg własnej relacji, należała do zespołu T. Miejskich w Łodzi. W 1933-35, bez stałego engagement, występowała m.in. w Lublinie i Bydgoszczy. W 1935-36 należała znów do zespołu T. Popularnego w Łodzi, w sez. 1937/38 do zespołu T. Miejskiego w Częstochowie, a 1938/39 występowała w T. Miejskich w Łodzi. Po wybuchu II wojny świat., została wysiedlona do Generalnej Gub., gdzie utrzymywała się z handlu lekami. W lutym 1945 wróciła do Łodzi i brała udział w pierwszych przedstawieniach w sali T. Powszechnego. W 1946 występowała w T. Polskim w Szczecinie, a od listopada 1946 do marca 1947 była kier. artyst. T. Miejskiego w Słupsku. Potem wróciła do Łodzi i przez kilka miesięcy pracowała tam w Woj. T. Objazdowym, a później jako instruktor teatr. i referent artyst. w związkach zawodowych. W 1950-52 występowała w T. Ziemi Opolskiej w Opolu, a od 1953 aż do przejścia na emeryturę (1 XII 1970) w T. Ziemi Łódzkiej. W teatrze tym 16 VI 1962 obchodziła jubileusz trzydziestopięciolecia pracy artyst., wystąpiła w roli Zawalskiej („Kocha, lubi, szanuje"). Pełniła funkcję I sekretarza PZPR w T. Ziemi Łódzkiej. W okresie międzywojennym śpiewała min, partie tyt. w operetkach „Krysia leśniczanka”, „Gri-Gri”, występowała też w wodewilach (np. „Skalm-rzanki") oraz w komediach muz. (np. „Rozkoszna dziewczyna"). W rec. podkreślano wówczas jej miły, dobrze wyszkolony głos oraz wdzięk i temperament. Po wojnie grała w repertuarze komediowym i dram. role charakterystyczne, takie jak: Aniela („Damy i huzary"), Pani de Sotenville („Grzegorz Dyndała"), Żona („Ich czworo"), Fiokła („Ożenek"), Katarzyna („Głupi Jakub"), Żegocina („Pan Damazy"), Dulska („Moralność pani Dulskiej"), Stepanida („Mieszczanie").
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 2: teatr.20152.1

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Poprzedni brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim