Wanda «Manowska» Manowska (ID: teatr.26529.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. CYBULSKI Hipolit (1828-1900) ogrodnik 7°
2. GRABOWSKI Jan Eugeniusz (1897-1939) sędzia, działacz harcerski 12°
3. MIKULSKI Tadeusz (1909-1958) historyk literatury, pisarz, profesor 13°
4. STRZAŁECKI Antoni Jan (1844-1934), malarz-dekorator 14°
5. OKSIŃSKI Józef (1840-1908) powstaniec 1863, inżynier 14°
6. SULKIEWICZ Aleksander (1867-1916), działacz socjalistyczny, żołnierz Legionów Polskich 14°
7. KARMAŃSKI Jan (1887-1958) malarz 15°
8. STRZAŁECKI Zygmunt (1873-1946), malarz, konserwator 15°
9. GŁĘBOCKI Adrian (1833-1905) malarz, pedagog 15°
10. SEMADENI Antoni (1823-1884) cukiernik, konsul szwajcarski 15°
11. STRZAŁECKI Janusz (1902-1983), malarz, profesor ASP w Warszawie 16°
12. SZACHOWSKI Stanisław Krzysztof (1838-1906) uczestnik powstania styczniowego, prawnik, publicysta, profesor Uniwersytetu Lwowskiego 16°
13. STEINBORN Adam Feliks Roman (1903-1982), handlowiec, żołnierz Armii Krajowej 16°
14. STRZAŁECKI Jan Michał (1837/1838-1919), malarz, konserwator 16°
15. STRZAŁECKI Wandalin (1855-1917), malarz, konserwator 16°
16. KURHANOWICZ Tomasz (1801-1865) filolog 16°
17. KURPIEWSKI Karol (1895-1954) nauczyciel, działacz ludowy i ZNP, poseł 16°
18. KARMAŃSKI Jan Ignacy (1809- ok. 1875) malarz, litograf 16°
19. PIEŃKOWSKI Władysław Wojciech (1846-1919) prezydent Łodzi 17°
20. BENDUSKI Roman (1812-1876) malarz 17°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  MANOWSKA Wanda, właśc. Menkes, zamężna Jakesch (1855 -16 III 1930 Warszawa), śpiewaczka, aktorka, tancerka
  Była córką Meira Menkesa i Cherche z Reinów, żoną => Jana Jakescha. Uczęszczała do szkoły dram. we Lwowie. Pracę na scenie zaczęła podobno w balecie t. lwowskiego. W 1871-73 występowała w tym t. jako śpiewaczka pod pseud. Manowska wykonując niewielkie partie operowe. Jej talent zwrócił już wtedy uwagę publiczności i krytyki. W sez. 1874/75 występowała pod nazwiskiem Menkes w t. krak., potem (znów pod pseud. Manowska) w 1875-80 w zespole J. Teksla (m.in. w Łodzi, Kielcach, Płocku, Piotrkowie i w warsz. t. ogr.), w 1880 w zespole B. Kremskiego i H. Wójcickiego w Lublinie, w sez. 1880/81 w zespole F. Krotkego i R. Morozowicza w Piotrkowie. 5 X 1881 debiutowała w WTR w partii Gustawa („Rajskie jabłuszko"), nie została jednak zaangażowana. W lecie 1882 występowała w warsz. t. ogr. Nowy Świat. 30 IX 1882 ponownie debiutowała w WTR w partii tyt. w „Pani Favart” i została przyjęta do zespołu operetki. W 1886 czyniła starania o przejście do zespołu opery, ale nie uzyskała pozwolenia i pozostała w operetce na stałe. Po likwidacji WTR występowała nadal w T. Nowości, gdzie 1 IV 1924 obchodziła jubileusz czterdziestolecia pracy występując w roli Baronowej Brisson („Królowa Montmartru"). Opuściła scenę prawdopodobnie w 1928.
  Miała piękny, metaliczny mezzosopran, scen. temperament i wdzięk. Już w czasie występów na prowincji śpiewała duże partie w operetkach i wodewilach, jak np. Orest („Piękna Helena"), Rozalinda („Zemsta nietoperza"), Ganimed („Piękna Galatea"), Dziewanna („Dzwony kornewilskie"), Panna Lange („Córka pani Angot"), Zosia („Łobzowianie"). Potem mimo znacznej tuszy (M. Chomiński pisał w 1882 „taka gruba, to co ona będzie grywać") przez wiele lat była primadonną warsz. operetki; śpiewała duże partie, jak np. Marietta („Rozyna i Marietta"), Arabella („Korsarz"), Helena („Piękna Helena"). Dość wcześnie jednak objęła role charakterystyczne, w których znalazła ogromne pole do popisu; wkrótce zajęła stanowisko pierwszej komiczki operetki warszawskiej. Wg L. Sempolińskiego w tym okresie „była bardzo tęga, z dużą owalną twarzą, upiększoną trzema podbródkami. Tuszę swą jeszcze podkreślała wielką ilością halek. Wpływała na scenę lekko (jako dawna tancerka) podobna do stogu siana”. Grała stare ciotki i dostojne arystokratki każdym gestem wzbudzając śmiech na widowni. Wraz z R. Morozowiczem stanowili nierozłączną parę komików. Była ogromnie popularna, krążyły o niej kuplety i powiedzonka, podobno oficerowie ros. po występach w Warszawie Sary Bernhardt mówili „kuda jej do Manowskoj”. W ostatnim okresie grała takie role jak: Lady Konstancja („Gejsza"), Klitemnestra („Piękna Helena"), Anhilda („Księżniczka czardasza"), Hrabina („Ostatni walc"). W 1914-28 występowała także w pol. filmach.
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.26529.1
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.77165.2
  Epitafium na cm. Ew.-Aug. w Warszawie:
  Ś. + P.
  WANDA
  JAKIESCH - MANOWSKA
  ARTYSTKA TEATRÓW WARSZAWSKICH
  ŻYŁA LAT 78
  ZM. 16 MARCA 1930 R.
  
  Wikidata: [label]Wanda Manowska-Jakesch
  n.63701 Nekrologia Minakowskiej (63701)
  sw.669900 Akt małżeństwa: Warszawa Przemienienie Pańskie (obecn. m. Warszawa), 85/1898 [indeks na http://geneteka.genealodzy.pl/] http://metryki.genealodzy.pl/metryki.php?op=kt&ar=1&zs=1216d&sy=1898&kt=2 [podgląd]

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim